سخنی با تازه عروس و دامادها

سخنی کوتاه برای کسانی که به تازگی زندگی زناشویی را شروع کرده اند. پیوند میان زن و مرد،  قوی ترین و محکم ترین ارتباط میان مخلوقات است.

 عشق میان آن ها عشقی پاک و مطهر است. زندگی پر از عشق و محبت و آرامش نیز، جز با همکاری زوجین به وجود نمی آید.

 وقتی که دختر و پسری می خواهند زندگی مشترک را شروع کنند، مدتی را در نامزدی می گذرانند و برای فردایشان آرزوها و برنامه هایی را در سر می پرورانند، بعضی اوقات با دیدگاه های متفاوتی به آینده می نگرند، این نگرش بیشتر به خاطر این است که منزل پدری را ترک کرده و پا به عرصه زندگی تازه ای می گذارند که با آرزوها و امیال و خوابهای رنگی و رویاهای متنوعی همراه است. بسیاری از پسران و دختران بدون فکر و آمادگی کامل برای این زندگی نو، که همراه با خوشی و ناخوشی می باشد، آن را شروع می کنند.

 سال های اولیه ازدواج، گام نخست تداوم و محکم ساختن پایه های زندگی زناشویی، برای آینده محسوب می شود. میزان استحکام آن به چگونگی رفتار زوج های جوان با همدیگر، در روزهای اولیه ازدواجشان بستگی دارد. برای اینکه زندگی آن ها دوام داشته باشد و کمتر دچار لغزش و اشتباهات رفتاری شوند، لازم است در روزهای نخست ازدواج، هوشیار و آگاه باشند، تا مبادا عدم آشنایی و اشتباهات احتمالی آنان، تاثیر منفی بر زندگی روزانه شان بگذارد و زندگی رویایی آنان را به جهنمی که راه برگشتی ندارد، مبدل سازد.

 برای تازه زوج های جوانی که در پی رسیدن به اهداف و آرمان های والایی در زندگی پر از سعادتشان هستند، توصیه می کنیم که به نکاتی که در اینجا اشاره می کنیم، توجه نمایند:

 لازم است آگاه باشیم که مواد زیر موجب بزرگتر شدن مشکلات می شود:

 ۱- دخالت کردن مداوم:

 بعد از نامزدی و به ویژه در روزهای اولیه زناشویی، عروس و داماد باید سعی داشته باشند که معلومات خود را در مورد زندگی خانوادگی بالا برده و نوع نگرش خود را نسبت به زندگی تغییر دهند و احترام و گذشت و همدلی را در اولویت قرار دهند، تا به مرور زمان مشکلات را لمس نموده و حقیقت زندگی برایشان آشکار تر شود. در غیر این صورت این همه شور و عشق دوران نامزدی، به روزهایی سرد و تکراری و ملالت بار تبدیل می شود.

 زوجین سعی کنند که در حد امکان، حد و مرزی برای رفتار با یکدیگر قائل باشند تا زندگی، روال عادی خود را طی کرده و شریک زندگی شان در همان ابتدای راه، احساس محکومیت نکند و سوال و جواب های بی مورد، روزهای زیبایشان را تبدیل به قالبی از زندان نسازد.

 ۲- سرزنش مداوم:

 با گذر زمان، آن زندگی رویایی که هر کدام از دختر و پسر در ذهن خود، نسبت به هم ترسیم کرده بودند، رنگ خود را باخته و چه بسا اگر با دیدگاهی غیر واقعی به زندگی زناشویی نگریسته باشند، هیچ کدام اشتباه دیگری را قبول نخواهد کرد و به مرور زمان هر کدام سعی خواهد داشت که به دنبال بهانه ای برای شروع ناسازگاری باشد.

 برای نمونه: خیلی وقت ها هنگام روبرو شدن با مشکلاتی، صدایشان را بالا می برند و با زبانی غیر معمول صحبت می کنند و یا رفتاری خشن از خود بروز می دهند، به شیوه ای که احترام متقابل را نگه نمی دارند. این بی احترامی هم ممکن است به دل شکستگی طرفین منجر شود که دیگر قابل ترمیم نخواهد بود. برای همین لازم است، همسران در ابتدای زندگی زناشویی، برای جلوگیری از عصبانیت و دلخوری و آثار مخرب آن، با تمرین و ممارست، گذشت و فداکاری را بیاموزند. ولی اگر نتوانستند آن را در رفتار خود عملی کنند، حتی الامکان آن مکان را ترک گفته تا زمانی که آرام شوند و کنترل خود را باز یابند.

 ۳- سپری کردن اوقاتشان به دور از همدیگر:

 یکی دیگر از دلایل بزرگ شدن مشکلات در میان زوجین، دور بودن آنها از همدیگر است. مخصوصاً مردانی که بیشتر اوقات خود را بیرون از منزل و با کار کردن سپری می کنند. البتە این بدین معنا نیست که مردان احساس مسئولیت نکنند و یا قید کار کردن را بزنند و تمام روز را با همسر خود بگذرانند، بلکه لازم است برای هر کاری، وقتی تعیین کنند. زمانی را برای کار و زمانی را به گذراندن با دوستان و زمانی را نیز به همسر و فرزندان خود اختصاص دهند. چرا که زندگی زناشویی مقوله ای جدا از زمان تنهایی و مجردی می باشد. پس لازم است همسران زمانی را برای بودن در کنار خانواده اختصاص دهند. چون به سر بردن اوقاتی طولانی در بیرون از خانه، باعث فروپاشی کانون گرم خانواده می شود.

 ۴- دخالتهای بی مورد خویشاوندان:

  یکی دیگر از علل اختلافات خانوادگی، دخالت های بی مورد دوستان و آشنایان، در امور غیر مرتبط با آنهاست.

 احترام و اکرام داشتن دوستان و آشنایان جای خود دارد و ارتباط با آنها، وظیفه اخلاقی و شرعی است. ولی دخالت های نابجای آنها در کوچکترین امور مربوط به زن و شوهر، باعث شدیدتر شدن اختلافات می شود.

 همسران نباید کدورت های کوچک میان خود را به بیرون از منزل ببرند. بلکه تلاش کنند که خودشان درصدد حل آن برآیند. مگر در حالتی که اختلاف شدت یافته و چاره ی حل و فصل آن، تنها از طریق مشورت با بزرگتر ها امکانپذیر باشد.

 هرگاه مشکلی برای زن و شوهر پیش آید، بعد از مدتی آشتی خواهند کرد. ولی اگر اختلافشان به بیرون از خانه کشیده شود، تا مدت طولانی تری به حال خود باقی می ماند و ذهن و فکرشان به مرور درگیر این مسئله خواهد بود و ممکن است آسیب ها و ناهنجاری های زیادی به دنبال داشته باشد و حل آن به آسانی میسر نباشد.

 ۵- فراموش کردن برخی جملات مهمی مانند:

 دوستت دارم، سلام بر تو، صبحت بخیر، به یادتم، عزیزم، بدون تو هرگز و…≥

 این عبارات که موجب آرامش خاطر، برای زوجین هستند، اما برخی افراد مدتی بعد از ازدواج شان، اهمیتی بدان نمی دهند و تاثیرات فراوان و شگرف آن را بر زندگی روزمره زناشویی خود فراموش می کنند. افرادی هستند که بر زبان آوردن این عبارات، برایشان سنگین است. اما مطمئناً گفتن آن باعث آرامش درون و احساس گرمی و صمیمیت و لطافت روحی بیشماری در روان هر دو طرف خواهد بود و طعم خوش زندگی حقیقی را با گفتن و شنیدن آن، تجربه خواهند کرد. برای همین گفتن این کلمات، لازمه ادامه زندگی ای پر از عشق و مهربانی می باشد، مخصوصا در مناسبت هایی مانند: اعیاد، تولد و سالگرد ازدواج و…

 پس اگر این رفتارها را در خود عملی سازند، احساس آرامش و رضایت را در زندگی خواهند داشت و شیرینی آن را خواهند چشید.

 ترجمه : ژیان ابراهیم پور 

ویراستار:حسن زاده