۱۰)من همینی که می بینی هستم!
بسیاری از ما تصور می کنیم که یک دوست و عاشق واقعی کسی است که خوب و بد معشوق را با هم دوست داشته باشد و یا بپذیرد. خیر. حتی در مرحله ی ازدواج (عشق رمانتیک) فرد شیفته ی نکات و ویژگی های خوب و مثبت معشوق می شود و تا حدودی در برابر نکات منفی او چشم و گوش بسته می شود و بعد از این مرحله است که کم کم نکات منفی فرد جلوه گر می شوند و خوبی عاشق این است که این امید را دارد و به معشوق این فرصت را می دهد و کمک او خواهد بود تا نکات منفی خود را برطرف کند و نکات و ویژگی های مثبتش را افزایش دهد. به عبارت دیگر، همسر شما به همان میزان شما را دوست خواهد داشت (عشق می ورزد) که دوست داشتنی هستید (هر چه محاسن شما بیشتر باشد او شما را بیشتر دوست خواهد داشت).
ریشه چنین اشتباهی در این است که بسیاری از ما عشق را یک نوع احساس تصور می کنیم نه یک برداشت و تفکر و به همین دلیل وقتی از اکثر زوج ها خواسته می شود که چند ویژگی خوب و دوست داشتنی همسرشان را بیان کنند فقط از زیبایی و خوشگلی و یا حداکثر مهربانی (آن هم به غلط) نام می برند و چیز دیگری برای انگشت گذاشتن به عنوان محاسن خوب ندارند (و اگر هم داشته باشند بیشتر ویژگی های منفی هستند که همسرشان ندارند و نه محاسن، مثلا عصبانی نمی شود، دروغ نمی گوید و …). از آنجایی که می دانیم انسان به زیبایی معمولاً عادت می کند ولی به زشتی هرگز، لذا در چنین زوجینی چند ماه تا یکسال پس از ازدواج مشاهده می کنیم که دوستی، محبت و عشق میان آن دو بسیار کم رنگ شده است و غافل از این هستند که بایستی سوای از ظاهر چیزی برای دوست داشتن داشته باشند. اساساً فلسفه ازدواج همین ایجاد تغییرات مثبت و قدم برداشتن در مسیر تعامل و تکامل است.
نصیحت: بر روی یک ورقه کاغذ ده خصوصیت، رفتار و یا ویژگی که همسرتان به آن ها بهاء می دهد و آن ها را دوست دارد، لیست کنید (مثلاً نظافت، لباس و پوشش مناسب، اختصاص زمان برای با هم بودن، مسئولیت پذیری،محترمانه رفتار کردن، ابراز علاقه و محبت و …). دو مورد از آن ها را انتخاب کنید و هر روز برای مدت یک ماه آن ها را به طور صمیمانه برآورده کنید و ماه بعد دو مورد دیگر و الی آخر. در مدت کوتاهی نتایج خیره کننده آن را خواهید دید (عشق ساختن و شدن است نه فقط داشتن).
11) زن و شوهر بایستی هر آنچه را در دل دارند به همسرشان بگویند.
برخی بر این باورند که چون زن و شوهر جفت و نیمه همدیگر هستند هر چه زوجین احساسات و افکار (چه مثبت و چه منفی) خود را با هم در میان بگذارند آن ها رابطه صمیمانه تر و عاشق تری خواهند داشت. این مسئله زمانی صادق خواهد بود که شروط زیر رعایت شوند:
قبل از هر یک انتقاد یا نکته منفی در مورد همسر بایستی حداقل به ۵ نکته و ویژگی مثبت او اشاره و مورد تحسین و ستایش قرار گرفته شده باشد. به عبارت دیگر، یک گفتار یا رفتار مخرب و منفی اثرات پنج گفتار و رفتار خوب و مثبت را ضایع می کند.
آیا اطلاعات و یا مطالب گفته شده نقش و تأثیری بر زندگی مشترکتان خواهد گذاشت؟ مثلا بیان مطالبی نظیر پارسال که خونه مامانم بودیم تو یه جوک گفتی که من خیلی خجالت کشیدم؛ یا: امروز که رفته بودم سوپری خرید یه نفر به من متلک گفت؛ یا: فلانی به من گفت که مامانم چطوری تونسته با پدر عصبی و ترش رو زندگی کنه و … کاملا بی مورد هستند.
اگر در رابطه با ظاهر همسرتان نکته منفی وجود دارد (مثلاً لباس، نوع آرایش و …) بهتر است انتقاد به صورت مثبت ابراز شود (مثلاً اگر همسرتان رژ قرمز زده و چندان مورد پسند شما نیست می توانید بگویید: به نظرم رژ قهوه ای خیلی خیلی زیباترت می کنه و یا با اون لباس … خوشگل تر می شی و …)
۱۲)در مشکلات زناشویی همیشه زن و شوهر هر دو مقصر هستند؛
اگر چه در بسیاری از موارد این موضوع صادق است ولی چنین منطقی در بسیاری از موارد می تواند بسیار احمقانه و مخرب باشد. برای مثال در مواجه با خیانت یکی از زوجین، چنین استدلال می شود که حتماً همسر او کمی ها و کاستی هایی در مورد سکس و … داشته که موجب خطا و انحراف او شده است.
وظیفه ما در زندگی مشترک این است که کار خوب و درست خود را انجام دهیم و نه اینکه قصور و کوتاهی و یا حتی خطای دیگری مجوزی برای خطا و گناه دیگری شود (اول تکلیف زندگی مشترک خود را مشخص کنید و آنگاه که آزاد شدید هر کاری که دوست دارید انجام دهید).
۱۳)ازدواج مشارکت برابر (۵۰-۵۰) است.
اگر چه در کل و طولانی مدت ازدواج یک مشارکت و همکاری برابر است اما واقعیت های زندگی و افراد آنچنان پیچیده و غیرمترقبه هستند که در بسیاری از موارد پیروی از این اصل غیر ممکن می نماید. برای مثال، زمانی که یکی از زوجین شدیداً بیمار می شود، دیگری ممکن است بیش از ۹۰ درصد مسئولیت زندگی را به دوش بکشد و در زمانی دیگر طرف مقابل.
به همین ترتیب در مشکلات زندگی ممکن است فرد بر این باور باشد که من یک قدم خود را برداشته ام و حال نوبت طرف مقابل است. یا اینکه من چنین و چنان کارهایی را انجام داده ام و حال او باید جبران کند (اگر هم به زبان نیاورد حداقل در ذهن خود چنین استنباط و تفکری دارد).
اصل کلی در این باره این است که ما بایستی در هر موردی کار درست و خوب خود با توانی صد در صدی انجام دهیم و منتظر جبران و یا حرکتی از طرف مقابل نباشیم (ممکن است کار خوب و درست ما این باشد که حتی اگر همسرمان حاضر نباشد ما خود به تنهایی به مشاوره رفته و اگر به این نتیجه رسیدیم که راه دیگری باقی نمانده، آنگاه خود را نجات دهیم).
۱۴)مشکلات زندگی زناشویی را باید در خود نگه داشت و با کسی در میان نگذاشت.
متأسفانه به دلیل سیستم فکری بسیاری از آقایان (نظیر این که همه چیز دان هستند و یا مسائل خانوادگی و خصوصی نبایستی با کسی در میان گذاشته شود) و بسیاری از خانم ها (ترس از آبرو یا خجالت کشیدن و یا این که مشکلات به مرور زمان کم رنگ خواهند شد)، زوجین زمانی به دنبال چاره و راه حل می گردند که یا دیر است و یا بسیار مشکل. به عنوان یک اصل کلی، هرگاه با مشکل و مسئله یا اختلاف زناشویی روبرو شدید و نمی دانید که کار درست چیست و یا راه حل و درایت تان کارساز نبود در اولین فرصت ممکن با یک فرد آگاه، بصیر، منصف و با تجربه مشورت نمایید. بهترین فرد برای این کار یک متخصص مشاوره ازدواج و خانواده است اما در مواردی والدین دو طرف نیز گاهی کمک کننده خواهند بود (به شرط این که آگاه، مهربان و منصف باشند).
نصیحت: طرح و درد دل مسائل خصوصی و خانوادگی با دوستی که از آگاهی و تخصص و تجربه کافی برخوردار نیست نه تنها مفید نیست بلکه تجاوز به حریم خصوصی همسرتان می باشد و معمولاً بیشتر زیانبار خواهد بود تا مفید و کمک کننده. زیرا ممکن است از آن سوء استفاده شود، توصیه های غلط داده شود، فرد مورد تأیید نادرست قرار گیرد و …
منبع: چگونه زندگی مشترک خود را از نو و عاشقانه بسازیم /مؤلف: دکتر سید اصغر ساداتیان و دکتر ماهیار آذر /انتشارات: ما و شما ۱۳۸۹
نوگرا
