آنان با فرافکنی این شایعه در صدد رساندن این پیامها به مردم بودند:
الف) محمّد (پناه بر خدا) با یک زن بدکاره حاضر به ادامه ی زندگی است.
ب) محمّد که فرمانروای شماست،حدود شرعی را درصورتی که مربوط به خانواده ی وی می شود، تعطیل می کند؛ در حالیکه همان حدود را در مورد دیگران به اجرا در می آورد.
ج) وقتی که همسر پیامبر مسلمانان (پناه برخدا) مرتکب فحشا می شود، پس از سایر افراد جامعه ی مسلمانان چه انتظاری می رود؟!
پس از این قضایا، حکم تبرئه ی مادر ایمانداران(رضی الله عنها) از سوی پروردگار و در قالب آیات واضح و عظیم قرآنی نازل گشت و منافقان را رسوا کرد و شک و گمانی باقی نگذاشت.5
ناگفته نماند که چنانچه خداوند خود أم المؤمنین عایشه (رضی الله عنها) را از آلوده دامنی مبرا اعلام نمی کرد و بلکه تهمت زنندگان اعتراف می کردند که بنا به چنین دلایلی به وی افترا بسته ایم،ممکن بود عده ای بلوا به پا کنند و شایعه ای دیگر بپراکنند مبنی بر اینکه اینان از سوی محمّد تهدید و یا تطمیع شده اند و به همین دلیل اکنون از مواضع خود کوتاه آمده و حرفهایشان را پس گرفته اند!
چه آنکه جای بسی تأسف است که برخی با وجود نزول آیات روشن الهی در اثبات پاکی أم المؤمنین عایشه (رضی الله عنها)، تا کنون هم از بدنام کردن ناموس نبی رحمت(ص) ابا ندارند!
حال گمان می کنید عکس العمل پیام آور رحمت(ص) در قبال رهبر و سردسته ی این افترای بزرگ یعنی «عبدالله بی أبی» چه بود؟ آنهم درحالی که حتی پسر عبدالله در دفاع از ناموس رسول اکرم (ص)، حاضر بود پدرش را به قتل برساند!!!
پیامبر (ص) پس از مرگ «عبدالله بن أبی» [بنا به درخواست پسر او] با لباس خویش وی را کفن پیچ کرد و بر او نماز خواند و برایش طلب آمرزش کرد؛عده ای از یاران رسول الله(ص) [از جمله حضرت عمر(رض)] به این اقدام وی اعتراض کردند،پیامبر(ص) در جواب فرمود: «خداوند مرا مخیر ساخته و فرموده است چه برایش آمرزش بخواهی و چه نخواهی،به حال او فرقی نمی کند و حتی اگر هفتاد بار هم برایش طلب مغفرت کنی،آمرزیده نخواهد شد6. و چنانچه می دانستم اگر بیش از هفتاد بار برای او درخواست بخشش کنم،خداوند وی را می بخشاید،این کار را می کردم»! (رواه البخاری – تفسیر ابن کثیر).7
آری؛ پیشوا و مقتدای مهربانی، اینگونه مهر می ورزید.حقا که او از بهترین ما انسان ها، بهتر و شایسته تر است و لایق است که از جان و مال خود وی را دوست تر بداریم.
چه خودش می فرماید: «لا یُؤمِنُ أَحَدُکُم حتَّی أَکُونَ أَحَبَّ إِلَیهِ مِن والِدِهِ وَ وَلَدِهِ و النَّاسِ أَجمَعِین »( اخرجه البخاری). یعنی: « ایمان هیچ یک از شما کامل نمی شود مگر اینکه من در نزد او از پدر و مادر و فرزندانش و همه ی مردم محبوب تر باشم».
و خداوند بلند مرتبه در توصیف شأن أو می فرماید: «اَلنَّبيُّ أولَی بِالمُؤمِنِينَ مِن أَنفُسِهِم... » (احزاب/6). یعنی:« پیامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است…».
امروزه همه در تلاش هستند که جوامع غربی و اروپایی را عاری از هرگونه نازیبایی و زبری و خشونت معرفی کنند در حالیکه *جالب است بدانیم غرب بیش از دو قرن درگیر جنگهای داخلی و مذهبی بین مسیحیان کاتولیک و پروتستان بوده و در جریان آن چهل درصد از کل جامعه ی اروپا معدوم و نابود گردیده است.8 در جنگ های جهانی اول و دوم که پایه گذاران آن کشورهای غربی بودند، ده ها میلیون انسان بی گناه جان دادند،این فاجعه ها و جنایت های بشری باعث شد آنها میان خود عهدنامه ای تحت عنوان «دفاع از حقوق بشر» منعقد کنند که از سی ماده ی جداگانه تشکیل شده و در سه اصل کلی قابل خلاصه است:
1-آزادی بیان
2-آزادی دین
3- مساوات مشارکت در امور سیاسی
با اندکی دقت در سیره ی پاک پیامبر(ص) به روشنی درمی یابیم که مفهوم و گستره ی آزادی، عدالت و مساوات در رسالت آن حضرت(ص)، جامع و شامل تر از عهدنامه ی دفاع از حقوق بشر است:
– پیامبر(ص) همسرش ریحانه (رضی الله عنها) را مخیر ساخت که اگر مایل باشد اسلام بیاوررد و اگر نه بر عقیده خود ثابت بماند.
– همه در اسلام از حقوق و تکالیف یکسان برخوردار هستند و این مثال اعلای مساوات است.
– نبی اکرم (ص) در رأس ساختار سیاسی و اجتماعی حکومت اسلامی، به همه با یک دیده می نگرد.
– دوره ی خلفای راشدین مملوء از نمونه های بارز پایبندی و اهتمام به اصول آزادی، عدالت و مساوات است.
– حتی در دوران خلافت «عمر بن عبدالعزیز» مصادیق این آزادی به گونه ای آشکار است که می فرماید: « الیوم ینطق کل من لا ینطق» .یعنی:« امروز روزی است که هر آنکه تاکنون حرفی نزده، می تواند سخن بگوید».
جای شگفت است که بعضی از حکمرانان کشورهای اسلامی، امروزه از طریق تهدید و تجویع و تخویف و تزویر و تحقیر، سلطه ی خود را بر مردم تحمیل می کنند؛حال آنکه پروردگار در سوره ی «قریش» می فرماید: « لإیلافِ قُرَیشٍ * إِیلافِهِم رِحلَةَ الشِّتاءِ وَ الصَّیفِ * فَلیَعبُدُوا رَبَّ هَذَا البَیتِ * الَّذی أَطعَمَهُم مِن جُوعٍ وَ ءَامَنَهُم مِن خَوفٍ*»(قریش/4-1). ترجمه: « برای الفت دادن قریش*الفتشان هنگام کوچ زمستانه و تابستانه*پس باید خداوند این خانه (ی کعبه) را بپرستند (که این امنیت را در طول راه و در شهرها و کشورهای پر از کشمکش و ستم و جنگ و غارت برای ایشان فراهم آورده است)*خداوندی که از گرسنگی ایشان را رهانیده و خوراکشان داده است و آنان را از خوف و هراس (راهزنان قبایل در راه ها و ستمگران و قلدران در شهرها و کشورها رهایی بخشیده و) ایمن ساخته است*».
یعنی چون زمینه ی تجارت آزاد را برای قریشیان هموار کردم و آنان را از گرسنگی و فقر مالی نجات دادم و امنیت و آرامش را برایشان فراهم نمودم،پس لازم است مرا بندگی کنند.
از آیات فوق چنین برداشت می شود که تأمین امنیت جانی و تسهیل توسعه ی اقتصادی و ایجاد فضا و شرایط مناسب برای آزادی اندیشه و بیان، از وظایف اصلی و اولیه ی یک حکومت به شمار می آیند تا در قبال آن از شهروندان انتظار همکاری لازم را داشته باشد.
پس دور از واقعیت نیست اگر بگوییم کشورهای غربی در حوزه های مختلف از جمله سیستم حکمرانی و تعامل شهروندی، با اینکه مسلمان نیستند، لکن تا حدودی مقاصد اسلام را تحقق می بخشند. برعکس؛ در این سو، ممالک اسلامی بی آنکه از اسلام اعلام تخلّی کرده باشند، ولی در عمل احکام و برنامه های آن را به عطلت کشانده اند.
با این اوصاف، محال است بتوانیم پیام آور رحمت باشیم و برای جهانیان مهربانی و رأفت به ارمغان آریم.
———————————————-
پی نوشت ها:
اردوگاه «یرموک» که در سال 1957م تأسیس شده است،در کشور سوریه واقع است و مساحتی حدود 11/2 کیلومتر مربع دارد و طبق آخرین سرشماری که در سال 2004م از آن به عمل آمده است،137248 سکنه را در خود جای داده است و از این حیث بزرگترین پناهگاه فلسطینیان در سوریه به شمار می رود. گزارشات حاکی از آن است که این اردوگاه علاوه بر پناهندگان فلسطینی،پناهگاه عده ی زیادی از شهروندان فقیر سوری نیز می باشد.( جهت کسب اطلاعات بیشتر به ویکیپدیای عربی مراجعه نمایید.)
تعداد کشته شدگان مشرکان:203 نفر و تعداد شهدای مسلمین:183 شهید. ( الفاتیکان و الإسلام– دکتر محمد عماره – الطبع الأول.مکتبة الشروق.2007م.ص 77)
- آیات 11 تا 19 سوره ی مبارکه ی نور
- اشاره دارد به آیه 80 سوره ی مبارکه ی توبه : «إِستَغفِر لَهُم أَو لا تَستَغفِر لَهُم إِن تَستَغفِر لَهُم سَبعِینَ مَرَّةً فَلَن یَغفِرَ اللهُ لَهُم ذَلِک بِأَنَّهُم کَفَرُوا بِاللهِ وَ رَسُولِهِ و اللهُ لا یَهدِی القَومَ الفاسِقِینَ» ترجمه: « چه برای آنان آمرزش بخواهی یا برایشان آمرزش نخواهی [یکسان است،حتی] اگر هفتاد بار برایشان آمرزش طلب کنی،هرگز خدا آنان را نخواهد آمرزید،چراکه آنان به خدا و فرستاده اش کفر ورزیدند و خدا گروه فاسقان را هدایت نمی کند».
- بر اساس آنچه که شیخین حدیث (بخاری و مسلم) روایت کرده اند،پس از آنکه پیامبر اکرم(ص) بر جنازه ی «عبدالله بن أبی» نماز گزارد، آیه ی 84 سوره ی توبه (وَ لا تُصَلِّ عَلی أحَدٍ مِنهُم ماتَ أبَداً وَ لا تَقُم عَلی قَبرِهِ إنَّهُم کَفَرُوا بِاللهِ وَ رَسُولِهِ وَ ماتُوا وَ هُم فاسِقُون. ترجمه: و هرگز بر هیچ مرده ای از آنان نماز مگزار و بر سر قبرش نایست،چراکه آنان به خدا و پیامبر او کافر شدند و در حال فسق مردند.) در سرزنش این اقدام پیامبر(ص) نازل گشت و تا قبل از آن نازل نشده بود و رسول گرامی(ص) به سبب اصرار پسرش عبدالله و برای دلجویی از او و به دلیل اینکه نص صریحی در نهی این عملِ پیامبر(ص) نازل نشده بود، درخواست وی را قبول کرد.شایان ذکر است که این آیه ی مبارکه،از موافقات امیرالمؤمنین عمر (رض) می باشد.[مترجم]
- در طی این جنگ ها، تنها در زمان «چارلز نهم» (1574-1550م) بیش از 20هزار مسیحی پروتستان به قتل رسیدند که کاتولیک ها به دیده ی مباهات به این قضیه می نگرند و برای به یاد ماندن این وقایع پر افتخار،صحنه هایی از کشتار مسیحیان پروتستان را بر سکه ها و دیوارهای خیابان ها وکلیساهای واتیکان به تصویر کشیده اند. (حقیقة الجهاد و القتال و الإرهاب.دکتر محمد عمارة)
شفیع جهانگیری
ترجمه از کوردی: اقبال جهانگیری
