به فرزند خود برچسپ شیطان ، لجباز و … نزنید ؛ چون کمکی به حل مسأله نمی کند زیرا این برچسپ ها کلی هستند . بنابراین رفتار خاصی را که مورد نظرتان است مشخص کنید و از ابراز احساسات زیاد خودداری کنید .
دقت کنید فرزند شما به چه علت آن رفتار بخصوص را انجام می دهد و شما را عصبانی می کند . رفتار او را به بخش های کوچکتر تقسیم کنید مثلا اگر فرزند شما اتاق خود را مرنب نمی کند و تکالیفش را به طور کامل انجام نمی دهد ، نگویید که هیچ کاری را درست انجام نمی دهد .
از فرزندتان بابت کوچک ترین و ساده ترین کارها تشکر کنید .
وجود اعتماد و اعتقاد در فرزندان باعث می شود که آنها در مقابل مشکلات ناامید نشوند . برای ایجاد این اعتماد در فرزندان باید در رفتار خود تجدید نظر کنید ، اگر فرزندان اشتباهی انجام دادند آنها را با کلماتی مثل : بچه لوس ، بچه بد ، احمق ، خجالتی ، و … تنبیه نکنید ؛ چون این کار شما باعث می شود که فرزندان گمان کنند که شما به آنها اعتماد ندارید و این باعث عدم اعتماد به نفس در آنها می شود .
بچه ها دارای یک انرژی هستند که باعث می شود در مقابل توهینی که به آنها می شود مقاومت کنند و آن را نپذیرند.
این بچه ها ممکن است با تحت تاثیر قرار گرفتن از این توهین ها از تلاش دست بردارند و در جامعه فردی بی ادب شوند . اعتقاد و اعتماد در رفتار شما تاثیر زیادی در رشد شخصیت بچه های شما دارد ، همواره به بچه هایتان بیاموزید که چگونه رفتار کنند و آنها را مورد تشویق قرار دهید ( حداقل 5 تا 10 مرتبه در روز ) این عمل ممکن است که چند ثانیه از وقت شما را بگیرد ولی تاثیر شگرفی دارد .
همواره از فرزندتان بابت ساده ترین و کوچک ترین کارها تشکر کنید ؛ مثلا آرام بازی کردن ، مهربانی کردن با گربه ها ، از کتاب درست استفاده کردن ، از تلفن به طور صحیح استفاده کردن و رعایت کردن نوبت دیگران . وقتی که بچه ها بزرگتر شدند و شخصیت آنها شکل گرفت دیگر احتیاج نیست که مرتب آنها را تشویق کنیم ؛ ولی تشویق را هرگز به طور کامل قطع نکنید ؛ حتی جوان ها هم احتیاج دارند که مورد تشویق و تشکر قرار گیرند . زمانی که کارهای خیرخواهانه انجام می دهند یا حتی در حال گوش دادن به صحبت های شما هستند آنها را تشویق کنید.
منبع کتاب موفق ترین پدر محسن تنه کار