شه وی قه دره و په شیمانم له تاوان
بویه فرمیسک ده سووتینئ دوو چاوان
خودایا پادشاها ئه ی حه کیما
به یادی خوت ، دل و گیانم که ئاوان
به سه تتاره العیوبی خوت خودایا
بپوشه و هه م ببخه شه خزم و باوان
ببوره ئه ی ئیلاهی ئه ی خودایا
له تاوانی هه موو پیران و لاوان
ئه ی کاتژمیر ، راوه سته!
بو وا به په له ده روی؟!
راوه سته… تکایه مه رو… تکایه هیمن برو.
ئاخر له به ر چی وا به خیرا ده روی
مه رو ئه ی کاتژمیر ، قسه ی من هیشتا له گه ل خودای خوم کوتایی نه هاتووه…
جانتای سه فه رم هیشتا کو نه کردوه ته وه.
کاتژمیر راوه سته.
به دریژایی ته مه نم تاوانم هه یه
تکایه راوه سته
ئاخر ئه مشه و . شه وی به خشینه
شه وی له خوش بوونه
ئه مشه و خودای گه وره سفره ی به خشینی خوی بو عه بده کانی داخستوه….
ئاخر بو وا به په له ی
ئه ی هاوار
چ بلیم، داوای لئ خوش بوون بو کام گوناهم بکه م؟!
خوایه. شه رمه زارم
عه بدیکی روودارم، گوناه ده که م دیمه وه و داوای به هه شتت لئ ده که م.
خودایه خوانی پر له عه شقت خه ریکه کوتایی دئ .
خیرا رویشت. ره مه زان خیرا رویشت…
خوایه
لیم ببوره. جگه له وه هیچ ناتوانم بلیم
پشتم له ژیر باری گوناه چه ماوه ته وه…
ده زانم به کردوه ی خوم ته نانه ت بونی به هه شتیشم پئ ناگات به لام هیوام به ره حمه تی تو هه یه….
خودایا تکات لئ ده که م لیم ببوره…
خودایا زور ده ترسم ، ئه م ره مه زانه دوایین ره مه زانی ژیانم بئ
خودایا تکایه به لوتف و که ره می خوت به ره مه زانی سالی داهاتووم بگه یینه… ئامیییین
شیوا کریمی
