سپاس و ستایش خدای راکه پروردگار جهانیان است، ودرود ورحمت خدابرسرور ماحضرت محمد صلى الله عليه وسلم وخاندان و یارانش باد .
قرآن کریم ، کتاب الهی و وحی آسمانی است که جبرئیل علیہ السلام آن را برقلب پیامبر اسلام صلی اللہ علیہ و سلم خاتم الانبیاء وپیشوای پیامبران نازل نموده ، تا قلب های مرده در اثر تمایلات هواهای نفسانی را به واسطه آن زنده نماید، عقل های مسموم به شک وشبهه رانجات بخشد ، فکرهایی را که دربند زنجیر خرافاتند ودرزندان گمراهی گرفتار بودند رها سازد، حقوق سلب شده ملت به واسطه رهبران وپیشوایان ظالم رابه مردم بازگرداند ، تادرپرتو قرآن ، مدینہ فاضله وبنای کرامت وشرافت رابر پانماید.
گاهی که انسان از کنار باغ وبوستانی می گذرد، واز میوه ها و نعمت های آن برخوردار می شود، ناآگاه یاد دوستان به خاطرش خطور می نماید، وآرزو می کند:که ای کاش آنان نیز حضور می داشتند و ازچنین مواهب خدادادی بهره مند می شدند.
چرا که قرآن چراغ دل هایی است که درگلستان آن قدم بر می دارند ؛ بهار قلب هایی است که اندر گلزار آن گل می چینند ؛وشفا دهنده و آرام بخش درون هایی است که از حکمت آن شفا می جویند.
قرآن کریم ، راهنمای زندگی ماست .برای اینکه از راهنمایی آن بهره مند شویم، شایسته است درآن بیندیشیم ؛ چراکه قرآن ، شفای دردهای فکری، اخلاقی، اجتماعی، سیاسی، خانوادگی واقتصادی ماست.
قرآن ، چراغی است که روشنی آن فرونمی نشیند ، چشمه زاینده ای است که واردین ازآن نمی کاهند
قرآن کریم، که جلوه ای از عظمت خدا ومعجزه ای جاوید ودلیلی روشن وپیشگویی صادق وتاریخی صحیح ومنطقی محکم وگواهی روشن وذکری عمیق ونعمتی والا ودریایی بی نهایت است، هم طرح می دهد و هم شیوه ی اجرا والگو معرفی می کند، هم تشویق دارد و هم هشدار می دهد، هم گذشته را ترسیم می کند وهم از آینده خبرمی دهد ، هم نور فکرومنطق وبيان امروز است وهم انیس ومونس ونور قبر وقیامت است .
قرآن ، نوری روشن، شفایی سودمند، سیراب کننده ی تشنگی های معنوی و وسیله ی حفظ ونجات است.
قرآن ، تنها خیرخواهی است که خیانت نمی کند، راهنمایی است که گمراه نمی سازد و محدثی است که دروغ نمی گوید.
قران ، این کتاب بزرگ ، جلوه ی علم الهی است وهرچه در جمله جمله ی آن تدبر شود، نکته تازه ای به ذهن می رسد.
پس طلاب ودانشجویان و جوانان و نوجوانان و فضلای محترم زمانی ربانی خواهیم بود که همواره به فهم وتدبر دراین علم بی انتها مشغول باشیم .
زیرا قرآن کریم می فرماید: ما كان لبشر أن يؤتيه الله الكتاب و الحكم و النبوة ثم يقول للناس كونوا عبادا لي من دون الله و لكن كونوا ربانيين بما كنتم تعلمون الكتاب و بما كنتم تدرسون ﴿ آل عمران ؛ ۷۹﴾
هیچ بشرى را نسزد که خدا به او کتاب و حکم و پیامبرى بدهد؛ سپس او به مردم بگوید: «به جاى خدا، بندگان من باشید.» بلکه [باید بگوید:] «به سبب آنکه کتاب [آسمانى ] تعلیم مى دادید و از آن رو که درس مى خواندید، علماى دین باشید.»
پیام آیه *
* اگر تعلیم و تعلم ودرس ، انسان راربانی نکند، درواقع آن علم، علم نبوده است
ربانیین بما کنتم تعملون. …
*علمای ربانی ، مفسران واقعی قرآن هستند . کنتم تعلمون الکتاب بماکنتم تدرسون
*سؤء استفاده از موقعیت، و مسئولیت ممنوع است. دراول آیه ؛ ماکان لبشر
در آیه دوبار کلمه (کنتم ) درکنار جملات (تعلمون ) و ( تدرسون ) آمده که رمز استمرار و تداوم است.
یعنی تعلیم و تدریس قرآن باید همیشگی باشد درتمام سطوح وهرروز باشد.
به امید آنکه شاهد چنین روزی در منزل، وحوزه ها، ودانشگاه ها باشیم.
عبدالله علی پور
