نماز کسانی که به «ادرار بی اختیاری» مبتلا هستند

٭ سٶال

من چند ماهیه درگیر یڪ مشڪلی هستم ڪه وقت دڪتر رفتن هم نداشتم‌ تااینڪه دیشب خیلی اتفاقے یڪ  پیام‌ دا‌خل گروه‌ از طرف ڪانال شما دیدم ڪه جواب‌ سوالم بود و مقداری از فڪر و ناراحتی بیرون آمدم.

 من تقریبا از اواخر آبان شروع‌ ڪردم‌ به نماز خواندن ڪه متوجه شدم نمی توانم وضویم‌ را نگه دارم، اوایل ڪمتر بود ولی هر چی می گذشت بیشتر می شد؛ گاها مجبور می شدم چند بار وضو بگیرم، بعضے وقت ها موفق می شدم نمازم را تمام ڪنم ولے بعضی وقت ها نمے توانستم و ڪلا پشیمان می شدم و احساس عذاب وجدان می ڪردم، فڪرمے ڪردم ڪم ڪاری ڪرده ام. الان تقریبا یڪ ماهی ست ڪه نمازم را نخوانده ام می خواستم بپرسم ڪه آیا مرتڪب گناه نشده ام ڪه نمازم را ترڪ ڪرده ام؟ فقط‌ تا زمانی ست ڪه درمان شوم.

با تشکر ؛ حکیم

٭ پاسخ

بسم اللە والحمدللە والصلاۃ والسلام علی نبینا محمد و آله و صحبه اجمعین…

قبل از هر چیز باید بدانیم که شریعت غرای اسلام در صدور هر حکمی از احکام، بیشتر از هر چیز مصلحت بندگانش را مد نظر قرارداده و به عبارتی دیگر هیچ کدام از احکام دینی خالی از مصلحت نیست..

این بیماری از سستی ماهیچه دهانه مثانه و چیرگی رطوبت و تندی و گزندگی پیشاب ( ادرار )است که دهانه مثانه را می آزارد و در نتیجه دهانه گشوده میشود.

این بیماری اگر به جهت رشد گوشت زایدی باشد که در مسیر ادرار یعنی بعد از مثانه به بعد رشد کرده باشد، باید به پزشک جراح رجوع کنند تا گوشت زاید برداشته شود؛ چنانچه گوشت زاید در بالای مثانه باشد باید کار را به خدا واگذار کنند، اما در غیر این صورتها درمان پذیر است

ادرار بی اختیار در خواب و در حالت هوشیاری پدیدار می شود

در رابطه با مشکل این کاربر گرامی که بدون شک مشکل بسیاری از مسلمانان نیز می باشد، باید گفت: در هیچ شرایطی شخص ایماندار اجازه ی ترک نماز را ندارد و بر مٶمن واجب است که در سخت ترین شرایط، حتی در حال احتضار به شرطی که هوشیار باشد باید نمازش را به طریق ممکن بخواند؛ چون از طُرُق مختلف از پیامبر (ص) نقل کرده اند که [ فرق میان مومن و کافر در نماز است ]…

اما در مورد این که شخصی بر اثر بیماری – اگر زن باشد در غیر ایام ماهانه ( قاعدگی) در بیشتر اوقات روز خون داشته باشد و یا اگر مرد باشد و به سلس البول( ادرار دائمی) مبتلا باشد – بنا بر قاعده ی تیسیر و آسان گیری در فتوا، بر چنین اشخاصی لازم است که بعد از فرا رسیدن  وقت نماز قبل از وضو خون و یا ادرار را که برای پیشگیری آن عادتاً از پوشاک، پنبە و یا هرچیز دیگری استفاده شده است شسته و دوباره پوشاک و یا… پاکِ دیگری را گرفته و وضویش را تجدید کرده و بدون تٲخیر شروع به نماز خواندن می کند و اگر در اثنای نماز خواندن، خون یا ادرارش بیاید بنا بە فرمودە ی پیامبر ص ( فاغسلی عنک الدم و صلی= یعنی خون را شسته و نمازت را بخوان ) نمازش صحیح می باشد و نیازی به غسل ندارد ..

و همچنین اگر شخصی نتواند از خروج باد معده اش جلوگیری کند و دچار چنان مشکلی شده باشد خداوند می فرماید: [ لایکلف الله نفسا الا وسعها ] یعنی خداوند تنها در مورد آنچه در توان بنده اش باشد او را مکلف می سازد. قیاس بر موارد فوق، بر این شخص تنها همین لازم است که بعد از اذان، وضو گرفته و بلافاصله به نماز بایستد و اگر در اثنای نماز خواندن از روده اش بادی خارج شود که در کنترل وی نباشد نمازش صحیح می باشد ..

 منابع:

 تحفۃ المحتاج

 مغنی المحتاج

و اعانۃالطالبین درفقه شافعی

والله اعلم بالصواب

پاسخ دهنده: عبدالواحد رحمت الله

٭بخش فتاوی و رد شبهات سۆزی میحراب