سخنی با  دانشجویانی که به علما احترام نمی گذارند!

برادر و خواهر دانشجو: سلام ورحمت وبرکات خدا  بر تو باد

خدا راهت  را نورانی ، و رسیدن به بهشت را برای تو آسان نماید ، و فتح و پیروزی عارفان را نصیبت گرداند ، و شما را از عالمانی قرار دهد که به علمشان عمل می کنند .
برادرم : آموختن علم کار بس بزرگی  است ، و مایه ی نزدیک شدن به خداوند تبارک و تعالی است ، با علم وآگاهی می توانیم خدا را عبادت کنیم،و به وسیله ی علم است که خدا و اسماء و صفاتش شناخته می شوند ،و با علم و آگاهی است  که ترس حقیقی از خدا محقـّق می شود ( إنّما یخشی اللهَ من عباده العلماءُ ) تنها دانشمندان از خدا بیم و تقوا دارند .

شما در آن وقت در جایگاه بلند و مقام شریفی قرار می گیرید ، امیدوارم که فضائل و کرامت های طالب علم را به چنگ آوری .

برادر و خواهر من ، شمارا به أمر مهمّی برای رسیدن به هدف توصیه می نمایم که بسیار حایزاهمیت می باشد و شایسته است که دانشجو خود را با آن بیاراید وآن مطلب مهم و اساسی اینست که :
* طالب علم  باید با زبان و در عمل، استادان و علماء را احترام بگذارد واز آنان أرج بنهد .

از جمله  اشتباها تی که بعضی از طالبان علم ( خدا آنان را هدایت نماید ) در آن قرار می گیرند این است که برای اهل علم و عالمان احترم قائل نیستند وبا آنان  خشن رفتار می کنند و در مجادله و بحث با آنان با بی ادبی رفتار می نمایند ، گاهاً آن قدر زیادروی می کنند که به استادانشان إفترا می بندند و کا رهای زشت و ناروارا به آنان نسبت می دهند و شاید سبب این افتراء، اختلاف سلیقه در مسائلی باشد که اغلب این اختلاف نظرها یک أمر طبیعی است .
ای برادر دانشجو ( طالب علم )این را بدان که سلف صالح این اُمت نسبت به علما احترام و ارادت قابل توجه و ویژه ای داشته اند و باکمال أدب با آنان رفتار می نمودند: به نمونه های زیر توجه کن :

ابن عباس باوجود این که مردی بزرگواربود ، افسار شتر زید بن ثابت أنصاری را می گرفت و به دنبال خود می کشید و می گفت ( به ما
امر شده است که با بزرگان و عالمان خود این چنین رفتار کنیم.

فرموده دیگری از ابن عباس روایت شده که این چنین می فرماید : دو سال صبر کردم تا این که در مورد حدیثی از حضرت عمر ابن الخطاب (خدا از او خشنود باد) سوال کنم ، چیزی غیر از عظمت و بزرگواریش مرا از این کار باز نداشت.
* یکی دیگر از آدابی  که طالب علم باید  با آن خود را بیاراید این است که حضرت علی ابن ابی طالب ( خدا از او خشنود باد )می فرماید:  حق عالم و استاد بر گردن شاگردش این است که از او زیاد سوال نکند – و او را در تنگنا قرار ندهد – ، و در جواب دادن
او را به زحمت نیندازد ، و إصرار  نورزد وقتی که او خسته  است ، و هنگام بلند شدنش  لباس  اورا  نگیرد ، و راز او را فاش ننماید ، و نزد او کسی را غیبت نکند واگر اشتباه  کرد عذراو را قبول نماید ،برای جلب رضایت خدا برشما لازم است که احترام اورا نگه داری ، تازمانی که  طبق دستورات الهی پیش می رود ، واگر خواسته ای داشت برای برآورده کن نیازوخواسته اش را برسایر مردم پیش انداز .
بازهم حضرت علی (ع) فرمود  : ازحقوق علماء برگردن تو(ای طالب علم) این است که هنگامی که پیش اورفتید خصوصاً براو سلام کنید وبادست به او اشاره نکن،وباچشمانت اورا مورد خطاب قرار نده، ونگوکه فلانی برخلاف رای شما سخن گفته است ؛ زیرا استاد به منزله ی درخت خرمااست که پیوسته به  شما طعم شیرین علم عطا می کند.
* پس ای برادردانشجو ، خودت رابااین آداب آراسته کن، واین صفات نیکو را با استادان وبزرگان خویش مراعات نما، وکاری کن که آثارمثبت این علم درادب واخلاق و رفتارو گفتار توظاهر شود، خصوصاً نسبت به کسانی که شماازآنان علم آموخته ای و نزدشان درس خوانده ای .

إنشاالله خداوند درآینده دانشجویان مؤدبی را نصیب تو گرداند ؛ زیرا از قدیم و ندیم گفته اند :  پاداش ازجنس عمل است وخداوند قدم هایت رااستوار نماید وعلم نافع وعمل صالح وترس ازخدا را درپنهان آشکارنصیبت گرداند.

                              والسلام ورحمه الله وبرکاته

ترجمه از عربی : خلیل پارسا – مهاباد