ترجمه: رسول رسولی کیا
سرانجام، مکه، قبله گاه توحید و جلوه گاه دل مؤمنان فتح شد و هویتی که خداوند برای آن خلق کرده بود، را بازیافت! از نجاست شركي كه توسط جاهليت تغدیه شده بود رهایی یافت، اکنون زمان پاکسازی کل شبه جزیره عرب فرا رسیده است! پیامبر صلی الله علیه و سلم، شیر شجاع، علی بن ابی طالب را فرامی خواند و او را در راس یک اکیپ می فرستد تا “فَلس” بتی که قبیله طی آن را پرستش می کرد درهم بشکند!
و از آنجا که علی در آستانه بلوغ قرار داشت وظیفه را با موفقیت به اتمام رساند، بت را درهم شکست و در حالی که افرادی از دشمن را به اسارت گرفته بود، بازگشت، پیامبر صلی الله علیه و سلم اسرا را نزدیک مسجد قرار داد تا درباره اشان تصمیمی بگیرد..
روز بعد و در حالی که پیامبر صلی الله علیه و در شرف ورود به مسجد بود زنی از میان اسیران برخاست و به او گفت: ای محمد! اگر خواستی من را آزاد کنی، لطفا قبیله های عرب را به من شاد نکنی، که پدر فوت کرده و نماینده غایب است، پس بر آن منتی بگذار که خداوند بر تو کرده است! چرا که پدرم بزرگ قوم خویش بود، میانسال را آزاد می کرد، از شخص مجرم گذشت می کرد، حق همسایه را به رسمی می شناخت، از دلاور حمایت می کرد و مصیبت دیده را آزاد می کرد، غذا می داد، بر همه سلام می کرد، بار مردم را بر شانه حمل می کرد، مردم را بر مصیبت های زمانه یاری می نمود و هرگز شخصی جهت دستگیری به وی مراجعه که ناامیدش کند، من سَفَّانة دخترحاتم طائی هستم!
که پیامبر صلی الله علیه و سلم به وی گفت: این ها ویژگی های مومنان راستین است و اگر پدر تو مسلمان می بود برایش دعا می کردیم! سپس به یارانش دستور داد که او را آزاد کنید، چرا که پدرش منادی مکارم اخلاق بوده است!
این ها ویژگی های مومنان راستین است، این، جان سخن است!
دین داری واقعی تو در مسجد و سجاده نماز تجلی پیدا نمی کند، بلکه دین داری راستین شما در امانت داری تان در محل کار و شغل تان جلوه پیدا می کند!
دین داری واقعی شما در فروتنی و البته خاکساری تو در مقابل پدر و مادرت بروز پیدا می کند، دین داری شما در نیک رفتاری تو با برادران و خواهرانت ، در شکیبایی تو در تعامل با همسرت و در مهرورزیدن به فرزندانت ظهور پیدا می کند!
دین داری حقیقی شما اینجاست که تو با همسایه هایت چگونه هستی؟!
دین راستین شما آن زمان صدق پیدا می کند که برای شخص بیماری پول جمع می کنند و تو قادر به کمک هستی، آیا کمک می کنی یا بخل به خرج داده و شانه بر می تابی؟!
دین شما آن گاه محک می خورد که مردم در حضور تو به هتک حرمت دیگران می پردازند و تو با آنان همسویی می کنی یا زبان نگه داشته و از کسانی که در این مجلس حضور ندارند بدگویی نمی کنی!
دین شما آن گاه مشخص می شود که عیب ها و ایرادهای فلان آقا و خانم به سمعت می رسد و تو به پوشیدن آن شخص می پردازی و در باره شخصیت و ناموس مردم لب به سخن نمی گذاری یا به طبل رسوایی او می پردازی!
دین شما آن زمان مشخص می شود که رازی پیش تو گذاشته می شود، تو آن را نگه می داری یا فاش می کنی!!
توحید، نماز، روزه و سایر عبادات حق خداوند بر بنده است و آن، نصف دین به شمار می آید، اما نصف دیگر آن عبارت است از اینکه تو با مردم چگونه رفتار می کنی!
دینداری که در رفتار منعکس نمی شود یک دین پوچ است! و ایمانی که شما را لطیف، سخاوتمند و ایمن نسازد، ایمانی ناقص است!
این صحیح است که اگر شخصی بر کفر بمیرد، همه اخلاق های پسندیده هم نمی توانند به او کمک کنند، ولی ایمانی که در آن اخلاق نباشد، ایمانی لنگ است! چه قدر زیباست سخن ابن القیم: دین اسلام، همه اش عبارت است از اخلاق، هر کس در اخلاق بر تو تفوق پیدا کند در دین داری نیز بر تو فایق آمده است!
نویسنده: ادهم شرقاوی
