اصول

احکام فدیه

 فدیه ی روزه : فدیه به معنای اطعام مسکین است و در برابر هر روز نگرفتن روزه (برای کسی که عذر موجه دارد) یک مد طعام واجب می‌گردد.

فدیه بر سه قسم است:

      ۱- فدیه‌ای که موجب اسقاط قضا می‌گردد.

      ۲- فدیه‌ای که موجب اسقاط قضا نمی‌گردد.

      ۳- فدیة تأخیر قضا.

قسم اول فدیه، شامل دو دسته می‌باشد :

     ۱- بیمار مزمن.

     ۲- سالمند ناتوان که در برابر هر روز فدیه می‌دهد و روزه‌اش قضا ندارد.

قسم دوم که علاوه بر قضا، فدیه نیز لازم است شامل سه نفر می‌باشد:

     الف : زن باردار که به خاطر ترس از جنین روزه نگرفته است.

      ب : زن شیرده که به خاطر ترس از فرزند شیرخوار روزه نگرفته است.

      ج : نجات‌دهنده‌ای که غریقی را نجات داده و موجب شکسته شدن روزه‌اش شده است. در هر سه مورد علاوه بر قضای روزه، فدیه نیز لازم می‌گردد.

فدیه ی تأخیر مخصوص کسانی است که در قضای روزه سستی کرده‌اند و سال یا سال‌‌هایی بر آن گذشته است. و به تعداد سال‌ها برای هر روز یک فدیه لازم می‌گردد، مثلاً اگر پنج روز قضا دارد و یک سال بر آن گذشته است، پنج مد فدیه لازم است، و اگر دو سال گذشته است، برای پنج روز، ده فدیه لازم است.

تذکر : فدیه ی لازم، حتماً باید قوت غالب «گندم یا برنج» باشد و به هیچ وجه قیمت جایز نیست. خداوند می‌فرماید : … وَعَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ … (بقره ۱۸۴)

«و بر کسانی که توانایی روزه گرفتن ندارند، غذا دادن هر مسکین لازم است»

و طعام شامل قوت و غذای غالب مردم است.

—————————-

منبع : حکمت و فقه روزه

مولف: عبدالعزیز قاضى زاده

 

نمایش بیشتر

ســــۆزی میــــحڕاب

سایت ســــۆزی میــــحڕاب در آذرماه 1392 با همت جمعی از اهل قلم خوشنام و گمنام تاسیس شد ســــۆزی میــــحڕاب بدون جنجال و در اوج عملگرایی به ترویج مبانی میانه روی می پردازد ســــۆزی میــــحڕاب با هیچ جریان و هیچ احدی درگیری ندارد ســــۆزی میــــحڕاب رسالتی جز همزیستی و دگرپذیری ندارد

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا