قوم «ثمود» چنان که گفتیم، در سرزمینى میان «مدینه» و «شام» (به نام وادى القرى) زندگى مى کردند، آئینشان بت پرستى و در انواع گناهان غوطهور بودند، صالح، پیغمبر بزرگ الهى از میان آنان برخاست، و براى هدایت و نجاتشان همت گماشت، ولى آنها نه دست از بت پرستى برداشتند، و نه در طغیان و گناه تجدید نظر کردند.
هنگامى که تقاضاى معجزه اى کردند، خداوند «ناقه» (شتر ماده اى) را به طریق اعجازآمیز و خارق العاده از دل کوه برآورد، ولى براى این که آنها را در این مورد بیازماید، دستور داد: یک روز تمام آب قریه را در اختیار این ناقه بگذارند، و روز دیگر در اختیار خودشان باشد، حتى در بعضى از روایات آمده: در آن روز که از آب محروم بودند، از شیر ناقه بهره مى گرفتند، ولى این معجزه بزرگ نیز از لجاجت و عناد آنها نکاست، هم طرح نابودى ناقه را ریختند، و هم کشتن صالح(علیه السلام) را; چرا که او را مزاحم امیال و هوس هاى خود مى دیدند.
نقشه نابودى ناقه، چنان که گفتیم، به وسیله مرد بسیار بى رحم و شقاوتمندى به نام «قدار بن سالف» عملى شد و او با ضرباتى ناقه را از پاى در آورد.
این در حقیقت اعلان جنگ با خدا بود; چرا که مى خواستند با از میان بردن ناقه که معجزه صالح بود، نور هدایت را خاموش کنند، اینجا بود که حضرت صالح به آنها اخطار کرد: «سه روز در خانه هاى خود از هر نعمتى مى خواهند متمتع شوند، ولى بدانند بعد از سه روز عذاب الهى همه را فرا مى گیرد». هود، آیۀ ۶۵٫
این سه روز، مهلتى بود براى تجدید نظر نهائى، و آخرین فرصتى بود براى توبه و بازگشت، ولى آنها نه تنها تجدید نظر نکردند، بلکه بر طغیانشان افزودند، در اینجا بود که عذاب الهى بر آنها فرو بارید، صیحه آسمانى سرزمینشان را در هم کوبید، و همگى در خانه هایشان بر زمین افتادند و مردند «وَ أَخَذَ الَّذینَ ظَلَمُوا الصَّیْحَهُ فَأَصْبَحُوا فی دِیارِهِمْ جاثِمینَ».آن چنان نابود گشتند و سرزمینشان خاموش شد که گوئى هرگز کسى ساکن آن دیار نبود، ولى خداوند صالح و یاران مؤمنش را از این مهلکه نجات داد.
* * *
چند سوال در باره قوم ثمود و سرانجام آن
۱-چند نفر از اهالی قوم ثمود شتر حضرت صالح را کشتند؟
تنها یک نفر.
خداوند متعال می فرماید :” فنادوا صاحبهم فتعاطی فعقر” . القمر ۲۹: قوم ثمود یارخود ( فدار بن سالف ) را صدا زدند ( که بیا این شتر رابکُش ) او هم بی باکانه دست به کارشد و شتر را پی کرد.
۲- چند نفر نقشه حمله را کشیدند ؟
۹ نفر خداوند متعال می فرمایند :” وکان فی المدینه تسعه رهط یفسدون فی الأرض ولا یصلحون ” النمل ۴۸: در آن شهر ( که حجر نام داشت ) ۹ گروهک بودند که در سرزمین آنجا با آراء وتبلیغ و خرابکاری خود تباهی می کردند و به اصلاح حال خویش و جامعه نمی پرداختند.
۳- عقاب و عذاب به خاطر این کار بد برسر چه کسانی نازل شد ؟
همه قوم ثمود مورد عذاب واقع شدند . خداوند متعال می فرمایند :” فأخذتهم الرجفه فأصبحوا فی دارهم جاثمین “. الأعراف ۷۸: در نتیجه ستیزه جویی و طغیانگری زلزله ای قصرها و خانه های مستحکم ایشان را در برگرفت وزندگی پر زرق و برق آنان را در هم کوبید ودر شهر و دیار خود خشکیدند و مردند .
نتیجه :
قاتل و نقشه کش و فحاش و ساکت و راضی و غیره و.. عذاب پروردگار شامل حالشان شد .
پس بترسیم از انجام دادن هرگونه منکر و اشاعه آن دربین مردم و تشویق مردم برای انجام دادن منکرات تا دچار عذاب الهی نشویم.
گردآوری وترجمه : عبدالله احمدی ( واوان سردشت)
