موضوع:آیا پافشاری بر ارتکاب گناهان کبیره موجب جاودانه ماندن در آتش دوزخ می گردد؟
مجری: خانمی پرسیده است آیا فردی که بر ارتکاب گناهان کبیره پافشاری می ورزد جاودانه در آتش دوزخ باقی خواهد ماند و آیا پافشاری وی برگناهان کبیره تاثیری برپاداش سایر عملکردهای شایسته اش خواهد داشت؟
شیخ خالد: از جمله باورهای اعتقادی اهل سنت و جماعت این است که *
هر گناهکار یکتاپرستی در نهایت توفیق ورود به بهشت را خواهد یافت اما با حالت های متفاوت:برخی از آنها بدون میانجی گری و سایر عوامل نجات، وارد بهشت خواهند شد و برخی از آنها بواسطه توبه ای که نموده اند توفیق ورود به بهشت را خواهند داشت بطوریکه خداوند توبه شان را می پذیرد و بدینوسیله گناهان شان زدوده می گردد زیرا طبق فرمایش نبوی:(فردی که ازگناه توبه میکند،همانند فرد بی گناه است)لذا درمورد آن گناهان مورد بازخواست قرار نمی گیرد که این طیف در زمره حالت نخست گنجانیده می شوند اما برخی از آنان وارد دوزخ می شوند و سپس بوسیله عوامل نجاتی که مدنظر خداوندمتعال می باشد از آن رهایی می یابند که این مهم،خواه با میانجی گری پیامبر علیه الصلاه والسلام صورت خواهد پذیرفت و خواه بواسطه سایر میانجی گران مشروع از قبیل فرشتگان و..و یا با رحمت بی کران مهرورزترین مهربانان تحقق می یابد که رحمت الهی گسترده ترین عامل رهایش یکتاپرستان از آتش دوزخ بشمار می رود زیرا خداوند متعال این چنین مقرر نموده است:هر آنکه گواهی(لا إله الا الله:تنها معبود بر حق، الله است)را تلفظ نماید و توحید ویکتاپرستی را در قلبش نهادینه سازد، جاودانه در آتش دوزخ باقی نخواهد ماند بلکه درنهایت وارد بهشت خواهد شد زیرا در صحیح بخاری و مسلم از ابوذر رضی الله عنه روایت شده است که پیامبر علیه الصلاه والسلام فرمود: (جبریل نزد من آمد و در پیام نوید بخشی فرمود:کسی که گواهی(لا اله الا الله:تنها معبود بر حق، الله است) را تلفظ-وبدان عمل نماید-وارد بهشت خواهد شد)
و در روایت صحیح بخاری درج شده است:(کسی که بدون ارتکاب هرگونه شرک ورزی به خداوند از دنیا برود -درنهایت-وارد بهشت می شود)ابوذر رضی الله عنه گفت:ای رسول خدا حتی اگر مرتکب زنا و دزدی شده باشد؟ فرمود:(حتی اگرمرتکب زنا و دزدی هم شده باشد)ودر صحیح بخاری و مسلم وارد شده است که رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید:(هرگاه بنده ای گواهی(تنها معبود بر حق، الله است)را تلفظ-و بدان عمل-نماید و سپس(بدون شرک ورزی)از دنیا برود، خداوند او را وارد بهشت می گرداند)ابوذرگفت:حتی اگرمرتکب زنا و دزدی هم شده باشد؟فرمود:(حتی اگر مرتکب زنا و دزدی هم شده باشد)دوباره پرسید:حتی اگر زنا و دزدی هم کرده باشد؟فرمود:(حتی اگر زنا و دزدی هم کرده باشد)پرسش و پاسخ مذکور سه مرتبه تکرار گشت و رسول الله صلی الله علیه وسلم درنهایت فرمود:(علی رغم میل باطنی ابوذر،حتی اگر زنا و دزدی هم کرده باشد)بنابراین علاوه بر دلیل ذکر شده، دلایل بسیاری بیانگر آنند که اگر خداوند متعال قصد مجازات یکتاپرستانی که مرتکب گناهان کبیره گشته اند را داشته باشد آنان را برای همیشه درآتش دوزخ غوطه ور نخواهد ساخت بلکه فقط تا مدت معینی اخگر عدلش رابه آنها خواهد چشانید و سپس وارد بهشت خواهند شد اما این موهبت بدان معنی نیست که گناهان را بی اهمیت بشماریم و گستاخانه و بی پروا مرتکب گناهان کبیره و سایر گناهان گردیم؛
برادرم حرارت آتش دوزخ چنان گدازنده است که اگر فردی وارد آن نشود بازهم طاقت تحملش حرارتش را ندارد لذا از خداوند مسئلت داریم تا ما را از مواجهه با آن مصون بدارد؛زمانی که پیامبران الهی از روی پل کشیده شده بر روی دوزخ عبور خواهند نمود احدی جز آنها لب به زبان نخواهد گشود؛بطور مثال دوطرف همین میز را درنظر بگیرید که جهت انتقال از یک سوی آن به سوی دیگرش پلی کشیده شده است کلیه مردم از روی پل مذکور عبور خواهد نمود و سرعت و کیفیت و عاقبت عبورشان به عملکردهای ارتکابی شان بستگی دارد و در آنجا جز پیامبران الهی احدی لب به زبان نخواهد گشود و آنان نیز فقط دعای(پروردگارا ما به سلامت بگذران)را زمزمه خواهند نمود؛موقعی که پیامبران برخوردار از پشتوانه الهی و ضمانت ورود به بهشت و مصونیت از آتش دوزخ چنین حالی خواهند داشت وباوجود آنکه خداوند آنها را از آتش دوزخ رهانیده است نگران خواهند بود پس خودتان میتوانید حال غیر از آنان و کسانی که وارد آتش دوزخ خواهند شد را برآورد نمایید؛
برادرم؛ نگرش بی اهمیت وار به گناه از قلب پویا و محتوی ایمان راستین و قلبی که می داند آتش دوزخ مجازات تدارک دیده خداوند برای نافرمایان فرامینش است سر نمی زد؛از اینرو انسان مؤمن بایستی مصون ماندن از آتش دوزخ را از پروردگارش درخواست نماید و ذکر نبوی:( اللهم أجرنی من النار:پروردگارا مرا از آتش دوزخ مصون بدار)،پروردگارا مرا از آتش دوزخ مصون بدار،پروردگارا مرا از آتش دوزخ مصون بدار را با زبانش زمزمه نماید و قلب و کردارش را در راستای تحقق آن بکار بگیرد و پس از آن چشم امید به لطف و رحمت الهی بدوزد و بداند که خداوند بسیار لطف ورز است.
شیخ دکتر/خالد بن عبدالله المصلح
ترجمه:حامد مشکوه
١۴٣٨/٢/١٩ هجری قمری
