تاریخ

رمضان ماه مناجات و نیایش

سوره فاتحه درخواست هدایت و رستگاری مؤمن از پروردگار خویش است. و قرآن پاک اساسنامه و قانون اساسی رستگاری و هدایت. ولی این اکسیر سعادت تنها برای شیفتگان هدایت و تقوا است نه برای قلبهای شیطان پرست و شهوتران:

‏‏« ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ‏» (سوره بقرة آیه  ۲){‏این کتاب؛ هیچ گمانی در آن نیست و راهنمای پرهیزگاران است}.‏

حال این تقوا را چگونه میتوان بدست آورد؟ و چطور میتوان از متقیان و پرهیزگاران شد؟

ماه مبارک رمضان هر ساله چون دانشگاه سیاری فرا میرسد تا با عبادت روزه قلبهای تیره از معصیت را شستشو داده، دست عاشقان هدایت را گرفته، آنها را به رتبه و مقام هدایت و رستگاری و تقوا و پرهیزگاری سوق دهد.

‏«‏ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ‏» (سوره بقرة آیه  ۱۸۳){‏ای کسانی که ایمان آورده‌اید ! بر شما روزه واجب شده است ، همان گونه که بر کسانی که پیش از شما بوده‌اند واجب بوده است ، تا باشد که پرهیزگار شوید‏}.

پس عبادت روزه، راهی است برای رسیدن به تقوا و پرهیزگاری. و در مدرسه روزه است که مرد مؤمن با کاروان متقیان و پرهیزگاران همسفر میشود، و اساسنامه هدایت (قرآن کریم) را به دست گرفته پله پله تا ملاقات خداوند به پیش میرود.

و در سایه تقوا انسان درمییابد که پروردگارش کیست، و سر سجده و بندگی به درگاه حق فرود آورده بزرگی و عضمت او بدرستی در کالبدش تجلی میکند، و زبان و وجودش شکر و سپاس و ثنای او میشود، تنها اویی؛ که مؤمن سرگردان را به شرف هدایت نایل گردانید.

« وَلِتُکَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ‏» (سوره بقرة آیه  ۱۸۵)

{و خدا را بر این که شما را هدایت کرده است ، بزرگ دارید. و تا این که ( از همه نعمتهای او ) سپاسگزاری کنید .}

و بلافاصله؛ پس از درک نعمت هدایت و رستگاری و ادای شکر و سپاس، در میان آیات روزه خداوند متعال میفرمایند:

‏‏« وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُواْ لِی وَلْیُؤْمِنُواْ بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ ‏» (سوره بقرة آیه  ۱۸۶)

 {‏و هنگامی که بندگانم از تو درباره من بپرسند ( که من نزدیکم یا دور . بگو : ) من نزدیکم و دعای دعاکننده را هنگامی که مرا بخواند ، پاسخ می‌گویم ( و نیاز او را برآورده می‌سازم ) . پس آنان هم دعوت مرا ( با ایمان و عباداتی همچون نماز و روزه و زکات ) بپذیرند و به من ایمان بیاورند تا آنان راه یابند ( و با نور ایمان به مقصد برسند)}.

ندای ملکوتی قرآن پاک است که میبایستی چون پتکی بر قلبهای صخره گونهی انسانهای غافل و سرگردان در کج راههای امامزادهها و مزارها فرود آید.

خداوند خیلی روشن و واضح میگوید من به شما نزدیکم و نیازی به واسطه ندارم. دعاهایتان را اجابت میکنم، مرا بخوانید و به من ایمان آورید که این تنها راه هدایت و رستگاری شماست!

وجود آیه دعا در بین آیههای روزه شاید اشارهای باشد به اینکه ماه رمضان ماه دعا و نیایش و مناجات است.

در مدرسه روزه مسلمان به درجاتی از پرهیزگاری و تقوا دست مییابد، و زیبنده اوست که دستان نیایش خویش را به درگاه خالق و آفریدگار خود بلند کند. و از او هر آنچه تمنا دارد را بخواهد، و از هر ضرر و زیانی تنها به او پناه جوید.

دعا در حقیقت رمز و نمایانگر بندگی، و معیار سنجش عبودیت، و احساس به نیاز بنده بوده، تجلیگر درک بزرگی و عظمت پروردگار متعال در ذهن فرد مؤمن است.

پس از اینکه یک انسان با اختیار و اراده خویش سر تسلیم در برابر آفریدگارش خم کرده، به حقانیت اسلام شهادت و گواهی میدهد، نماز راه عروج او بسوی پروردگارش میگردد. و نماز در حقیقت چیزی نیست مگر نمادی متکامل از دعا! و از اینروست که در آثار وارده دعا مغز عبادت شمرده شده است. (الدعاء مخ العبادة).

بلکه در حدیثی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وسلم) آمده است که عبادت و بندگی پروردگار همان دعاست. (الدعا هو العبادة) {به روایت الترمذی و امام ابن ماجه. البانی حدیث را صحیح ارزیابی کرده است}.

دعا در حقیقت اعترافی است گویا از جانب مؤمن به اینکه او به نهایت بندگی و بردگی و خاری و ناچیزی خویش در مقابل پروردگارش اقرار کرده، خود را در مقابل آفریدگار بزرگش هیچ و پوچ و ناتوان شمرده، بزرگی و عظمت خدایش را بیان داشته، مدح و ثنا و شکر و سپاس او ادا نموده، از درگه بی دریغ او، و تنها او، جود و سخا و لطف و رحمت و مهرش را تمنا دارد.

و در عین حالی که دعا خود نوعی اطاعت و عبادت از دستور پروردگار یکتاست، اعتراف به بزرگی و عظمت او، و ناچیزی و حقارت بنده است. با دعا مؤمن از هرگونه کبر و غرور و خودخواهی که از صفات دوزخیان است بیزاری میجوید.

‏‏«وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ ‏» (سوره غافر آیه  ۶۰)

 {‏پروردگار شما می‌گوید : مرا بخوانید تا دعای شما را بپذیرم. کسانی که خود را بزرگتر از آن می‌دانند که مرا به فریاد خوانند ، خوار و پست داخل دوزخ خواهند گشت‏}.

و چون بنده مقام خود را دریافت، و جایگاه پروردگارش را شناخت، در حقیقت به رتبه تقوا وپرهیزگاری رسیده است.

از اینروست که دعا در نزد خداوند از هر چیز دیگری عزیزتر و پسندیدهتر است.

رسول خدا (صلی الله علیه وسلم) میفرمایند: ( لیس شیء أکرم علی الله عز وجل من الدعا) {هیچ چیزی نزد پروردگار از دعا والاتر و پسندیدهتر نیست}.

وهمانطور که دعا دلیلی است بر فروتنی و تواضع مؤمن و درک جایگاه بندگی و عبودیتش، سرکشی کردن از دعا و یا عدم شعور و احساس به نیاز و حاجت به پروردگار؛ دلیل تکبر وغرور و خودخواهی و خودپرستی انسان است، و به همین دلیل خداوند جام خشم و غضبش را بر کسی که تکبر و غرور در کالبدش رخنه کرده باشد فرو میآورد.

پیامبر خدا (صلی الله علیه وسلم) میفرمایند: (من لم یسأل الله یغضب علیه) { کسی که دست نیاز و حاجت بسوی الله دراز نکند و از او نخواهد، خداوند بر او خشم میگیرد}

وقتی غرور و تکبر در پوست بنده ناچیز تخم میکند؛ او پروردگارش را از یاد میبرد و در باده غرور مست گشته، صفات بندگی و تواضع و فروتنی از دیدگانش گم میشوند، و به جای آن؛ فرعونیت و خودخواهی و منیت بر او غلبه پیدا میکند، و آنجاست که بر گردهی انسانها سوار گشته، تازیانه ظلم و ستم بر همنوعان خود میزند!

دعا علاج بیماری مهلک و کشندهی غرور و فرعونیت در نفس سرکش انسان است، با دعا قلب مؤمن با پروردگارش وصل شده، او، و تنها او جایگاه و امید و پناهگاه و آرزویش میگردد. دنیا در چشمانش عاری از هر گونه زرق و برق دروغینش تجلی میکند، همتش بالا میرود، و آنچنان بزرگ میشود که از هیچ چیزی کمترین خوف و هراس و ترس و واهمهای به دلش راه نمییابد، چرا که او بخوبی احساس میکند؛ پایگاه و پشتیبانش پروردگار و خالق آسمانها و زمین و تمام کائنات است.

او با دستان لرزان نیایش، و زبان گویای دعایش زنجیر یوغ و بردگی انسانها را از گردنش پاره کرده، در فضای بیکران بندگی آزادانهی پروردگار و خالق خود پر میکشد!..

ماه رمضان؛ ماه قرآن و مدرسه دعا و نیایش و بندگی برای مؤمنان راستین است. شایسته است مؤمن در پرتو این ماه مبارک دریابد که تنها پناهگاه و تنها یار و یاور او پروردگاریست که او را آفریده. پس دست از امام زادهها و قبرها و پیرها و مزارها شسته، از تمام مظاهر شرک و بت پرستی خود را رها کرده، بسوی پروردگارش پر کشد، ودستان نیایش و دعا بسوی او، و تنها او، دراز کند. و با تمام توان از او، و تنها او، بخواهد، و از گزند آفات و ضرر و زیانها به او ، و تنها او، پناه جوید.

برادر مؤمن؛

من و شما بر سر سفره سخاوت و جود پروردگاریم. نشود که از ناتوانان و عاجزان به شمار آئیم که بنا به فرمودهی گهربار رسول هدایت (صلی الله علیه وسلم ): ناتوانترین و عاجزترین انسانها کسی است که از درخواست و دعا به پروردگارش عاجز باشد.

پس بیا از ته دل؛ صبح و شام، گاه و بیگاه، هر جا و هر دم، با زبان و با قلب، به هر زبانی که میتوانیم از خداوند هدایت و رستگاری و سعادت برای خود و خویشان و عزیزان و همه مؤمنان و مظلومان و مستمندان بخواهیم. و از او و تنها او، بدون هیچ گونه واسطهای، سعادت و رهایی و هدایت و رفاه و آسایش بخواهیم. برای خود و همهی جهان و جهانیان و برای کشور و میهن و خانه و خانواده و دوست و عزیز خود دعا کنیم…

بارالها، از من و پدر و مادر و خویشانم، و همه خوانندگان این مقاله، و خویشان و پدران و مادرانشان، و تمامی مؤمنان و مسلمانان درگذر. و ما را با پیامبران و نیکوکاران و پارسایان در زیر سایه عرش خدائیت در روز قیامت شاد و خوشبخت برادروار حشر گردان… الهی آمین.

تابش

نمایش بیشتر

ســــۆزی میــــحڕاب

سایت ســــۆزی میــــحڕاب در آذرماه 1392 با همت جمعی از اهل قلم خوشنام و گمنام تاسیس شد ســــۆزی میــــحڕاب بدون جنجال و در اوج عملگرایی به ترویج مبانی میانه روی می پردازد ســــۆزی میــــحڕاب با هیچ جریان و هیچ احدی درگیری ندارد ســــۆزی میــــحڕاب رسالتی جز همزیستی و دگرپذیری ندارد

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا