مفهوم ایمان

ایمان به مفهوم اطاعت از فرامین الهی می باشد که باعث سرفرازی دنیا و آخرت خواهد شد. عده ای از مردم می پرسند: مگر امت اسلام تنها امت یکتا پرست و خداشناسی نیست که پروردگار وعده حفظ قرآن که کلام آسمانی و برنامه زندگی آنان است را داده و تنها امتی که بر همان برنامه و راه و روش خود استوار مانده و از قرآن و دستورات آن پیروی می‌کنند. پس با وجود این همه خصوصیات، چرا تنها امتی است که دچار مصیبت و جنگ و مشکلات بسیاری می شود؟

خداوند متعال در بسیاری از آیات به این پرسش، پاسخ داده است و آن را نوعی امتحان و مشیت الهی به حساب می‌آورد؛ چون خداوند امت اسلام را «خیر امه اخرجت للناس» یعنی بهترین امت، وصف می کند. به همین دلیل است که می خواهد این گونه آنان را مورد آزمایش قرار دهد تا بهترین ها را برگزیند و به سوی راستی ها بازگردند و آگاهانه انتخاب شایسته ای داشته باشند؛ همانند پدری دلسوز در قبال فرزندان که آنان را گاهی نصیحت می نماید و اگر لازم شد تنبیه می کند.

در این جا می توان از خودمان بپرسیم که نقص و کمبود ایمانی ما ناشی از چیست؟

خداوند تعالی برای ما روشن می سازد که این امت، امتی است با ایمان و عقاید راسخ، اما تا آن هنگام که به این ایمان خود تکیه نکند و در صدد تقویت آن برنیاید، به این حقیقت دست پیدا نخواهد کرد و جوابگوی مشکلات وی نخواهد بود و دایره دید وی وسیع نخواهد گشت.

از سنت های الهی و فرامین و دستورات خداوند آن طور که شایسته و بایسته است پیروی نمی کند و این یکی از دلایل شکست های متعدد در زندگی مادی و معنوی مسلمانان می باشد.

همچنین بوجود آمدن فتنه ها و ناآرامی ها، فقر و مشکلات دیگر از نتایج همین است. همان گونه که خداوند تبارک و تعالی در آیه شریفه(۲۴) سوره ی انفال می فرماید و روشن می سازد که این گونه ایمان تنها چاره ساز نیست، درست است که به وسیله آن وارد دایره ایمان و مسلمانیت می شوند، اما نمی توان گفت به معنای تمام از دستورات خدا و پیغمبر تبعیت می کنند و جزو کسانی به حساب نمی آیند که در زندگی دنیوی خویش مشغول اصلاح و ترقی دنیا و نهادینه کردن زندگی مملو از آرامش و آسایش برای جامعه خود هستند.

زیرا این موضوع نیازمند تبیین و راهکارهای سیاسی، اجتماعی، معنوی و اقتصادی است که نیاز به فراگیری علوم مربوطه دارد. برای به تحقق رسیدن زندگی سرشار از امید و موفقیت در دنیا و آخرت باید تلاش نمود.

خداوند عزوجل از انسان می خواهد، به فرامین وی و رسولش عمل نموده و به دنبال آن، زندگی ما به عنوان انسان و اشرف مخلوقات با سایر حیوانات دیگر متفاوت تر باشد. نمی توانیم تمام انرژی و اهداف و عمر خود را در راستای حیات دنیا و زندگی موقت این جهان به کار گیریم و هیچ برنامه ای برای زندگی جاودانه آخرت نداشته باشیم و خود را اسیر آمال و آرزوی دنیا گردانیم، زیرا خداوند آنها را به روکش فریبنده دنیا تشبیه می کند که جز فریب نیست.

انسان های امروزه به صورت عموم در خطر بازگشت به زندگی حیوانی قرار دارند که به غریزه های حیوانی بیشتر توجه می کنند از قبیل؛ نیاز جنسی و خوردن و آشامیدن که خداوند تعالی انسان را فراتر از این انگیزش‌ها خلق نموده و شایستگی آن را به انسان بخشیده که در دنیا بزرگمنش و با شأن و شکوه و شخصیتی کامل و والا زندگی کند و در عین حال این زندگی را به آخرت پیوند دهد. این پیوستگی را ادامه دهد تا به بهشت اعلا برسد و این، با انجام و اطاعت از دستورات خدا و پیامبر به احقاق می رسد.

طبق آیه ۲۵ سوره انفال، انسان پیوسته دو انتخاب خواهد داشت: عمل به دستورات خدای بزرگ، منجر به سعادت و خوشبختی دنیا و آخرت خواهد گشت و نافرمانی و پشت کردن به این فرامین که نتیجه ی آن فتنه، فساد و شکست خواهد بود.

امت اسلامی با فاصله گرفتن از این موضوع بسیار مهم، دچار آشفتگی و بحران شده است.

خداوند امت اسلام را میانه رو معرفی نموده و به بهترین امت ها لقب داده است. ایمان تنها واژه ای نیست که بر زبان جاری شود و یا نوعی عبادت که به انجام برسد، ایمان بخشی از زندگی است که اهمیتی بسیار فراتر دارد و نمی توان آن را از زندگی دنیوی متمایز ساخت. لازم است ایمان در بخش های مهم زندگی، سرلوحه کار مسلمانان قرار بگیرد.

خداوند خطاب به مؤمنان می فرماید:

«خداوند شاهد است که تو مسلمان هستی، اما باید دوباره ایمان خود را وارسی نمایی» این به چه معناست؟

شیدا محمودی
ویراستار: سوزی میحراب