جهان با تمام مکاتب آسمانی و فکری خود در پی آن است که شخصیت انسان را به سوی تعالی و ارزشمندی پیش ببرد هم کتاب های آسمانی و هم مکاتب فکری و بشری ، سروری و عظمت این موجود خاکی را تائید می نمایند هرچند برنامه و اهدافی که دارند برای ترقی و سربلندی اوبه کار می گیرند ولی در عمل تا چه اندازه به این اهداف و نتایج دست می یابند و چه راهکارهای عملی دارند باید قضاوت آن را به تاریخ واندیشمندان و عالمانی سپرد که در این باره داوری نمایند.
مسیر کاروان بشر،سنگلاخی و سخت ناهموار است راه و چاه و باد و بوران ، سر راه دارد رهروی می طلبد که جانفشانی کند و دیگران رانیز باخود همراه سازد.
ادیان آسمانی قبل از هر ادعا و بانگ و دهلی، عالی ترین و عارف ترین شخصیت ها را به عنوان پیش قراول و رهبر و چراغ راه قرار داده‌اند شخصیت‌هایی که قبل از هر تبلیغ و ادعایی خود مجهز به آن شعارهای رنگین هستند تا اتمام حجتی باشد برای جهانیان و پیروانی که تا ابد، این شخصیت مهربان را سرلوحه خود قرار داده‌اند.
محتوا و مفهوم برنامه محمد، عشق و دلدادگی و انسان دوستی است که در سیره و رفتار آن عالیجناب انعکاس یافته بود و به آن افتخار می نمود” مامحمد رارحمتی برای جهانیان فرستادیم.”
“رهرو آن نیست گهی تند و گهی خسته رود “
“رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود”
محمد فرد تربیت یافته ای که مصداق واقعی یک رهبر متعادل و میانرو بود که کاروان گمراه و غرق شده بشر و دیگر مکاتب و ادیان را عهده‌دار شد و روح اعتدال و ارتباط مناسب و آهستگی و پیوستگی را به جان بشر تزریق نمود چگونه زیستن و حرکت کردن و رشد و نمو ومرگ و رستاخیز را به او نشان داد او چون چراغی بود بر سر مسیر انسانها قرار گرفت تا همه از راه های ناهموار گذر نمایند.
عرفان و معنویت ،چون خونی سیال دررگ های زندگی جریان دارد انسان را به آرامش و خودشناسی و خداشناسی سوق می دهد ، بشرفاقد عرفان ،سرسخت و بی رحم و مستکبر و زیاده خواه می شودو خوی درندگی و قدرت طلبی در او شکوفا خواهد شد.
محمد،پیامبر عرفان عملی و قهرمان مردانگی و جوانمردی بود لقب امینی که قبل از پیامبری گرفته بود شاهد زندگی سراسر معنوی آن بزرگوار بودجوهره شخصیت تاثیرگذار حضرت ، شفقت و مهربانی است که در رفتارهای فردی و خانوادگی ارتباطات اجتماعی و حکومت و کل زندگی ایشان نمایان بود.
ایشان در گرماگرم جنگ با بت پرستان ومخالفانش، هرگز ازمرز نازک و زلال عرفان و خداشناسی و انسان دوستی گذر نکردند اجازه نمی‌داد خشم و هیجان و بغض و کینه بر ساحت مقدس وروح و روان عارفانه ایشان، حکومت نمایدوپرهای پروانه گون انسان دوستی را لکه دارنماید تاریخ گواه این هیجانات و شکوفایی عرفان رفتاری محمد است .
پیامبر، قهرمان شعارهای بوقلمون صفت و کلمات قصار و حماسه و شور انقلابی و احساسی نبود او مرد عمل و رفتار بود حماسه ای خاموش چون آتشفشانی خفته در قلب داشت آنچه بر زبان می رانددررفتارش نمود پیدا می کرد و با اطرافیان و دیگران مبادله می نمود.
شخصیت عرفانی محمد، نمونه عالی یک انسان تکامل یافته و شکوفایی است که آرزوی هر دین و مکتبی است که به چنین قله رفیع انسانیت دست یابد .
مهربانی و محبت او چون اسطوره عرفان و فرشته صفت خاک نشین، زبانزد است و کسی را یارای پنهان کردن رفتار آن بزرگوار نیست چون خورشیدی است که سایه ی هیچ ابری را نمی پذیرد،او نماد کامل یک عاشق واقعی بود عشق به بشریت و هدایت و رهایی از بند طاغوت و استکبار و بنده پرستی.
تقوای حضور در بین اجتماع محمد، به حدی نیرومند وموثربود که حکومت و قدرت و رهبری و ثروت کلان ، هیچ کدام نتوانستند پایه‌های انسانیت و جوانمردی او را به لرزه درآورند و به لغزش وادارد اصول و سرمشقی بود برای بشریت.
عرفان او درون غار و معبد و مسجد و کلیسا نبود نمونه ی عرفانی بود که در میان اجتماع و خانواده و همنوعانش به وقوع می پیوست سرمشقی بود برای همه انسانها.
جامعه، محل بروزو شکوفایی و پرورش قلب ایشان بود که انسانهای بعد ازاو، دیگر نیازی به پیامبران نداشته باشند و با این برنامه و روش زندگی بتوانند کوره راه خود را به سلامتی طی کنند.
اگر بشریت امروز با برپایی این همه محافل بزرگ و مراکز علمی و تحقیقاتی خود تنها اندکی با انصاف رفتار نمایند با تحقیقی بسیار ساده می‌تواند شخصیت کاریزما و سیمای عرفانی واقعی محمد را خوب بشناسند و برای سلامتی جامعه و جهانشهر کلان این عصر، زندگی و رفتار آن عالیجناب را چون الگوی عملی معرفی نمایند باشد که بدون هیچ تعصب وکینه ای ، جهان به سوی سلامت روانی و آرامش و عرفانی گام نهد که چتر آسایش و امنیت پایدارو جاودانه بر فراز این گوی خاکی برافراشته شود و نسیم مهربانی و عدالت بر جهان وزیدن گیرد .
جهانگیر بابایی – سردشت -مرداد ۹۹
