ئه ی خودای ئاسمانه کان و زه وی
ئه ی بینه ر و بیسه ری بئ شه ریک
ئیلاهی ئه ی تاقه خوای بئ هاوتا
ئه ی زاتی پاک و بئ گه رد
تو توانای به هه موو شتئ و من ناته وانیکم وا له کار و باری ئاسایی خوم ماومه ته وه.
خودایه ، عه بدی توم، به لام عه بدیکی گوناهکار، ده فته ری کرده وه کانم ره ش بوته وه له گوناه.
ئه ی زاتی بئ شه ریک، ده سته کانم بگره که وا له ژیر باری گوناه چه ماو مه ته وه.
خودایه ئه م ژیانه پر له هه زار ره نگه، هه زاران تامی شیرینی تئدایه
جار جار ئه وه نده سه رقالی ئه م ژیانه ده بم که وا له بیرم ده چیته وه تاقه خوایه کم هه یه و داهاتوویه کم له پیشه.
خودایه تکایه یارمه تیم بده ، به ره نگ و تامه جوانه کانی ئه م دنیا هه لنه خه له تیم و تیژی و تالی ژیان بئ هیوام نه کا له ره حمه تت…
خودایه جانتای سه فه رم شتیکی وای تئدا نیه که دلخوشم بکا به داهاتوو
پرم له خالی… ده ستم خالیه ئیلاهی
ده ستم خالیه له چاکه و پر له تاوانه
ده زانم زور جار ناسپاسی توم کردوه
ده زانم بئ ئه مری توم کردوه
ده زانم عه بدیکی باش نه بووم بو ده رگاهت
به لام ئه ی خودای گه وره ئه وه ش ده زانم که تو غه ففار و غه فووری هیوام هه یه به ره حمه تت
له به ر خاتر ناوه جوانه کانی خوت له گوناهه کانم خوش به.
خودایه؛
یارمه تیم بده هه نگاوه کانم پته و بکه مه وه
دلم پرکه له ئیمان.
خوشه ویستی خوت و ره سوولی نازدارت له دلمدا زور و زورتر بکه.
یارمه تیم بده ئه ی خودایه؛
یارمه تیم بده بتوانم ده ستی هه ژاران بگرم و دلی داماوان خوش بکه م.
یارمه تیم بده بتوانم ریزی دایک و باوکم بگرم ، ئه و جوره ی که وا ئه مرت پئ کردووم.
خودایه یارمه تیم بده له ریگای حه ق لا نه ده م و به خوشی و شایی دنیا هه لنه خله تیم…
ئیلاهی له به ر خاتر ناوه جوانه کانی خوت، له م شه وانی قه دره و له م ره مه زانه پر خیره نه چمه ده ره وه تا ئه و کاته ی گوناهه کانم بسریته وه و له تاوانه کانم خوش بی و دلم پر که ی له ئیمان.
ئیلاهی له به ر خاتری ناوه جوانه کانی خوت
به به هه شت و فیرده وسمان شاد بکه یته وه و دلمان به دیتن و لیقائی خوت خوش که ی
ئامین ئه ی تاقه خوای هه موو سه رزه مین..
شه یما که ریمی
