خانواده

تنبیه فرزند آری ، انتقام خیر !

تنبیه را به انتقام تبدیل نکنید

@چهار اصل مهم در کاهش بد رفتاری فرزند
برای کودکی که بد رفتاری می کند و از اطاعت و فرمانبرداری اجتناب می کند، به عنوان نمونه می توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
1-سعی کنید در برابر مشکلات رفتاری سطحی، تصادفی و موقت، با اغماض و تساهل برخورد کنید تا خود به خو از بین برود.
2- زمانی که رابطه کودک با شما صمیمی و راحت و مثبت است دستورات ساده و قابل قبولی به او بدهید تا اطاعت و ساز گاری با دستورات را یاد بگیرد.
3- زمانی که کودک عصبانی و پرخاشگر می شود با تغییر موقعیت، تغافل و جابجایی او فرصت خروج از این حالت را بدهید.
4- ضمن توجه به خواسته ها و نیازهای طبیعی و منطقی او، در عین حال در برابر خواسته ها و لجبازی های او قاطعانه ایستادگی کنید.

**تنبیه تا به قساوت نرسیده است یک امر الهی است و چون به انتقام و کینه توزی رسید امری شیطانی می شود. از طرف دیگر تنبیه تا زمانی که به آزار نرسیده است آگاهی بخش و بیدار کننده است و چون به آزار رسید شکنجه و نفرت آور است.

به جاست که در تنبیه فرزندان اندازه روا داریم و از افراط و تفریط اجتناب کنیم.
-حد و اندازه تنبیه را طبیعت و ظرفیت تنبیه شونده تعیین می کند نه شدت خشونت تنبیه کننده!
متاسفانه این اندازه که برای تنبیه سازمان ها و نهادهای مختلف، قانونی به وجود آمده است برای تشویق یک هزارم آن هم وجود ندارد.

 علت این امر چیست؟ آیا در خانواده ها نیز چنین نسبتی بین تنبیه و تشویق برقرار نیست؟
-تنبیه باید به کودک کمک کند تا به پیامدهای ناگوار رفتار نامطلوب خویش پی ببرد زیرا منظور از تنبیه آن نیست که والدین عصبانیت خود را تخلیه کنند بلکه کودک باید دریابد چه کارهایی در محدوده زندگی او صحیح و چه کارهایی اشتباه است.

منبع: کتاب موفق ترین پدر نوشته محسن تنه کار
والسلام صالح ترشی

نمایش بیشتر

صالح تُرشی

@مترجم @ آذزبایجان غربی - مهاباد @ شغل : آزاد

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا