تاریخ

وظیفه ی ما مسلمانان نسبت به اصحاب رسول الله

یاران پیامبر را دوست بداریم که وام دار خوبی هایشان هستیم 

 بر همه ی ما مسلمانان لازم است که با احترام و ادب نسبت به یاران پیامبر ( ص)  صحبت کنیم؛  زیرا مدیون خوبی ها و رشادت های آنان هستیم.

 برای همین است که باید همیشه این وظیفه را در حقشان  انجام دهیم، آن بزرگواران در علم وعملشان با ما یکسان نیستند و همسان نخواهند بود؛ زیرا پروردگار دین اسلام را به واسطه آن بزرگواران در جهان گسترش داده ونشر این فضل و برکات را به آنها بخشیده است.

 هرچند زمان مدیدی بر زندگی آن بزرگواران سپری شده است ولی همچنان در دل ما زنده اند.  برای زنده نگه داشتن این نسل بی همتایی که مانند ستارهایی در آسمان تاریک درخشیدند ،  نسلی که برای حفظ ارزش های انسانی و اسلامی برگزیده شده بودند باوجود وضعیت بد زمانی و مکانی که در آن قرارداشتند.

هجرت از مکه به مدینه، جهاد برای نصرت دین خدا و فدا کردن جان و مال و عزیزان خود در این راه،  و نشان دادن دلسوزی وایمان  پولادین در برابر مقابله با سختی و نارحتی ها؛ همه ی این نکات نشان بر این است که یاران پیامبر ( ص) چقدر عادل و پاکن بوده اد.

 در مجموع ،اصحاب  انسان هایی پاک و راست اند که به عنوان معلمان نسل پس از خود و نسل های آینده و بشری مطرح هستند ؛ بر همین اساس است که دوستی داشتن یاران پیامبر،  همان دوست داشتن  قرآن و سنت است که از بزرگواری و جان فشانی آن ابَر مردان به ما رسیده است.

با وجود اینکه قائل به فضل و عدل و کرامت انسانی یاران و اصحاب پیامبر هستیم ؛ اما آنان را معصوم و بی گناه نمی دانیم،  زیرا پروردگار عصمت را فقط برای فرشتگان و پیامبران قائل شده است.

بعضی از اصحاب چه در زمان پیامبر و چه بعد از فوت ایشان  مرتکب اشتباهاتی شده اند،  اما مبادا اشتباهی کوچک در زندگی اصحاب ما را از همه رشادت ها و جانفشانی های مالی و جانی  و در بدری ها و آزار و اذیت هایی که در این راه تحمل کرده اند، غافل کند؛  زیرا خطا و اشتباه های احتمالی و غیر عمدی آن بزرگواران در برابر خوبی هایشان به مانند کاه در برابر کوه و قطره ای به دریاست.

خداوند درباره ی آنان می فرماید:

لَقَدْ رَضِیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ إِذْ یُبَایِعُونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَهِ فَعَلِمَ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّکِینَهَ عَلَیْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِیبًا [سوره الفتح : ۱۸]

خداون از مؤمنان راضی گردید همان دم که در زیر درخت با تو بیعت کردند. خدا میدانست آنچه را که درون دلهایشان ( از صداقت و ایمان و اخلاص و وفاداری به اسلام ) نهفته بود، لذا اطمینان خاطری به دلهایشان داد، و فتح نزدیکی را ( گذشته از نعمت سرمدی آخرت ) پاداششان کرد…

پروردگار مهربان در این آیه به خوبی آشکار می سازد که از همه ی یارانی که در زیر درخت رضوان به پیامبر بیعت داده اند،  خوشنود گشته است؛ زیرا خداوند بر درون آنان که مملو از ایمان و راستی  است آگاه بوده و در پاداش همین ایمان، راستی و سکینه و آرامش را به دل های آنان راه داده است.

این آیه شاهدی است از پروردگار بر راستی ایمان اصحاب پیامبر که در بیعت الرضوان به پیامبر بیعت داده اند.  یارانی که پیامبر در مدح و صفشان می فرماید:

«  یارانم را فحش و ناسزا نگویید،  قسم به خدایی که مرا آفریده است اگر هریک از شما  به اندازه کوه اُحد طلا ببخشاید،  به مُشت اصحاب و البته نیم مشتی از بخششان نمیرسد » ( صحیح بخاری)

مترجم : کریم تاران _ نقده

نمایش بیشتر

کریم تاران

استان آذربایجان غربی - میاندواب نویسنده و مترجم فعال دینی

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا