تاریخ

100 رفتار و اخلاق زیبای رسول خدا (ص) بخش پایانی

 ۵۱عزیزترین افراد نزد او کسی بود که سودش بیشتر به دیگران می رسید.

 ۵۲احدی از محضر او نا امید نمی شد و همواره می فرمود « برسانید به من حاجت کسی را که نمی تواند حاجتش را به من برساند»

 ۵۳هرگاه کسی از او حاجتی می خواست اگر مقدور بود برطرف می فرمود و گرنه با سخنی خوش و با وعده ای نیکو او را راضی می کرد.

 ۵۴هرگز جواب رد به درخواست کسی نداد مگر آنکه معصیت باشد.

 ۵۵پیران را بسیار اکرام می کرد و با کودکان بسیار مهربان بود.

 ۵۶غریبان را خیلی مراعات می کرد.

 ۵۷با نیکی به انسان های بدکار، دل آنان را به دست می آورد و مجذوب خود می کرد.

 ۵۸همواره متبسم بود و در عین حال خوف زیادی از خدا بردل داشت .

 ۵۹چون شاد می شد چشم ها را بر هم می گذاشت و خیلی اظهار فرح نمی کرد.

 ۶۰اکثر خندیدن آن حضرت تبسم بود و صدایش به خنده بلند نمی شد .

 ۶۱مزاح می کرد اما به بهانه مزاح و خنداندن، حرف لغو و باطل نمی زد.

 ۶۲نام بد را تغییر می داد و به جای آن نام نیک می گذاشت.

 ۶۳بردباری اش همواره بر خشم او سبقت می گرفت.

 ۶۴ هرگز برای از دست دادن منفعت دنیایی ناراحت نمی شد و افسوس نمی خورد و خشمگین نمی شد.

 ۶۵ بخاطر خدا آنچنان به خشم می آمد که کسی را یارای سخن زدن با او نبود .

۶۶هرگز از کسی بخاطر نادانی با خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حریم حق شکسته شود.

 ۶۷هیچ خصلتی نزد آن حضرت منفورتر از دروغگویی نبود.

 ۶۸در حال خشنودی و نا خشنودی جز یاد حق بر زبان نداشت.

 ۶۹هرگز درهم و دیناری نزد خود پس انداز نکرد .

 ۷۰در خوراک و پوشاک چیزی زیادتر از خدمتکارانش نداشت.

 ۷۱روی زمین می نشست و روی آن غذا می خورد.

 ۷۲روی زمین می خوابید.

 ۷۳کفش و لباس را خودش وصله می کرد.

 ۷۴با دست خودش شیر می دوشید و پای شترش را خودش می بست.

 ۷۵هر مرکبی برایش مهیا بود سوار می شد و برایش فرقی نمی کرد.

 ۷۶هرجا می رفت عبایی که داشت به عنوان زیر انداز خود استفاده می کرد.

 ۷۷اکثر جامه های آن حضرت سفید بود.

 ۷۸چون جامه نو می پوشید جامه قبلی خود را به فقیری می بخشید.

 ۷۹جامه فاخری که داشت مخصوص روز جمعه بود.

 ۸۰در هنگام کفش و لباس پوشیدن همیشه از سمت راست آغاز می کرد.

 ۸۱ژولیده مو بودن را کراهت می دانست.

 ۸۲همیشه خوشبو بود و بیشترین مخارج آن حضرت برای خریدن عطر بود.

 ۸۳همیشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک می زد.

 ۸۴نور چشم او در نماز بود و آسایش و آرامش خود را در نماز می یافت.

 ۸۵ایام سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه می داشت.

 ۸۶هرگز غذا و نعمتی را مذمت نکرد.

 ۸۷اندک نعمت خداوند را بزرگ می شمرد.

 ۸۸هرگز از غذایی تعریف نکرد یا از غذایی بد نگفت.

 ۸۹موقع غذا هرچه حاضر می کردند میل می فرمود.

 ۹۰در سر سفره از جلوی خود غذا تناول می فرمود.

 ۹۱بر سر غذا از همه زودتر حاضر می شد و از همه دیرتر دست می کشید.

 ۹۲تا گرسنه نمی شد غذا میل نمی کرد و قبل از سیر شدن منصرف می شد.

 ۹۳معده اش هیچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد.

 ۹۴ هنگام غذا خوردن هرگز آروغ نزد.

 ۹۵تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمی خورد.

 ۹۶بعد از غذا دست ها را می شست و روی خود می کشید.

 ۹۷وقت آشامیدن سه جرعه آب می نوشید؛ اول آنها بسم الله و آخر آنها الحمدلله می گفت.

 ۹۸از دوشیزگان پرده نشین با حیاتر بود.

 ۹۹چون می خواست به منزل کسی وارد شود سه بار اجازه می خواست.

 ۱۰۰اوقاتش را در منزل به سه بخش تقسیم می کرد: بخشی برای خدا، بخشی برای خانواده و بخشی برای خودش بود و وقت خودش را نیز با مردم قسمت می کرد.

محمد رسول الله

نمایش بیشتر

ســــۆزی میــــحڕاب

سایت ســــۆزی میــــحڕاب در آذرماه 1392 با همت جمعی از اهل قلم خوشنام و گمنام تاسیس شد ســــۆزی میــــحڕاب بدون جنجال و در اوج عملگرایی به ترویج مبانی میانه روی می پردازد ســــۆزی میــــحڕاب با هیچ جریان و هیچ احدی درگیری ندارد ســــۆزی میــــحڕاب رسالتی جز همزیستی و دگرپذیری ندارد

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا