نوشتن دعا برای شفا و افزایش روزی و نیل به خوشبختی
یکی ازکاربران بزرگوار سایت سوزی میحراب در مورد اینکه آنچه را برخی ازاشخاص تحت عنوان دعانویسی (نوشته) انجام می دهند و مدعی هستند که در مواردی از قبیل درمان نازایی و ازدیاد رزق و خوشبخت کردن و غیره می تواند مفید بوده و تاثیر داشته باشد ،آیا این نوع دعاها موافق دین و رهنمودهای پیامبر(ص) می باشد؟
پاسخ:
مقدمتا به استحضار عزیزان می رسانیم که بدون شک دعا ورقیه شرعی برای درمان برخی بیماری های روحی و روانی با رعایت شرایط و چارچوب مشخص و طبق معیارهای تعیین شده و در برخی موارد با بکار گیری اسباب مقرر و با استعانت از پروردگار جایز و مشروع است؛ ولی نباید از ذهن دور داشت که یکی از مشخصه های بارز اسلام این است که با اوهام و خرافه پرستی مبارزه می کند و جهت پیراستن جامعه از افراد عالم نما و سودجو (کسانی که خود را جزو دارندگان نیروی معنوی معرفی می کنند) تلاش می کند .
برهرمسلمانی لازم است ، در کسب آگاهی از اصول عقیده و تشخیص باورهای درست از نادرست و در نتیجه موضع گیری مطلوب همت گماشته و باوری راستین در رابطه با پروردگارش و امور مختص به ذات خداوند داشته باشد.
دعا از ریشه ی (دع و ) به معنای به عبادت و به فریاد خواندن آمده است.
به طور کلی برای انسان موحد دو نوع دعا و خواستن مشروعیت دارد:
۱- نخست اینکه تمامی عبادت های مقرر از طرف شارع حکیم در بالاترین مرتبه ی دعا و به عبارتی رساتر بهترین شیوه ی دعا کردن درعباداتی چون نماز وغیره متجلی است.
۲- دعا نمودن برای کسب خیر یا دفع بلا و ضرری ، که این قسمت نیز به صورت کلی و به اختصار به دو بخش تقسیم می شود: الف – اموری که تنها خداوند بر آنها توانایی دارد و حتی اجازه دخالت درآنها را به شایسته ترین بندگانش- از جمله پیامبر اسلام – نداده است؛ اموری از قبیل کنترل نمودن امور زمین و آسمان ها، روزی دادن ،هدایت دادن ،بچه دارکردن و نازا کردن، زیبایی بخشیدن ، شفا دادن و غیره … در این راستا بر فرد مسلمان تنها دو کار لازم است و بس ؛ نخست اینکه اسباب و امکانات مورد نیاز را تشخیص داده و خود یا به کمک دیگران (مانند استفاده از پزشک و درمان …) آن اسباب مقرر را تهیه نماید و پس از بکارگیری اسباب تنها متوجه الله شود و براو توکل نماید و در برابر درگاه احدیت خاشعانه چنین دعا کند ؛ ای پروردگار مهرورز آنچه را به عنوان سبب برای حل این مشکل قرار داده بودی به کار گرفتم و چون می دانم اسباب تأثیر ذاتی ندارند؛ پس از تو یاری می طلبم که در آن تأثیر بگذاری .
و انسام موحد همچنین می تواند بعد از تهیه سبب وبکار گیری آن پیش یک انسان زنده ی اهل ایمان برود واز او بخواهد که در مقابل پروردگار برایش دعای خیر نماید .
آیات واحادیث فراوانی درمورد مشروعیت دعا کردن برای خود و دیگران وجود دارد ، اما در این میان افرادی در قالب های متنوع و با قرار دادن خود در زیر چتر اسلام و مسلمانی، دکان و دکه هایی را برای فروش دعا و یا به اصطلاح رایج و محلی (نوشته) که بیشتر جنبه ی جیب بُری و پایین آوردن شأن آیات قرآنی که برکت آن در تمسک به دستورات آن است نه چیز دیگر ، باز کرده اند و حتی در مواردی که شکی در داشتن دخالت احدی غیر خدا وجود ندارد ادعای وکالت و ضمانت امر خدا را می کنند(مانند بچه دارشدن و…). ، حتی در روزگاری که مردمانش مدعی روشنفکری تمدن و فرهنگ و پیشرفت دارند بیش از پیش این گروه شیاد و دین فروش (یشترون بآیات الله ثمنا قلیلا) بازارشان گرم است و اگر کسی هم از سر دلسوزی دین وآگاهی دادن به مردم اعتراضی داشته باشد بلا فاصله توسط این افراد و کسانی که فریب آنها را خورده اند متهم می شود به اینکه مخالف دعا کردن و نوشتن است! خیر هرگز کسی که پرورده ی مکتب قرآن و سنت و اجماع باشد مخالف دعای خیر برای خود و دیگران نیست و نخواهد بود و اصلا طبق دستور خداوند مؤمنین وظیفه دارند برای خود و پیشینیانشان دعای خیر و طلب بخشش بکنند (ربنا اغفرلنا ولاخواننا الذین سبقونا بالایمان ) و پیامبر(ص) نیز به عمر بن خطاب (رض) آنگاه که عازم سفر حج بود در رقالب تربیت امتش فرمودند:(ای برادر؛ مرا از دعای خیرت بی نصیب مگردان) .
اما در باره نوشتن دعا باید گفت: برخی از بزرگان دین مانند امام نووی نوشتن دعا -اگر در آن از آیات قرآن و احادیث نوشته شده باشد نه چیز دیگر – را جایز دانسته اند البته به شرطی که به طرف آگاهی داده شود که این کاغذ نوشته و یا کلمات تأثیری ندارند ؛ بلکه فاعل ومؤثر تنها خداوند است جل جلاله.
اما نوشتن اعداد و ارقام و رموز وحروف عجیب وغریب وغیره توسط عده ای معلوم الحال! برای بچه دارشدن ویا ایجاد محبت و بغض بین این و آن ، حرام و مخالف دستورات و موازین شریعت غرای اسلام می باشد.
وصلی الله علیه وآله وسلم
وآخردعواناأن الحمدلله رب العالمین
والله أعلم بالصواب
عبدالواحد رحمت الله(بابولی نه لوسی)
