اخلاص در عمل
عبادت کم همراه با اخلاص بهتر است از عبادت زیاد همراه با ریاء، چون اگر عبادت همراه با اخلاص باشد، ذخیره‌ای است برای صاحبش و در دنیا و آخرت برایش سودمند است و ثمر آن را در وجودش حس می‌کند. خدا محبت فرد با اخلاص را صمیمانه در قلب مردم قرار می‌دهد، بنابراین مردم به آن نزدیک می‌شوند، از ایشان بهره‌برداری می‌کنند، سعی می‌کنند همانند ایشان عمل کنند و در جایگاه خوبی در قلب خود قرار می‌دهند. خداوند به کردارش برکت می‌دهد، هرچند کمتر مورد توجه قرار گیرد و در آخرت هم سهم فراوانی دارد.
اما ریاکاران کسانی که کارشان صرفاً جهت تعریف و تمجید و اعتبار و احترام و نزدیکی به مردم است و هدفشان کسب شهرتی در بین مردم می‌باشد و به آنها عشق می‌ورزند و منافع دنیوی را بدست می‌آورند و دارای اعتبار و منزلت در بین مردم هستند، از این اقدامات نتیجه‌های چشمگیری به‌دست می‌آورد. هرچند این اقدامات از نظر مردم مثبت باشد، اما نزد خداوند مردود است. خداوند پس از مدتها تنها یک مورد از این اقدامات را در معرض نمایش نمی‌گذارد و کار او نزد خدا به وزن بال یک پشه نمی‌ارزد و در آخرت هم هیچ سهمی عایدش نمی‌شود.
بزرگترین دلیل بیماری‌های اخلاقی و روحی ناشی از عدم اخلاص و پیگیری شهرت در بین مردم است، ریاکاران هرگاه ببینند که در بین مردم سهم‌شان کاهش پیدا می‌کند، قلب‌شان از نفرت و کینه پر می شود؛ بنابراین به فکر انتقام جویی می افتند و برای به دست آوردن مجدد شهرت، کسانی را که بر سر راهش قرار گرفته‌اند برمی‌دارند. زیرا مسیر جاه طلبی‌ها و شهرت او را مسدود کرده بودند و برای طرد و اخراج آنها، ترفندها و حیله‌های مختلفی را در ذهن می‌پروراند. او ممکن است از ترفند اتهامات دروغین و افشای آن برای تنها ماندن خود در میدان استفاده کند، هیچ کس نمی تواند با او رقابت کند.
مخلص واقعی هم در حیات زنده است و هم بعد از ممات، زیرا کار او برای خداوند متعال است. بنابراین خداوند محبت او را در قلب مردم کاشت می‌کند و این محبت از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود و صدها قرن زنده می‌ماند، مانند امامان مخلص که تا به امروز برای سیراب کردن خود نیازمند آثارشان هستیم. از جمله امامان اربعه و صاحبان کتب سته و دیگر پیشوایان که صادقانه عمر خود را به سر بردند و دنیا هیچ‌گاه نتوانست آنان را از مسیر اخلاص دور کند. امام مالک اعتقاد داشت: «آنچه برای خدا بود، ماند». بنابراین آنچه برای خدا باشد، ماندگار است، حتی اگر کم باشد و اگر قرن‌ها بر سر آن بگذرد و هر آنچه برای غیر خدا بود، محکوم به فنا است، حتی اگر هم زیاد بوده باشد و هرچند در این راه به جایگاه والایی برسد، چونکه مورد تأیید خدا نیست، بی فایده است.
منبع: مجله بیداری اسلامی
برگرفته از کانال تلگرامی وصفی ابو زید
نویسنده: عبدالرحمان محمد جمال
ترجمه: امید شکری
سوزی میحراب
