5 سفارش برای تعامل با توهین کنندگان به رسول الله – صلّی اللهُ عَلیهِ وَ سَلَّم –
در دنیای پرآشوب و عصر فروپاشی و انحطاط و در پرتو بی سوادی حاکم بر ملت ها و جهل تمام عیاروعدم نظارت و ضعف آگاهی وهوشیاری و کمبود فهم و درک؛ پی در پی گلوله های سخن و فعالیت هایی بر ثوابت و اصول دینی ما فرو می ریزند که از گلوله های سلاح های کشنده، خونبارترند.
بی ادبی و توهین به مقدسات اسلامی، فقط محصول امروز و یا مربوط به این عصر نیست؛ بلکه از آغاز بعثت پیامبر( ص ) و نزول وحی و رسالتش وجود داشته و پیوسته آن حوادث تکرار می شود و این طور که پیدا است هرگز پایان نخواهد یافت. با این تفاوت که اکنون، صحنه ی مبارزه کاملاً با گذشته متفاوت است؛ چرا که دیگر وظیفه و کار پرتاب گلوله ی توهین به مقدسات، تنها به دست دشمن نیست؛ بلکه برخی از اعضای امت و تمدن ما نیزبه این امر می پردازند و با گفته ها و نوشته هایشان، مدافع پر کردن گلوله هایی هستند که تمام مقدسات و ثوابت ما را از بین می برند.
هرچند یاری و نصرت و دفاع از اسلام و ثوابت آن، خصوصاً دفاع ازبزرگترین آن؛ کتاب خدا ودفاع ازاولین کسی که رسالت تبلیغ قرآن را برعهده داشت و بعد از آن دفاع از یاران پیامبر(ص) و از کتابهای صحیح امامان حدیث واجب است؛ اما باید نصرت و یاری دین خدا با رعایت شروط و اصولی اساسی انجام گیرد تا به دفاع کورکورانه و زیان بارتر از دستاوردهایش تبدیل نگردد. اصول و شروط دفاع از مقدسات اسلامی عبارتند از:
1- بوق و کرنایی مباش که در آتش می دمد تا شعله ور شود: بسیاری از اقدامات توهین آمیز تنها مانند جرقه هایی هستند که اگر آن را در معرض باد رها کنی خاموش می شوند؛ چون هیچ اعتبار و ارزشی ندارند. از جمله ی این وقایع و رویدادها، اقدام توهین آمیزی است که در شبکه های اجتماعی بر زبان ها افتاد؛ وقتی نظر و دیدگاه شیخ شعراوی( رح ) در مورد کتاب یکی از توهین کنندگان به مقدسات اسلام – که در دهه ی نود بسیار در باره ی آن سخن به میان می آمد – پرسیده شد، ایشان پاسخ دادند: آن را نخوانده ام و هرگز آن را نخواهم خواند.
گفتند: چرا آن را نمی خوانی در حالی که زیاد بر سر زبان ها است؟ علامه شعراوی در جواب، این فرموده ی خدای متعال در سوره ی « نساء » را خواند: (وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللّهِ يُكَفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلاَ تَقْعُدُواْ مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِّثْلُهُمْ إِنَّ اللّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعاً ) (آیه¬ی140) « خداوند در کتاب ( قرآن، این حکم را ) بر شما نازل کرده است که چون شنیدید به آیات خدا کفر ورزیده وآیات خدا به بازیچه گرفته می شود، با چنین کسانی منشینید تا آنگاه که به سخن دیگری بپردازند ( و دست از کفر و شوخی نابهنجار خود بردارند ) بی گمان در این صورت ( که با ایشان همنشین می شوید و به استهزاء آنان گوش فرا می دهید) شما هم مثل آنان خواهید بود( و در استهزاء به قرآن شریک ایشان خواهید گشت ) شک نیست که خداوند منافقان و کافران را همگی در دوزخ گردمی آورد.»
2- یاری از روی بینش و فهم و اطلاع: چگونه کسی که ازاخلاق پسندیده و سیره ی پیامبراکرم (ص) مطلع نیست و نسبت به مرکب ها و وسایل رسیدن به سواحل شناخت اسلام و پیامبرش ( ص ) آگاهی ندارد، می تواند یاوردین اسلام و مدافع مقدسات باشد؟ زیرا جهل و نادانی مانند دشمن و سلاحی برکشیده علیه صاحب خویش است. داستان اصحابی که در یک غزوه به دوست زخمی خویش گفتند غسل کند و بر اثر غسل مرد،برای ما باید مایه ی عبرت باشد؛ زمانی که پیامبر دانست، فرمود: او را کشتند، خدا آنان را بکشد؛ با وجود این که با این فتوا، آنها می-خواستند یک حکم نبوی را در مورد غسل اجرا نمایند، اما عدم فهم و درک چگونگی یاری آن شخص به حادثه ای ناگوار انجامید.
3- یاری با عمل نه با گفتار: گفته اند:« کنار ساحل توهین نایست بلکه به سوی بندر نصرت و یاری حرکت کن؛ تا شاید تو برکشتی شفاعت سوار شوی.» آنچه که ما امروز به آن نیازمندیم، همان عمل و حرکت و رفتاری است که شکل درست و صحیحی –از اسلام– را نشان دهد و معیارهای نامنظم و ناموزون را سر و سامان بخشد و اسلام راستین و حقیقی را به نمایش درآورد.اما در سایه ی تحریف و زشت نمایی، از دین تسامح، مترسک و نمونه ای ازانواع افراط گرایی و خشونت ساخته اند.
4- یاری به زمینی دوردست نیاز ندارد: ما در شرایطی به سرمی بریم که آثار و خصوصیات آن در فاجعه ی سقوط و انحطاط اخلاقی و ضعف فرهنگی و بی سوادی نمایان است؛علاوه براین ناآگاهی از دین و علم و معرفت و فهم بسیار زیاد است و این امر در رفتار ما تاثیرگذار بوده است.
5-یاری و نصرت رسالت و وظیفه است: یاری کردن دین، تنها یک واکنش و یا موضع گیری نیست؛ بلکه رسالتی است که درگفته ی « ربیعی بن عامر » به « رستم » مجسم می گردد:« خداوند ما را برانگیخت تا بندگان را از بندگی بندگان به بندگی پروردگار بندگان و از ستم و جور ادیان به عدل اسلام و از تنگی و محدودیت دنیا به گستردگی دنیا و آخرت درآوریم».
احمد شلقامی
ترجمه: حمید محمودپور- مهاباد
منبع : مجاه المجتمع
زور زور زور زور مه منون کا حامید گیان