لحظات سخت در طول عمرم زیاد داشته ام، لحظاتی که غم و اندوه تمام وجودم را فراگرفته و دوست داشته ام از ته دل گریه کنم. یکی از این لحظات روز شنبه بیستم مرداد سال نود و هفت در تبریز برایم رقم خورد.
روز شنبه را با استرس و ناراحتی عمل محمد از خواب بیدار شدم وقتی پس از یک عمل سه ساعته محمد را نزدیک ساعت دو و نیم از اتاق عمل بیرون اوردند قرار بر این بود به دو دلیل تا روز ترخیص محمد را نبینم یکی به دلیل عاطفی بودن خودم و متاثر نشدن از وضعیت محمد و دیگری به دلیل وابستگی شدید محمد به من و عدم ناراحتی محمد پس از ترک او. بر همین مبنا در فضای سبزی نزدیک بیمارستان نشسته بودم که یکی از فامیل ها در تشریح اوضاع محمد بیان داشتند که پرستارها قصد دارند از طریق وارد نمودن لوله ای به بینی محمد ریه او را شستشو دهند، این خبر که برام خیلی غیر معمولی بود در کنار خبر دیگر که پس از عمل از محمد برای آزمایش خون گرفته اند چنان کاسه ی صبرم را لبریز نمود که طاقت نیاورده و راهی بخش شدم.
لحظه ی دیدن محمد برایم بسیار دردناک بود زیرا پس از یک عمل سنگین به شدت گریه می کرد و از ان جایی که پرستارها نتوانسته بودند رگ او را برای تزریق سرم و مسکن ها پیدا کنند از درد پس از عمل به شدت به خویش می پیچید، سوراخ های فراوان روی دستش بیشتر مرا متاثر و متالم نمود، به شدت از پرستارها گریزان بود و وقتی انها را می دید بر شدت گریه هایش افزوده می شد، وقتی قضیه ازمایش خونش را جویا شدم ترس از خونریزی معده را پیش کشیدند و دلیل استفاده از لوله در بینی اش را هم که پرستارها پس از تلاش فراوان موفق به ان نشده بودند را هم همان شستشوی معده عنوان کردند وقتی این صحنه ها را دیدم و احوال و اوضاع محمد را مشاهده کردم از یک طرف یک عمل جراحی سخت، از طرف دیگر پیدا نشدن رگ برای تزریق سرم و تلاش برای عمل شستشو آن قدر متاثر شدم که جلوی عمل شستشو را با دادن یک تعهد گرفتم، فکر کردن به تعهد و عواقب ان بر سلامتی محمد بیشتر ازارم می داد خلاصه الان که این مطالب را می نویسم الحمدلله هم احوال محمد پس از عمل رو به بهبودی است، هم بلاخره پرستارها در پایش رگی برای تزریق مواد پس از عمل یافتند و هم قضیه ی خونریزی و شستشوی حل شده است منتها از خلال این توضیحات می خواهم نکاتی را متذکر شوم؛
….. ما انسان ها که طاقت و توان زجر و شکنجه فرزندان مان را در این حیات دنیوی آن هم به جهت کسب سلامتی شان نداریم چگونه در مقابل عذاب اخروی انها تاب اورده و می توانیم آن را تحمل کنیم. وقتی خداوند می فرمایند خویش و فرزندان تان را از آتشی که بر افروزنده ی ان انسان و سنگ‌است برهانید چقدر در راستای جامه عمل پوشاندن به این کلام پروردگار گام برداشته ایم؛
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَهُ عَلَیْهَا مَلَائِکَهٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَّا یَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَیَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ
ای مؤمنان! خود و خانواده خویش را از آتش دوزخی بر کنار دارید که افروزینه‌ی آن انسانها و سنگها است. فرشتگانی بر آن گمارده شده‌اند که خشن و سختگیر، و زورمند و توانا هستند. از خدا در آنچه بدیشان دستور داده است نافرمانی نمی‌کنند، و همان چیزی را انجام می‌دهند که بدان مأمور شده‌اند.سوره تحریم آیه ۶
بی شک وقتی وجاهت و مکانت و شفاعت نوح برای پسرش، ابراهیم برای پدرش و محمد ص برای دخترش( این از دو مورد دیگر جداست و طبق حدیث نبوی) کافی نیست برای رهایی فرزندانمان از اتش دوزخ چه طرح و برنامه ریخته ام و اندیشیده ایم. در انجا به هیچ وجه نمی توان به مانند دنیا با دادن تعهدی فرزند را از شستشوی معده رهایی بخشید. ایا این فرشتگان زورمند و توانا به اسانی تسلیم تعهد ما برای فرزندانمان می شوند. البته ان هم در صورتی است که خود نیازمند تعهد نباشیم.
…… ما پدر و مادرها برای دنیای فرزندانمان همه کار حتی انهایی که در توان مان نیست انجام می دهیم. همه نوع امکانات رفاهی در اختیارشان می گذاریم، انها را در کلاس زبان خارجه، و کلاس های کنکو ثبت نام می کنیم هزینه های هنگفتی را صرف خوراک و پوشاک و اسباب بازی شان می نماییم ایا یک بار از خود پرسیده ایم برای اخرت فرزندان مان چه کار کرده ایم و چه هزینه ای داده ایم.
….. بسیاری از مصائب و ناراحتی های این دنیا در مقابل خوشی های بی نهایت ساله ی اخروی به مثابه ی همان شستشوی معده به جهت خلاصی از خونریزی و اسایش پس از آن است ولی متاسفانه بسیاری از انسان ها حاضر نیستند سختی های زودگذر به جهت کسب خوشی های ابدی متحمل شوند. بی شک ما انسان ها همچنان که پروردگار در اخرین کلامش بدان اشاره نموده بسیار عجول هستیم وگرنه در پس همه ناراحتی ها و سختی ها برای انسان ها حکمتی و نوعی خوشی نهفته است چنان چه می فرمایند؛
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا
چرا که همراه با سختی و دشواری، آسایش و آسودگی است. سوره انشراح آیه ۵
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا
مسلّماً با سختی و دشواری، آسایش و آسودگی است. سوره انشراح آیه ۶
……. همچنان که ما دلسوز فرزندانمان هستیم پدر و مادرمان نیز دلسوز ما بوده اند، بر سختی هایمان اشک ریخته اند و در مقابل الام و رنج‌هایمان زجر کشیده اند
وَوَصَّیْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَىٰ وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِی عَامَیْنِ أَنِ اشْکُرْ لِی وَلِوَالِدَیْکَ إِلَیَّ الْمَصِیرُ
ما به انسان درباره‌ی پدر و مادرش سفارش کرده‌ایم (که در حق ایشان نیک باشد و نیکی کند، به ویژه مادر، چرا که) مادرش بدو حامله شده است و هر دم به ضعف و سستی تازه‌ای دچار آمده است. پایان دوران شیرخوارگی او دو سال است (و در این دو سال نیز، کودک شیر، یعنی شیره‌ی جان مادر را می‌نوشد. مادر در این مدّت ۳۳ ماهه‌ی حمل و شیرخوارگی، مهمّترین خدمات و بزرگترین فداکاری را مبذول می‌دارد. لذا به انسان توصیه‌ی ما این است) که هم سپاسگزار من و هم سپاسگزار پدر و مادرت باش، و (بدان که سرانجام) بازگشت به سوی من است (و نیکان را جزا و بدان را سزا می‌دهم). سوره لقمان آیه ۱۴
چقدر توانسته ایم جوابگوی ناراحتی و زجر پدر و مادرمان بر ناراحتی و زجر خویش باشیم.
چه میزان از هزینه ای را که برای فرزندان مان متحمل می شویم صرف پدر و مادرمان در پیری و غیر آن نموده ایم. هزینه ای که خداوند آن را متذکر شده است؛
۞ وَقَضَىٰ رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا ۚ إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِندَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ کِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلًا کَرِیمًا
(ای انسان!) پروردگارت فرمان داده است که جز او را نپرستید، و به پدر و مادر نیکی کنید (و با آنان نیکو رفتار نمائید). هرگاه یکی از آن دو، و یا هر دوی ایشان نزد تو به سنّ پیری برسند، (کمترین اهانتی بدیشان مکن و حتّی سبکترین تعبیر نامؤدّبانه‌ی همچون) اُف به آنان مگو! (و بر سر ایشان فریاد مزن) و آنان را از پیش خود مران و با سخنان محترمانه با آن دو سخن بگو. سوره اسراء آیه ۲۳
وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَهِ وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا کَمَا رَبَّیَانِی صَغِیرًا
و بال تواضعِ مهربانی را برایشان فرود آور (و در برابرشان کاملاً فروتن باش، و برای آنان دست دعا به درگاه خدا بردار) و بگو: پروردگارا! (اینک که ضعیف و جز تو پناهی ندارند) بدیشان مرحمت فرما، همان گونه که آنان در کوچکی (به ضعف و کودکی من رحم کردند و) مرا تربیت و بزرگ نمودند. سوره اسراء آیه ۲۴
مگر رحم و کرم‌پروردگار وگرنه بیشتر ما انسانها در این بخش رفوزه می شویم.
یوسف سلیمان زاده – تبریز …. کوی زعفرانیه
ادامه دارد
