عباداتفقه

در رمضان مواظب زبانمان باشیم

حفظ زبان در رمضان

برخی از روزه داران گمان می برند که روزه همان خودداری کردن از خوردن و آشامیدن و ترک آمیزش جنسی است و از این ممنوعات در رمضان فاصله گرفته اما به بسیاری از محرمات روی می آورند . حال آنکه از حکمت و فلسفه ی روزه بهره ای نبرده و حقیقت وی را درک نکرده اند.

یکی از محرمات رایج در بین مسلمانان که از ارزش روزه می کاهد و فلسفه ی وجودی اش را منتفی می کند ، غیبت کردن است .
از پیامبر(صلی الله علیه و سلم) روایت شده که در جمع اصحاب فرمودند : می دانید که غیبت چیست ؟
اصحاب در نهایت ادب گفتند : خدا و رسولش در این باره داناترند . پیامبر فرمود: غیبت آن است که در حق برادر دینی خود چیزی بگویید که از آن ناراحت شود.
یکی پرسید: آیا آنچه را که در مورد برادر دینی خود می گوییم در وی موجود باشد، باز هم غیبت محسوب می شود؟
پیامبر(ص) فرمود: آری اگر آنچه را که در وی موجود باشد و شما از آن بحث کنید غیبت بوده ولی اگر آنچه را که در وی موجود نباشد ، بدو بهتان کرده ای.

در حدیث دیگری حضرت رسول الله (ص) می فرماید: برخی از روزه داران تنها سهمشان از روزه داری تشنگی و گرسنگی بوده ( و برای قیامت بهره ای نبرده و پاداشی را دریافت نکرده اند.)

و باز هم فرمودند: روزه امانت است در حفظ آن حریص باشید.
جابر(رضی الله عنه) می فرماید: در موقع روزه بودن باید چشم و گوش و زبانت را از منهیات و محرمات حفظ کنی و کسی را نرنجانی وفردی را اذیت نکنی و وجودت سرشار از ادب و متانت باشد.

مجاهد (رض)می گوید: روزه دار اگر از دروغ و غیبت اجتناب کند ، روزه اش مورد تایید حق قرار می گیرد.

پیامبر بزرگ اسلام (صلی الله علیه و سلم) می فرماید: روزه سپری (قوی در مقابل آتش جهنم و اجتناب از محرمات و منهیات) بوده ، مادامیکه انسان آن را پاره نکند.

شیخ دارمی (رضی الله عنه)می فرماید: غیبت پاره کننده ی این سپر است.

ام المومنین حضرت عایشه ی صدیقه (سلام الله علیها) بر این باور است که غیبت موجب فساد و بطلان روزه می گردد و قضایش واجب است .

امام اوزاعی و سفیان ثوری به این حدیث حضرت عایشه(سلام الله علیها) فتوا داده و بر این باور بوده و قضای روزه ی کسی را که مرتکب غیبت شده واجب می دانند.

امام ابن حزم در این مورد از سایرین بیشتر مسیر افراط را در نوردیده و می فرماید: هر گناهی که به طور عمد از روزه دار صادر شود موجب بطلان روزه می گردد؛ زیرا در احادیث آمده است کسی وارد دایره ی محرمات و منهیات گردد ، خداوند نیازی به ترک خوردن و آشامیدن وی ندارد.

البته جمهور اهل علم نهی های وارده در احادیث را حمل بر تحریم نموده، اما مفسدات روزه را تنها خوردن و آشامیدن و آمیزش جنسی می دانند و بر این باورند که گناه منافی حکمت و فلسفه ی روزه بوده اما قضای آن را بر روزه دار واجب نمی دانند که براستی این یکی از مصادیق رحم و مهربانی خدا در حق بندگان است.

تهیه و ترجمه : عبدالرحمن رسولیان بانه

از طريق
عبدالرحمان رسولیان
منبع
sozimihrab
نمایش بیشتر

عبدالرحمان رسولیان

@ استان کردستان- شهرستان بانه @ نویسنده - مترجم @ فعال دینی و امام جمعه

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا