ماه شعبان ماه خانه تکانی بیرون و درون است. ماه بستن بار و بنه برای مسافرتی عظیم است.
شور و حالی عجیب همه را فراگرفته خصوصاً وقتی ماه شعبان از نیمه گذشت، قلبها به حرکت در می آیند و برای رسیدن اولین روز مسافرت، لحظه شماری می کنند. همه خانمها به جنب و جوش افتاده اند همه جا را آب و جاروب می کشند؛ یا همه وسایلها را مرتب و منظم ساخته اند. حتی وسایل غذایی سفر یکماهه را مهیا می کنند. چون در طول سفر می خواهند از وقتشان به بهترین وجه استفاده نمایند.
آقایان هم آنهایی که خداوند مال و منالی به آنها بخشیده و ملک و سرمایه ای دارند در این روزهای نهایی شعبان با دقت هرچه تمامتر مغازه ها، زمینها، پولها و … را حسابرسی می کنند. بدهکاری ها و طلبکاری ها را راس و ریس کرده و نهایتاً مقدار سهمیه مستحقان را جدا می کنند، که در طول سفر به همسفران محتاج و نیازمند خود بدهند. چه صحنه ی زیبایی جلوه گر است!
همه عاشق این سفرند. چرا که تجربه خیلی خوبی دارند و هر سال کاروان مومنین در کل جهان با اعلام روز حرکت در شهرها، روستاها و کوه و دشت و صحرا هر جا که یک مؤمن هم وجود داشته باشد، هماهنگ شروع به حرکت می کنند.
هر سال این مسافرت که با جسم و روح بندگان مؤمن شروع می شود برایشان جذابتر از سال قبل است. می دانی چرا؟
چون هر سال چیزهای متنوع و قیمتی دیگری نسبت به سال گذشته بدست می آورند. مناظر دیدنی تری را مشاهده می کنند. سخنان و موسیقی های جذابتری را می شنوند. بوی عطر گلهای رنگارنگ و بهاری طول راه، آنها را بر سر ذوق و شوق می آورد که خود را آماده تر از قبل کنند تا سرمایه ی هنگفتی را برای تجارت با خود بردارند. و بالاخره هر کسی سعی می کند بیشتر و بهتر از دیگری از این سفر تجارتی استفاده ببرد.
بعضی از آدمها خیلی زرنگند، میدانند چکار میکنند. یعنی سرشان توی حساب و کتاب است و طرف معامله را می شناسند و می دانند که چه کالاهایی و با چه ویژگیهایی را بیشتر می پسندند. اینها قبل از شروع به سفر، جنسها را آماده و بسته بندی می کنند؛ ناخالصی ها را کنار زده و مرغوبترین اجناس را انتخاب می کنند. البته این گروه حسود نیستند و راز و رمز موفقیت در تجارت را به بقیه دوستان و اقوام هم می گویند؛ چون با گفتن چیزی از دست نمی دهند. تازه در ازای این تبلیغ هم دستمزد به آنها داده می شود!
چون آن تاجری که خریدار اجناس مومنین است آنقدر ثروت عظیمی دارد که اگر در یک روز، کل افراد بخواهند وارد معامله شوند؛ قیمت همه ی اجناس خوب را از ده برابر الی هفتصد و در بعضی موارد بیشتر از آن به صاحبانش می دهد. افرادی که ظرفیت حمل سودها را ندارند؛ برایشان نزد خودش بصورت امانت نگهداری می کند تا هر وقت لازم داشته باشند؛ به آنها بدهد. می دانی چرا؟ آخر این تاجر ثروتمند خیلی مهربان و دست و دل باز است. اصلاً فقط دنبال بهانه هایی می گردد تا همینطور ببخشد و نیازمندان را خوشحال کند..
و اما در این کاروان مسافرتی، مسافرانی هم هستند که خیلی موفق نشدند؛ تا سرمایه چندانی برای تجارت جمع و جور کنند. علتش هم آنست که چون طرف معامله را خیلی نمی شناختند؛ چندان اشتیاقی هم به خرید و فروش نداشتند. فقط دوست داشتند همراه کاروان باشند و از سیر و سیاحتهای این سفر بهره مندشوند. دیگر توجه به سودهای کلانی برای بعد از سفر نداشتند..
بالاخره موعد سفر با فراخوان عمومی و علامت هلال شهر رمضان به دستور مهماندار و میزبان بزرگ شروع می شود. همه مسافران توسط وسیله های حمل و نقل متناسب با خود، هم جهت و هماهنگ با دیگر مؤمنان شروع به حرکت می کنند. شهر بزرگ و زیبای رمضان با مناظر دلربای خود و بوی گل و ریحان، انسان را به یاد بهشت موعود می اندازد. این شهر همواره آب و هوای بهاری دارد و هیچ وقت فصل خزان در آن راهی ندارد. پیوسته تازگی و طراوت از مرز و بوم این شهر نمایان است . چه جای باصفایی خوشا بحال کسانی که موفق به رفتن به آنجا شدند و صد افسوس به زنان و مردانی که از قافله عقب مانده اند!
نویسنده: فاطمه شاکری
تابش
