آیا کار جمعی مذموم است؟
برخی از مردم تصور می کنند که گرایش فکری یا سیاسی به حزب و حرکتی از آزادی عقل می کاهد و قدرت فکر و اندیشه را تعطیل و مجال نو آوری و خلاقیت را از انسان می ستاند و آن را به شدت نکوهش کرده و فردگرایی را مجالی برای استقلال و آزادی و مدالی برای کسب عزت و شرف خود می دانند.
در حالی که واقعیت خلاف این است زیرا تنهایی اسیر فکر و نظرات خود بودن و استفاده نکردن از عقل و علم دیگران و در کوزه ماندن و به دریا نپیوستن است.
و اگر انساب فکری و سیاسی به جنبشیی به خاطر پایبندی به مجموعه ای از اصول و مبادی مذموم باشد پس باید با دیده ای نحس به دین داری نگریست و الحاد وبی دینی را ستایش کرد ؛ زیرا فرد ملحد خود را ملزم به هیچ عقیده و اخلاقی نمی داند و گوشش بدهکار هیچ امر و نهی نیست در حالی که دین داری مجموعه ای از قوانین بوده وانسان ملزم به رعایت آن است.
اگر به خاطر پذیرفتن مجموعه ای از اصول و قواعد، کار جمعی قابلیت تقبیح کردن را داشته باشد باید ادارات و سازمان های دولتی اعم از مدارس و دانشگاه و بیمارستان و موسسات و انجمن ها ی مردم نهاد و …. را هم نکوهش کرد؛ چون همه دارای استراتژی و ضوابط خاص خود بوده و کارمندان و کارکنان ملزم به رعایت تمام مفاد آنند.
پس منصفانه نیست که حرکت جمعی را با وجود تاکیدات و تاییدات دینی و بهره بردن از خرد جمعی و رستن از کوزه و رسیدن به دریا را به خاطر پذیرفتن مجموعه ای اصول و قواعد نکوهش کرد و حرکت فردی که دین آن را به رسمیت نمی شناسد و پیامبر(ص)، امت را از آن برحذر داشته و شاید دارای کمترین برکتی برای خود ودیگران باشد تنها به بهانه ی آزادی فکر و اندیشه ستود.
البته گر چه هرکدام ویژگی های خاص خود را دارند اما کار گروهی و سازمانی هر گز با فعالیت های فردی قابل مقایسه نبوده و فعالیت جمعی بی شک از اجر و پاداش و برکت و صواب بیشتری بر خوردار است .
تصور این که فعالیت در چهار چوب گروه و جماعت آزادی را از انسان سلب می کند، بینش درستی نیست؛ زیرا هیچ حزب و جنبشی نمی تواند استقلال و آزادی افراد آزاد اندیش را سلب و هرگز تنهایی و رهایی از قیود جمعی بودن برای انسان های پرز و سر افکنده آزادی را به ارمغان نمی آورد.
منبع : کانال تلگرامی ا.د .وصفی ابو زید
تر جمه و اضافات : عبدالرحمن رسولیان بانه
