“” مولود، فرصتی برای توسعه ی دایره ی دینداری “”
?ماه مولود به صورت عام و در دوازدهم ربیع الاول به صورت خاص، که روز ولادت محبوب ترین و نزدیکترین بنده ی خداست، فصلی نو در احیای دوباره ی قلوب و آ بیاری کردن درخت ایمان است.
?فصلی است برای بازگشت دوباره به گذشته ی پر از سروری و کرامت انسانی.
?فصل آشتی با خالق آسمان و زمین، خالق زیبایها و بهشت برین.
?فصل آشتی با سرور مخلوقات محمد مصطفی «ص ».
?ماه مولود، فصل دوری از گناه و تاوان و بی مسئولیتی ست.
?فصل خودیابی و خود باوری در برنامه ی رسول امین که برنامه ی «مهرورزی و رحمت » است.
?فصل آراسته کردن زبان با گفته های پیامبر و پیراسته کردن درون با سیرت رسول امین.
?فصل ورق زدن در دفتر زرین زندگانی پیامبر اسلام، که مالا مال از رحمت و مهربانیست.
?فصل دل داد‌ن به محبوب و دل ستاندن از غیر اوست.
?فصل آشنایی بیشتر با کیان و زندگی آخرین سفیر خدا برای هدایت اهل زمین.
برای ابراز علاقه و دوستی با هر کس و شخصیتی و دلبستن به کردار و گفتارهای آن محبوب، لازم است که شمه ای از زندگانی آن را چشیده باشی؛ هر آن اندازه که صداقت و کرامت آن برایت پدیدار گردد، همان اندازه شخصیت آن در درونتان تأثیر می گذارد.
آگاهی بر زندگی و سیره ی پیامبر و شخصیت شناسی ایشان به عنوان آخرین فرستاده ی خداوند، بیش از هر کسی بر پیروانش لازم و ضروری است.
ماه مولود و ربیع الاول بهترین فرصت است که عاشقان محمد « ص » خود را به اخلاق آن آراسته و واراسته کنند و پیامبر نما و محمد وار، قدم در وادی امن بردارند و قول و فعل او را تکرار نمایند؛
یکی از مهم ترین و بارزترین شاخصه های شخصیتی پیامبر اسلام « ص » که جای تأنی و تعمق دارد، و باید بسان لباسی که در تن مبارک پیامبر بوده است بدان نگریست؛ عبارتست از « رأفت و مهربانی »، سرچشمه ی رحمت و مهربانی برای جهان و جهانیان بودن است.
این شاخصه در رفتار پیامبر، چه به عنوان فردی از افراد جامعه و چه به عنوان پیامبری از جانب خدا، در ندگی پیامبر تبلور یافته است.
علی الخصوص وقتی که شاهدی بر این جنبه ی شخصیتی پیامبر را آیه ی « وما ارسلناک الا رحمه للعالمین » تأیید می نماید؛ که بهترین تعریف و معرفی از جانب خداوند می باشد.
این تأیید پروردگار با وجود اینکه رأفت و مهربانی پیامبر را برای مؤمنان به جلوه می نشاند و با تأییدی دگر، « فبما رحمه من الله لنت لهم و لو کنت فظا غلیظ القلب لا انفضوا من حولک »، او را نمونه ای از اسماء و صفات « رحیم و رحمان» خدایی را بر زمینیان می داند.
برای همین است که باید «ماه ربیع الاول، ماه تولد انسانیت باشد ».
« ماه حفظ کرامت انسان ها با هر نگاه و نظری باشد».
« ماه نشر و گسترانیدن بال رأفت و مهربانی بر گستره ی مدار زندگی خاکیان باشد».
فارغ از هر فکر و نام و لقبی، « وما ارسلناک الا رحمه للعالمین » باید شمولیت یابد.
بر ما مسلمانان لازم است که بسان پیامبر رأفت و مهربانی، گستره ی دید و فکر خویش را باز کنیم و انسانیت را فراتر از کفر و ایمان ببینیم.
بیاییم چنان باشیم کسانی که خود را از مناسک و عبادات اسلام بی نیاز می دانند، آنها را از دایره ی رحمت و رأفت اسلامی دور ننماییم.
مانند سرورمان حضرت محمد ( ص) باشیم که امام مسلم از ابوهریرهً رضی روایت می کند وقتی که عده ای از یاران پیامبر از او خواستند که بر علیه مشرکان از خداوند طلب شر و عذاب نماید، اما پیامبر که نمونه ی رحمت وجلوه ی رحمانی و رحیمی خداوند است فرمود: « من برای این مبعوث نشده ام که مردم را نفرین کنم و حرفهای زشت و ناروا به آنان بگویم، بلکه برای آن مبعوث شده ام که مایه « رحمت و مهربانی » برای همه باشم.
بله، محمد «ص» مؤید الهی و با راهنمایی پرودگار آمده که مایه ی « رحمت » برای جهانیان اعم از جاندار و بی جان باشد. او حتی برای درختی رحمت بوده و یاران خود را هشدار داده است که حتی در جنگ هم حق قطع کردن درختان را ندارند. برای چشمه ساران رحمت بود و فرمود: آنها را کور و پُر نکنید؛ مظهر رحمت برای حیوانات بود و می فرمود: هنگام ذبح کردن چاقو و آلت سر بریدن باید تیز باشد تا آنها عذاب نبینند .
برای زنان رحمت بوده و می فرمود: بهترین شما کسی است که از همه اتان برای خانواده اش بهتر باشد.
رحمت بود برای اسیران و زندانیان، اجازه نداده که آنها را شکنجه دهند و آزار برسانند بلکه در ازای باسواد کردن نفراتی آنان را آزاد کرده است. رحمت بود برای تهی دستان و بینوایان، برای یتیمان رحمت بود و آنها را نوازش می کرد و ضمانت کرده است که هر کس سرپرستی یتمی را به عهده بگیرد در بهشت همسایه خود اوست، فرمود است تبسم تو به روی برادر مسلمانت صدقه است، پس با دوستانتان خوش رفتار باشید. همچنین می فرماید: بهترین مردم کسی است که خیرش برای مردم بیشتر باشد ونیز می فرماید: خداوند به رحم کندگان رحم می کند، رحم کنید به هر آنچه روی زمین است.
خداوند رح
مت و مهربانی سرورمان محمد ( ص) را به آن مرحله رسانیده بود که در برابر آن کسانی که دشمنی او را می کردند و آزارش می دادند دست به دعا بر می داشت و می فرمود: پروردگارا بر قوم من ببخشای که ایشان نمی دانند؛ و یا می فرماید بروید که شما آزادید.
تدابیر بسیار زیبایی داشت که دشمنان خود را شرمسار می کرد، برای همین است که خداوند متعال برای او روشن می سازد که این رحمت و مهربانی چه آثار و سر انجامی داشته است و به او می فرماید:
« از پرتو رحمت الهی است که تو با آنان نرمش نمودی، و اگر درشتخوی و سنگدل بودی از پیرامون تو پراکنده می شدند، پس از آنان درگذر و طلب آمرزش نما …» آل عمران ۱۵۹
از این نگاه لازم است که مسلمانان و دینداران مهربان باشند و نرم خویی و خدمت کردن به مردم در هنگام رنج و نارحتی را سرلوحه ی اخلاق و معرفت خود نمایند، و در رفع نیازمندیهای مردم بکوشند و در فکر آنان باشند و دعوتگری باشند که مردم را به دین دعوت کنند و زبیایی های دین را به آنان نشان دهند و دینداری و خداشناسی و عشق و دوستی حضرت محمد ( ص ) را که پیام آور « دوستی و رحمت و مهربانی» و « ارج نهادن به کرامت انسانی » است؛ در میان مردم ترویج دهند.
?منبع : اصلاح وب
?نویسنده : مودریک علی عارف
?مترجم : کریم تاران
