معلولیت چیست؟!
آیا معلولیت محدودیت می آورد؟!
آیا معلولیت عیب است؟! زشت است؟!
آنچه که در باب معلولیت در اذهان هست با آنچه که در واقعیت دنیا دیده می شود گاهی بسیار متفاوت است!
در اذهان عمومی و قراردادهای بشری، نابینایی و ناشنوایی و ناگویایی معلولیت است. فلج بودن و کم توانی و ناتوانی ذهنی و بدفرمی اندامهای بدن معلولیت است. اما این در عمل تا چه حد حقیقت دارد؟!!
🍃 تجربه و مصداقهای عینی بسیار نشان داده معلولیت جسمی _حرکتی یا معلولیت موجب نقص و بد فرمی اندام بدن حتی در حیوانات که هوشمندی انسان را ندارند و حتی در گیاهان که روح حیوان یا انسان را ندارند ، نه تنها موجب محدودیت نبوده بلکه خیلی از حیوانات و گیاهان این چنینی با نبوغ غریزی که خدای رحمانشان در آنان بالقوه به ودیعت نهاده توانسته اند به شکلی زیباتر و مبتکرانه و خلاقانه تر از گیاه و حیوان سالم شکوفا شوند و توانمندیشان را نشان دهند به حدی که زیباترین نبوغ آفرینش خلقت خدای مهربانشان را تجلی کنند! تا ثابت کنند در دنیا معلولیت وجود ندارد بلکه حتی در عالم گیاه و حیوان هم که عقل بشری را ندارند و هوشمندی ناچیزی به نسبت انسان دارند این چنین خداوند مهربان و قدیر در کنار هر کمبودی برایشان جبار هم هست و از جهتی دیگر فزونیهایی در آنها قرار داده که همین که کشف شود و فرصت شکوفایی اش فراهم شود چنان زیبا متجلی می گردد که مای انسان از دیدنش انگشت به دهان می مانیم. وقتی گیاه و حیوان چنین هوشمندی و تواناییهای نهفته دارند چرا باید گمان شود انسان به ظاهر متفاوت از دیگر هم نوعانش بخاطر نداشتن اندامی یا نقصی در اندام و یا نازیبایی ظاهری در عضوی از بدنش، دیگر ناتوان است و قادر نیست زندگی معمولی انسانی داشته باشد. کسی که چنین تصوری از چنین انسانهایی داشته باشد در واقع مهمترین وکاراترین عضو انسان که مغز و فکرش است در او معیوب است و معلول حقیقی خود اوست که حتی ظرفیت و توانایی گیاه بی روح و حیوان بی عقل را نشناخته چه رسد به انسان که ذوی العقول است!! چون اگر می دانست موانع نمی توانند راه رشد گیاه و فعالیت حیوان را ببندند چه رسد به انسان، آنوقت درباره انسان چنین نمی اندیشید!!
اگر اندکی به تصویر سربرآوردن یک گیاه لطیف و شکننده از دل سنگ و از شکاف کویر خشک وبی آب ویا تلاش بره ناقص متولد شده بدون پا برای بلند شدن با دقت می نگریست هم معنای توانمندی را بهتر می فهمید و آن را فقط در معادلات ظاهری دنیایی تصور نمی کرد و هم ایمان می آورد به توانمندیهای پنهان حیرت انگیز انسان!!
جای تاسف است که انسان از خود تا این حد شناخت نداشته باشد و نداند که نابینایی نتوانسته مانع خیاط شدن یک انسان شود بهتر است کاک علی خیاط روشندل پاوه ای را ملاقات کند تا بفهمد خیاطی با چشم دل هم ممکن است!!
لازم است ورزشکارانی که با پاهای مصنوعی قله ها را فتح کرده اند و نقاشان و هنرمندانی را که نداشتن دست مانع تجلی هنر حرفه ای شان نشده یکبار ملاقات کند!
چه بسیارند چنین توانمندهای کم نظیری که خود بهترین منابع شناخت نهفته ها و گنجینه های انسانند!!
🍃 اگر یک مورد از اینها را با اندک خرد و عقل می نگریست هیچ گاه معلولیت را در کمبود و تفاوت نمی دید بلکه در می یافت معلولیت حتی در کودکان کم توان و ناتوان ذهنی هم وجود ندارد چون می یافت کودکان ناتوان ذهنی ای را که موسیقی می نوازند و با لبخندشان زیباترین سخنها را بیان و لطیفترین حس ها را القا می کنند.
می فهمید که معلولیت حقیقی در ندیدن این زیباییها و تواناییهای خارق العاده و تجلی گر قدرت خالقشان است! در ندیدن و درک نکردن عشق و محبت درون دنیای گیاه و حیوان و انسان است!
در ندیدن نظم و هماهنگی حیرت انگیز هستی است! آری این معلولیت حقیقی است چون کسی که دارای چنین معلولیتی است با هر چیزی در این هستی سر ناسازگاری دارد و همه چیز را نابجا می بیند و نمی تواند پذیرای این تفاوتهای زیبا و هدف دار هستی باشد نمی تواند درک کند فرو افتادن برگی از درخت و وزیدن نسیمی و حتی جابجا شدن یک ذره از شن و خاک و افتادنش بر گونه اش هم بخشی از نظم و هارمونی شگفت انگیز این هستی است.
اگر انسان با دوچشم بینا و دو گوش شنوا و زبان گویا و دستان و پاهای توانمند تجلی گر شکوه آفرینش خدایی است نه بخاطر این اندامهاست که اینها فقط ابزارند برای استفاده فکر وذهن هوشمند انسانی وروح والایش! اوج تجلی خلاقیت خالق انسان در آفرینش او با شکوفا شدن هنر انسان نابینا و نا شنوا و ناگویا و فاقد توانایی حرکتی خود را نشان می دهد. چنین انسانهایی وقتی شکوفا می شوند زیباترین اثر خلقت خدایند.
آن وقت معنای دقیق فتبارک الله احسن الخالقین را شاهد خواهیم بود و دلیل این افتخار خدا به خود بابت خلقت انسان را درک خواهیم کرد و خواهیم دانست که خدای قدیر انسان را چنان هوشمندانه آفریده که حتی انسان ناتوان ذهنی هم تجلی کننده احسن الخالقین بودنش است چون آنچه که در همه انسانها هست، مهر و عشق و محبت است و این گنج درونی انسان است که در هر انسانی قرار داده است چه انسان سالم از نظر ذهنی چه از نظر اندام و اعضای بدن و چه انسانهایی که در این موارد کمبودهایی دارند! چه زیباست این خلقت و به راستی خالقش احسن الخالقین است بخاطر خلقت مهر و دوست داشتن در این کالبد پیچیده! کالبدی که بخشی کوچک و ناچیز از زیباییهای خلقت انسان درکنار مهر درونی اش است؛ مهری که درون انسان قرارداده زبان همه فهمی است که انسان به وسیله آن حتی با حیوانات و گیاهان وحتی اشیاء ارتباط برقرار می کند بدون اینکه گویایی و شنوایی اش مانند آنان باشد. آری خدای انسان نابینا و ناشنوا وناتوان همان احسن الخالقین انسان بینا و شنوا وتوانا است چون همگی تجلی گر زیبایی خلقتش که مهرورزی است می باشند!
بشر انگیزه و امید و همت بالایش را مدیون دیدن شکوفایی این انسانهایی است که ما معلولشان می خوانیم! این انسانهایند که به بقیه ثابت می کنند انسان چه تواناییهای نهفته ای دارد چه مخزنی از نبوغ و عشق در خود پنهان دارد!!
🍃 عزیز روشندلم! دوست ناشنوایم! ناگویای گویای مهربانیها ومهرورزیهای عملی! نازنین متکی به ویلچر که دست و پای فکرت افقهای متعالی را می پیماید!
ای دارنده سیرت خدایی و قلب عاشق و مهربان که صورت و ظاهری متفاوت از دیگران داری! وتو ای دوست داشتنی معصومی که کم توان وناتوان ذهنی تو را می خوانند!، بشریت مدیون همت والا و فکر متعالی و نگاه معصوم و دوست داشتنی و دل مهربان و بزرگ شماست ودنیا با وجود تک تک شما عزیزان زیباست!. انسانها از شما می آموزند تلاش خستگی ناپذیر را، امید و سرزندگی را، درک و همدلی را، عشق و مهرورزی را، معصومیت و سخت نگرفتن و سازش را. دنیا بدون شما راکد می ماند در همان دوران پارینه سنگی! بشر درجا می زد در عصر خام خواری! شما معلول نیستید بلکه علت رشد و پیشرفت و حیات بشریت در هزاران سال عمرش هستید!!امثال شما به بشر ثابت کردید ناتوانی فقط قصه ای ظاهری است و این ظاهر ناتوان یا نازیبا در دل خود توانایی و زیبایی چنان بزرگ و باشکوهی را نهفته است که اگر شکوفا شود اعجابش همان انسانهای به ظاهر توانا و زیبا را تلنگری خواهد بود در به خود آمدن و انگیزه تلاش یافتن و فراموشی یاس و نا امیدی!
🍃 پس قدر خود را بدانید چون ارزش خدمتی که به بشریت می کنید آنقدر زیاد است که آن را فقط خدایی که ناظر و آگاه بر روند رشد هزاران ساله انسانهاست، خوب میداند! و چه جایگاهی از این مقام بالاتر است که قدر وجودت را خدا بداند نه انسانها!!
🍃 حال برخیز و خدایت را شاکر باش که با ندادن چیزی به تو خواسته است نقش آفرینی ات تا این حد جهانی و فرازمانی برای بشریت باشد. همان چشم نابینا و گوش ناشنوا وزبان ناگویا و دست و پای ناتوانت را ببوس، عیب ظاهری صورت واندامت را دوست داشته باش که چنین تو را نزد خدای خوبت ارزشمند می کند. حتی مفتخر باش که این نداشته هایت سبب شود یک انسان دارا و توانمند با دیدنت خدا را شاکر و امیدوار بابت داشته هایش کند چون تو هم ثواب می بری اگر شاکر باشی! وآن وقت از اینکه تو سبب بازگشت امید به دل ناامیدش شده ای لذت خواهی برد و دیگر هیچوقت اندام ناتوان و نازیبایت را پنهان نخواهی کرد بلکه با افتخار و با عشق آن را تجلی خواهی کرد!! آنوقت خواهی دید با این نگاه واقع بینانه چگونه توانمندیهای پنهانت آشکار خواهند شد و خود ناشکفته ات را شکوفا خواهی کرد و تازه خواهی دانست هنوز خیلی چیزها داری که باید با نمایشش خود را رشد دهی و سبب رشد دیگران شوی و دنیا را برای خود و دیگران زیباتر سازی! پس برخیز و نهفته هایت را تجلی کن و از خواب غفلت از خویشتن توانمندت بیدار شو!
تو خیلی قویتر از آنی که مینمایی! برخیز !!
🍃 ارادتمند و عاشق تمام مهربانان مهرورز از ناتوان ذهنی و ناتوان جسمی تا توانمندهایی هستم که مهرورزی را با زبان و فکر ودل و نگاه و تمام اعضایشان نشان می دهند تا تجلی گر زیبا و دوست داشتنی احسن الخالقین باشند!
خدای مهربانم را شاکرم بابت نعمت خوب دیدن و مهر که بالاترین نعمتهایی است که هر انسانی توان داشتنش را دارد!
خود را خوب ببین تا جهان را خوب ببینی! تو خیلی زیباتر از آنی هستی که خودت یا دیگران فکر می کنند!
📝 دکتر ژیلا مرادپور
