قواعد و قوانین گفتمان دینی

سلام ورحمت وبرکت خدابرشماباد
در این مقاله می خواهم برخی از قاعده های دعوت به سوی الله وروش های گفتمان دینی  را به سمع و نظر شما خوبان برسانم امیدوارم برای همه مفید واقع شود.

۱) خالص گرداندن نیت برای خدا….چون خالص گردانیدن نیت بسان مشعل و کلیدی است برای هرراهی که دران رضایت خداطلب شود و اخلاص درنیت کمک کننده ای است برای هرکاری که به واسطه آن رضایت خدا ونزدیک شدن به او اراده می شود.

دعوتگرعزیز اجر و ثواب بزرگ و خیرجزیل را بیاد بیاور که در جستجوی اخلاص به شما کمک می کند و به اذن خدا شما را در پیمودن راه دعوت هراندازه که مشکلات وسختی ها مانع سرراه شوند کمک می کند.
۲) انتخاب کردن وقت های مناسب برای دعوت….دعوتگر موفق بایداوقاتی را برای ارائه پیامش انتخاب کند که در آن مخاطبان بیشترتحت تاثیر قرار می گیرند و از آمادگی کافی برخوردارند و کوچکترین بی سلیقگی در این باب باعث خواهد شد نتیجه معکوس عاید دعوت و دعوتگر شود.

۳) انتخاب کلمات مناسب و جملات مؤثر… ازجمله ستودن ویژگی های خوب مخاطب ؛ البته بدون اغراق و مبالغه ، خودداری ازتند خویی وسخن خشن ، خودداری از نصیحت آشکار ودر حضور دیگران . وبرای تودررسول خدا(ص)سرمشق و الگوی خوبی دراین باره هست.
۴) درحدتوان سعی کن گفتمان و دعوتت تدریجی باشد تا طرف احساس نکند خواسته هایت طاقت فرسا بوده و در این راه مبادا احساس خستگی و تنفر به او دست دهد.
۵)هنگام توجیه ونصیحت ازتکلف و ظاهرسازی دوری کن… طبیعی وبدون تکلف بودن نزدیک ترین راه است برای نفوذ در قلب های بیشترمردم بویژه جوانان.
۶)خودداری کن از اینکه دریافت کننده احساس کند خودت را براوتحمیل می کنی یا اجباری در کارت هست ، بلکه سعی کن درحد توان اورا حضوری و با مهربانی تمام  بپذیری وبه سوی اسلام جذب کنی ، آن وقت است که نتیجه و میوه  دعوتت را خواهی چید ؛ آن هم میوه ای کاملاً طبیعی و رسیده ؛ نه نارس و غیر طبیعی!
۷) از اصرار و پافشاری زیاد درجذب دیگران خود داری کن ، منظوراین است که در هیچ شرایطی – چه مناسب وچه  نامناسب – جهت ارائه پیام دینی ات برکسی فشارنیاور ؛ مبادا از تو و دعوتت متنفر شده و یا اینکه احساس کند در او کوچکترین امیدواری نمی بینی ،  یا اینکه گمان کند تواو را انسانی  منحرف و دارای اشتباه می پنداری ؛ باید اورا به اعتماد به نفس کامل وادارکنی و اورا کمک کنی و او را تشویق کنی  و هرگز پرده از معایبش بر نداری .
۸) در دست یافتن به ثمره و نتیجه دعوت عجله نکن ؛ و بدان که تو هرگز نمی توانی همه مردم را به راه راست و اسلام هدایت وراهنمایی کنی ، ولی ای برادر دعوتگر بدان که در این گیتی پهناور حتماً کسانی وجود دارند که تو می توانی آنان را راهنمایی نموده و در آنان مؤثر واقع شوی ، به این نظریه اطمینان کن مادامی که بر این راه هستی..
۹) رعایت تنوع و در روش دعوت به گونه ای که با حال مخاطب و زمان و مکان مناسب باشد ؛ چراکه تنوع درروش ارائه و دعوت باعث خواهد شد مخاطب دچارخستگی ویک نواختی نشود و  درنتیجه مشتاق و شیفته سخنان و پیام های دعوتیت باشد.

۱۰) خیلی باید مواظب باشی ای برادر دعوتگر که کسی را تحقیرنکنی ویا شخصی را بی خِرَد به حساب نیاوری ؛ زیرا تو درراهی هستی که این صفات زشت در آن جایی ندارد ، به جای متنفر نمودن دیگران از خود ، سعی کن با حکمت و دانایی در قلب آنان نفوذ کنی و بدین وسیله به هدف و آرزویت – که عبارت است از هدایت مردم – دست یابی ،  بدون اینکه با اعتقادات و اندیشه های فرد مورد نظر کوچکترین اصطکاکی داشته باشی.
۱۱) بر هر دعوتگری لازم است که بداند نتیجه تلاش و دعوتش را  خداوند سبحان تعیین می نماید ؛ پس نباید  ما یوس وخسته شود اگرممانعتی از غیر دید ؛ چون از این کار مانند هر کار دیگر فقط رضایت خدا واجر اورا طلب می کنیم و اجر وثواب کار مخلصانه ما نزد خدا ثابت است چه آن نتیجه ها و موفقیت ها را با چشمان خود  ببینیم یا نبینیم.
البته این  بدان معنی نیست که پس از ناکامی هایمان  در راه و روش های دعوتی امان تجدید نظرنکنیم ؛ چرا که خیلی وقت ها عیب و نقص و دلیل شکست ها به شیوه های کاری ما بر می گردد نه فردی که اورا دعوت می کنیم.

نویسنده : خانم (رحیل)

مترجم :ماموستا محمد قادر ی – کوخان