خانواده

چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم

برای دست یافتن به مطالبی که در مقالات گذشته مرتبط بیان شد رعایت این موارد لازم می باشد.

1_داشتن الگوی خوب:

داشتن الگوی خوب از قوی ترین وسائل تاثیر گذار در تربیت می باشد؛به این دلیل که یک کودک قبل از هر چیز به مربی خود نگاه می کند که چه کاری را انجام می دهد،و بیشتر از افعال و کارهای او بهره می برد تا از سخنان او، اگر کودکی ببیند که مربی او را از کاری منع می کند ولی خود آن کار را انجام می دهد ، و در نهایت کودک با این رفتار چگونه برخورد کند؟

قطعا الگو بودن مربی برای متربی اش یک فریضه الهی می باشد، برای مثال زمان اذان ساکت شود به این خاطر که با مؤذن تکرار کند، و سریع وضو بگیرد، و آنها را برای نماز همراه خود ببرد،

زمانیکه شخصی در پشت تلفن با شما کاردارد هرگز به فرزندتان نگویید که به طرف بگوید که تو نیستی، چرا که عملا او را به دروغ گفتن عادت داده ای .!!

الگو می تواند والدین یا دوست صالح و یا معلم باشد.

پس تا زمانی که آنها الگوی حسنه و صالحی داشته باشند ،نتیجه تربیت آنها نتیجه ای سالم و صحیح و صالح می باشد، و اگر این برعکس باشد ، اگر سخنان آنها مخالف با کا رهایشان باشد متربی استفاده ای از آنها نمی برد مگر دیدن تناقض.

2-راستی:

والدین نباید از فرزند خود غافل باشند، بلکه بدون اینکه او مطلع شود از او مراقبت و نگهداری کنند، و فرقی هم ندارد که فرزند دختر باشد یا پسر ، زمانی که به مدرسه می رود و یا زمان برگشت باید از او مراقبت کنید و زیر نظر داشته باشید، بر وسایل و کتاب و دفتر و کیف او نظارت داشته باشید .

ولی این امر باید به شیوه ای سری و مخفی صورت گیرد، و هیچ وقت قصد نکنید که به صورت آشکار بر لوازم شخصی او نظارت داشته باشید، در نتیجه نباید از آنان غافل باشیم و همچنین مراقبت از بعد های دیگر نیز به طوری که فرزند آن را احساس نکند لازم و ضروری می باشد.

3_ بر حذر داشتن:

دوری کردن از گناهانی که ممکن است فرزندمان در آن قرار گیرد و یا برای او پیش آید، و دور نگه داشتن او از شر و امثال آن، و چیز هایی که باعث و مسبب آن باشد و یا کسانی که می توانند با شیوه ها و کارهایی در  آنها مؤثر باشند مانند دورنگه داشتن آنان از حرف زدن با آنان و حتی رفت و آمد با آن اشخاص، ویا اجازه دهیم آنها سر سخن را با ما باز کنند و به آنها بیاموزیم که برای آنهایک شنونده مباشر هستیم

4_ تلقین و فهماندن:

مثلا سوره ای از قرآن را به او آموزش داده و معنا و مفهوم آن را نیز بیان کنیم و حتی آموزش بعضی از احادیث و دعاها و اذکار به او.مثلا زمانیکه والدین خود را دید چه بگوید ؟؟و یا زمانیکه به مهمانی میرود چه بگوید و کار کند؟؟و…

5_ عادت دادن:

عادت دادن به او که باید چه کارهایی بکند؛ عادتش دهیم زمان شنیدن صدای اذان به سوی نماز برود، عادتش دهیم به روزه گرفتن در روز های دوشنبه ، و یا حتی اگر برای مدت زمان کمی هم باشد قبل از فجر قیام اللیل کند، و به او بیاموزیم که قرآن را روزانه بخواند و…

6_ ترغیب و ترهیب :

او را با کلمات زیبا و قشنگ و یا گاهی اوقات با دادن هدیه تشویق کنیم. ودر مورد بعضی از افعال و کارها و یا ترک بعضی از چیز ها او را بترسانیم و حالت ترهیب را در او ایجاد کنیم

7_ موعظه کردن و سخن گفتن با او 

حرف زدن با شیوه های زیبا و نیکو، مثلا با ملاطفت و آرامی شروع کنیم؛

دخترم و یا پسرم، زمانی که تصمیم می گیری قصه ی را برای او باز گو کنی موضوع آن عبرت آمیز و آموزنده باشد و در حین گفتن از سوال و جواب استفاده کن؛ مثلا بگویید مگر شما بهشت را دیده ای؟ مگر از آتش میترسی؟

زمان مناسبات و یا اوقات دیگر را به غنیمت بشمارید و از آن وقتها استفاده کنید، مثلا کأنه روز قیامت را می بینی و برای او باز گو میکنی ، یا خوشحالی زمان نتیجه گرفتن امتحان را برای او بازگو میکنی ، و همیشه در آخر سخنانتان بگویید ان شاء الله در روز قیامت و آخرت شاد می شوی مادامی که مطیع اوامر و فرمانهای خداون باشیو از این قبیل….و در سخن گفتن و بازگو کردن همیشه زیاده روی نکنیم که برای او ملال آور و خسته کننده باشد.

8_ مطالعه کردن :

همراه او و دیگر اعضای خانواده مطالب مفید ازقبیل سیره رسول صلی الله علیه وسلم_ و سیره سلف صالح ، و یا بعضی از داستانهای مفید و آموزنده و… راامطالعه کنید. ویا او را در این زمینه مورد تشویق قرار دهید و وسایل مطالعه مانند کتاب را برای او فراهم کنید.

 

9_ آموختن این امر که خداوند در همه حال مراقب اوست:

تاحدی که خود او این احساس را داشته باشد که خداوند در همه حال رقیب و مراقب اوست ، و به این خاطر تمام کارهایی را که انجام می دهد پسندیده و زیبا هستند حتی اگر دور از نظر شما باشد و همچنین از کارهای زشت و ناپسند هم اگر در غیاب شما هم باشد دوری میکند.

10_ تنبیه:

مربی می تواند بعد از بهره گیری از ابزار توجیه کردن و راهنمایی و سخن گفتن به صورت دوستانه و به نرمی ، از این امر استفاده کند.ولی تنبیه باید با مراعات این امر همراه باشد که از تنبیه کم آغاز و به تدریج آن را سخت کند. ونباید به صورت دائم از امر تنبیه استفاده کردو گرنه نتیجه آن از اول هم بدتر می باشد.مگر اینکه تنبیه هایی که در نظر می گیرید به نسبت خطا های کوچک یا بزرگ هم خوانی داشته باشد ، طوری نباشد که این تنبیه باعث روی آوردن به خطا های دیگر باشد.

از زدن ضربه به جاهای خطر ناک مانند سر و صورت خودداری کنید و همچنین امر تنبیه را به کسی دیگر واگذار نکنید مثلا به برادر بزرگتر بگویید او را تنبیه کند، جون نباید بذر عداوت و.دشمنی را بین آنها بکاریم ، و اگر زمانی دیدید فرزند بر کار خود پافشاری می کند در اینجا لازم است که به موضوع به صورت بسیط تر نگاه کرد و با نرمی همراه با ملاطفت با او برخوردکرد و نباید دائما نسبت به او خشم بگیرید.

11_ او را با کارهای زشت و باپسند آشنا کنیم، و چگونکی برخورد با آنها را به او آموزش دهیم.

 عبد الرحمن بن عاید العاید

ترجمه : مژگان جواهری

 ادامه دارد….

نمایش بیشتر

مژگان جواهری

@نویسنده و مترجم @ آذزبایجان غربی - مهاباد @ مدرس و فعال دینی

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا