زن از نگاه ما
در اوخر قرن ششم میلادی در حالیکه در طول تاریخ زنان در اوج محنت و رنج و ظلم و ستم بوده و حقوق آنان توسط جوامع متمدن و غیرمتمدن آن روزگار پایمال می شد و قضیه زن دست خوش بدرفتاری و محکوم مردسالاری قرار داشت و تحت پرده سیاه و خیمه های ظلمت و تاریکی پوشانیده شده بود، صدای آسمان در افق تپه ها و دشتهای کویر جزیرﺓ العرب و مکه، صدای خود را شکسته و از زبان محمد(صلی اللە علیە و سلم) ندای دفاع از مظلومیت زن را سر داد و قانون و ترازوی عدالت، برای بازگرداندن حقوق و مجد و کرامت انسانی زن وضع گردید و توسط این شخصیت برگزیده عالم بشریت و نبی رحمت، رنج و محنت های تحمیل شده ی چندین ساله از دوش آنان برداشته شد.
با آمدن دین اسلام زن جایگاه انسانی و اجتماعی اش را یافت و تمامی حقوق خود را بدون کم و کاست باز پس گرفت، در مقابل شهوت پرستی ها محفوظ و در امان قرار گرفته و به عنصری فعال در بیداری و بهبود وضعیت جوامع بشری تبدیل گردید.
بدین ترتیب زن حرمت و جایگاه خود را بدست آورد، کە مقام و منزلت وی در روایت ها و آیات قرآن به طور واضح وجود دارد که به چند نمونه آن اشاره می شود:
زن بە عنوان مادر: پیامبر خدا(صلی اللە و علیە و سلم) درمورد جایگاه مادر می فرمایند: الجنه تحت اقدام الامهات. یعنی بهشت زیر پای مادران است.
در قرآن کریم، خداوند در مورد نیک رفتاری و نیکوکاری به والدین، مادر را بر پدر مقدم دانسته است: (حملته امه کرها و وضعته کرها) یعنی: مادرش او را با زحمت و رنج در رحمش حمل نمود و در هنگام وضع حمل، سختی زیادی کشیده است.
از نگاه ما، زن خواهریست کە از همان رَحِمی بیرون آمده که برادرش از آن به دنیا آمده و سرچشمه تولدشان یکی است.
زن از نگاه ما: زن به عنوان همسر، مایه آرامش شوهر بودە و او نیز در کنار شوهر احساس آرامش می کند.
زن از دیدگاه ما نیمی از جامعه انسانی و مدرسه ای برای پرورش و تربیت نسل های آینده این امت بوده، کە عهده دار بذر و تخم باورهای راسخ و حفظ سرشت پاک نوه ها می باشد.
لذا با توجه به اهمیت این موضوع، قضیه برای هر انسانی مهم و تا روزی کە نسل انسانی در این کره خاکی زندگی می کند باید احترام و جایگاه زن در هر خانواده ای محفوظ و مصون باشد، چرا که هیچ خانواده و اجتماعی بدون وجود زن نمی تواند به آرامش و سعادت واقعی برسد، مانند دو بال پرنده ایست که اگر یکی از بالهایش قطع گردد و یا دچار آسیب شود پرواز کردن برایش ناممکن خواهد شد و چنانچه قبلا گفتیم زن نیمی از جامعه بوده و در حمایت و پشتیبانی نصف دیگر آن که مردان می باشند، بسیار تاثیر گذار هستند.
از نگاه ما زن عضوی از پیکره بدن جامعه انسانی بوده و بە عنوان یک قسمت از ریه و دستگاە تنفس به حساب می آید و چنانچه بخشی از این دستگاه حیاتی در بدن انسان خارج و حذف شود، منجر به مرگ و نابودی وی خواهد شد و بدیهی است که چنین کاری از نظر شرعی و عقلی، غیر قابل قبول است.
لذا از نظر ما هرگز زن از مرد بیگانه نیست، بلکه اگر به خوبی دقت شود کلمه “زن” یعنی کسی که در مقابلش مردی وجود دارد. آن دو جنس در نوعیت
مخالف هم و در جنس انسانیت، با هم جمع می شوند و با توجه به نوع وظایف و تکالیف هر یک از آنان، خصوصیات و ویژگی هایی از طرف خداوند بە آنان اعطا شده است و چنانچه نوع نقش و ادای وظیفه ی مناسب هر یک از آنها متفاوت نمی بود، خداوند سبحان تنها یکی از آن دو جنس (زن یا مرد ) را خلق می نمود.
باید توجه داشت که تقسیم جنسیت انسان بر زن و مرد در حد ذات خود به معنی برتری و یا کم ارزش بودن یکی از آنها نسبت به دیگری نیست، بلکه به منظور ادای تکالیف و وظایف در زندگی، بر اساس قابلیت های متفاوت می باشد و مانند سایر پدیده های طبیعی جهان هستی، به عنوان نمونه می توان به “زمان” اشاره کرد که شامل شب و روز می شود، که خداوند از آن دو به عنوان یکی از آیات خود نامبرده و علت تفاوت آنها را یادآور شده است. چنانچه می فرماید: (الذی جعل اللیل لتسکنوافیه والنهار مبصرا). یعنی: خداوندگار شما کسی است که شب را سبب آرامش و استراحت و روز را روشن گردانید (تا در آن به کسب و کار بپردازید).
بنابراین معلوم می شود که شب و روز بە عنوان دو پدیده، هر یک کاری را انجام داده و توازن زندگی را برقرار کرده و خداوند علت آن را مبین کرده است، شب برای استراحت و روز برای زحمت و تلاش مناسب و سازگار هستند و هر گز نمی توان بین نور و تاریکی مقایسه نمود، چرا که هر یک از آنها کار و وظیفه مخصوص به خود را انجام می دهد و هیچ کدام از شب و روز نمی تواند مسئولیت دیگری را ادا نماید.
و بدیهی است اگر همیشه شب و یا روز باشد مفید نخواهد بود همچنانکه خداوند به این موضوع اشاره نموده و می فرماید:
(قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَیْکُمُ اللَّیْلَ سَرْمَدًا إِلَىٰ یَوْمِ الْقِیَامَهِ مَنْ إِلَٰهٌ غَیْرُ اللَّهِ یَأْتِیکُمْ بِضِیَاءٍ ۖ أَفَلَا تَسْمَعُونَ) [القصص/۷۱]
یعنی: بگو: (ای مردم) به من بگوئید اگر خداوند شب را تا روز قیامت همیشه ماندگار کند (و روز روشن را به دنبال آن نیاورد) بجز خدا کدام خدا است که بتواند برای شما روشنائی بیاورد؟ (و روز روشنی پدیدار کند تا در آن به تلاش بپردازید و کسب و کار کنید؟). آیا نمی‌شنوید؟ (باید که بشنوید و بنگرید و کرنش برید اگر عاقلید).
بنابراین خداوند سبحان از روی لطف خود زمان را وسیله ی پیدایش اشیاء گردانده و آن را بر شب و روز تقسیم نموده است، تا هر یک به شیوه ای ادای وظیفه کند و اگر ما روز و شب را با هم مقایسه نماییم، آنها را از وظیفه ی اصلی خود خارج و نظام زندگی دچار اختلال خواهد شد.
لذا این موضوع به نسبت قیضه زن و اهمیت جایگاه و منزلت آن و حکمت تقسیم جنس بشری به زن و مرد از این قرار است.
والسلام علیکم ورحمه الله.
نویسندە: خدیجه عبدالخالق
مترجم: عمر رسول نژاد
(حسن زادە)
