دلی من
له‌و ڕۆژه‌وه رویشتوه تۆراوه دلی من
هه‌ر چه‌ند ده‌گه‌رێم بێ سرور شوین ماوه دلی من
ئاخو به چ شاخێکه‌وه گیر ساوه دلی من
یا خو به چ داخێکه‌وه سوتاوه دلی من
ئهو هه‌مده‌می غه‌مخوارو نه‌دیمی منه یا رب
ئهو مه‌حره‌می ئه‌سرارو قه‌دیمی منه یا رب
ئهو گه‌وهه‌ری شه‌ه‌وارو یه‌تیمی منه یا رب
که‌وتوته چ به‌حرێکه‌وه خنکاوه دلی من
بۆ چی نه‌رژێ سه‌یلی سروشکم وه‌کو باران
بۆ چی وه‌کو یه‌عقوب نه‌بمه شوهره‌یی شاران
له‌و یوسفه پرسیومه له بیگانه‌و یاران
هه‌ر گیز نی یه سوراخی له هیچ لاوه دلی من
ئهو سینه له غه‌ش خالی یه ئهو بی رق و کینه
ئهو خادیمی شه‌رعی نه‌به‌وی و میلله‌ت و دینه
له حلوم چوه بۆ خزمه‌تی سالاری مه‌دینه
وام زانی که فه‌وتاوه نه‌فه‌وتاوه دلی من
ارسال : احمد ویسی
سلام
تکایه ئه م شیعره هر پاک کنه وه باشتره زور کس به هه له تی گیشتوه
به سپاسه وه
ماموستا ملا عمر وه کو شته اوه نازانن که کاک احمد ویسی نوسیوه تی ارسالی از احمد وه یسی امه یانی اوه ی که کاک احمد فقط ام شیعره ی ناردوه ماموستا گیان زور عیبه بو اوه اگر له م شته جوان ته نا گه ی و آوا به توندی هه لوسیت انوینی
شاعر اصلی این شعر کیه ؟
آیا این ابیات هم متعلق به همین شعرن یا خیر
له و روژه وه توی دیوه په ریشانه دلی من
سه و دا .زه ده و بی سره سامانه دلی من
سه رگه شته ئه سووریته وه بی لانه دلی من
هه ر ساتی به ده ردیکه وه . نالانه دلی من
سه د خوزگه بی به و روژه . که نه مبیستبوو ناوت
نه مپیشتبو تامی مه ی و مه یخانه ی چاوت
نه یدیبوو ده سو پای دله که م حه لقه ی داوت
ئازاد بوو له پیچوو خه می ئه گریجه ی خاوت
وا ئیسته له تاو ئاگری هیجرانی به تاوت
فرمیسکم ئه له ی . ته رزه و بارانه دلی من
سڵاو ماندوو نەبن ئەم سایتەم چاو پێکەوت سەرم سوڕما ئەم برادەرەی بەناوی ئەحمەدی وەسی شێعری بێخود بەناوی (دڵی من) چۆن بە ناوی ئەم برادەرە بڵاو کراوەتەوە ئەم شێحرە هی بێخودی شاعیرە لە رووی ئەخلاقیەوە کارێکی قێزەونە بۆ دانانی هەر بابەتێک پێویستە زۆر بە پارێزەوە بێت، هەروەها فۆنتی کوردیتان بەکەڵک نایە. تکایە لە بابەت ئەم کارە دژە ئەخلاقیە لە بابەت شێعری بێخودەوە ئاگادارم کەنەنەوە ئەگینا هەڵوێستم دەبێ.
براتان عومەر ئیمام
مدیریت سایت سوزی میحراب ضمن تشکر از تذکر جناب ماموستا ملا عمر متذکر می شود که شعر مذکور را آقای احمد ویسی به سایت ارسال نموده است و هرگز او مدعی سرودن آن شعر نشده است.
البته ناگفته نگذاریم که از ادبیات طلبکارانه و تا حدودی قُلدُرانه جناب ماموستا! شوکّه شدیم…
با تشکر از همه دلسوزان