شعرکوردی

چەختی واکسێنی کوڕۆنای دیتەوه “شعر کوردی”



گوێم دەنێ خەڵکه، له شارو دێ و چیاو چەند خولەک مات بن،له کونجێ کونجاو
ئەو “کوڕۆنا” کەڕڕەو بێ دەست و چاو
بێ زمان و بێ ددان و بێ شەقاو
بێ تفنگدار و زرێپۆش و کڵاو
بێ نیشانه شکێن و بۆمبی بەربڵاو
بێ گەمارۆ و بێ کەمین و کپڵەپشت
بێ تەیارەو تۆپی توند دابەستراو
بێ دڕۆن و بێ کڕوز و بێ گەمێ
چۆن پەڕاندی ئاسمان و ئەرزو ئاو؟
چۆن له ووهان ڕا به ماهان گەییه قوم
بێ پەساپۆڕتێک و پێشوازی و سڵاو
چین و ئێران و ئیتالیای هەڵچنی
دەوڵەتی پێش میللەتی کرد، تەنگەتاو
تا بڵێ بوت هەر بوته ئەی بەدبەخت
جا چ بودا بێ، چ قەبرێکی به ناو
غەیری خوا شایستەگی تێدا نییه
بیکەیه فریادڕەس، کاتی نەکاو
من له ڕوانگەی بینشی قورئانەوه
پێت دەڵێم؛ نەک ئەقڵی خەڵک و ڕەسم و باو

سووڕەتی ئەنعام به دوو ئایەی ڕەوان
چل، چل و یەک، حوججەتی کردوه تەواو
سوورەتی یۆنس له ئایەی هەژدەدا
باش دەناسێنێ، له ڕێی خوا، دابڕاو
سوورەتی ئەحقاف له ئایەی بیست و هەشت
ئەلحەقی باشی نواند، دەسته شکاو
ئەو کەسەی دۆینێکه هاواری دەکرد
بمگەیه، ئەی واستەی داتاشراو
ئێسته داماوە، له تەنگانەی سەخت
خواشی لێ قەڵسه، لەبەر شەریکی کراو
خۆ پەرەستی دایبریوەو نایهەوێ
بێتەوه سەر ڕێی خوا، ژیر و شیاو
سەر کەشان خەڵکیان لەکن سووکەو دەڵێن:
هەر شتێک چاک بێ، له بۆ مە دێته داو
چۆن هەژاران حەق وەبینن، بەر لەمه؟
زۆر محاڵه، ئێمه، لێن تێکچێ، دەراو
ئەو کەسەی ئەقڵیان به سەر دەق دا سەپاند
تووشی پاساو بوون تەئویلی چەماو
چون ئەقڵ وێنەی چرایەو وەحیە ڕێ
کوا چ ڕێیەکبۆ چرا، بوو، با دراو؟!
ئەقڵ وەک لاو لاوەیه و قورئان چنار

ئەقڵ وەک لاو لاوەیه و قورئان چنار
پیره لاولاوەو بەڵام، قورئانه لاو
چون ، خودا، فەرمووی: مەسەل بۆ من نییه
من وەکوو شا نیم، هەواو جەهلی هەراو
خەسڵەتی من بن، وەزیرم پێم بڵێ:
سەروەرم، ئەو بەنده، هاتوە بۆ دراو
***
ئەو بەڵایانه دەلیلیان چییه؟ کەوا
داگری دنیان، له جێگای هەورو ساو؟
جوابی ئەو پرسیاره ئاوایه، برام
چون ستەم مەوجێ دەدا، وێنەی شەتاو
دەستەیەک دنیا دەخۆن وەک هەژدیها
هێندەکیش هاوکاره بۆ بەرماوی ماو
هێندەکیش بێ دەنگ و هەسته لێرەدا
خۆی دەخەو کردوەو چ ناڵێ، مات و خاو
ڕەخنەیەک ناگرێ به زاریش، چونکه زۆر
ترسی لێ نیشتوه، له عەجبەت مەرگ و جاو
بۆیه، خواش عازابی ناردوه بۆ هەمووی
بۆ مەڕی بێ هەست و گورگی دەست بڵاو
تا عەداڵەت، ڕیشه دانەکوتێتەوه
خەڵکی تێگرا، نەیکەنه، هاوار و قاو
بۆ پەشیمانی له بۆ لای خوا، نەڕۆن

پڕ به دڵ، نەیبەستنەوه، عەهدی پساو
تا تەماعکاری زل و گچکەی جیهان
خۆ نه بەننە ڕیزی چەوساوەی سوواو
ڕۆژ به ڕۆژ، دەردو بەڵا زیاتر دەبن
ئەسپی ژین، لێی خوار دەبێ زین و لغاو
تا ژن و منداڵی ئاوارەو نەدار
نەچنەوه ئەو شوێنه، لێی بوون، دەرکراو
تا هەژاریش وەک هەبوو پۆشته نەبێ
تا بزەو قاقای نەیێتێ، بەشخوراو
تا خەڵک، زۆر دار نەڕووخێنن، به زۆر
لێی به گۆڕێ وەر نەکەن، جەرگ و هەناو
تا ژن و پیاو، مافی خۆیان پێ نەگا
تا له زیندان، بەر نەبن، زنجیر کراو
تا له بن خیزی بێ، گۆپاڵی گەلان
تا به تۆڵەی خۆی نەگا، تێهەڵدراو
تا سپای تاریکی جێی پێ لێژ نەبێ
دەسەڵات نەگرێته دەست، دەستەی هەتاو
لێوعەیان بێ قەت کڕۆنا ناچته دەر
هەر چەلەی لایەک دەکاتن بێ زراو

“چەختی” واکسێنی کوڕۆنای دیتەوه
بۆو کەسەی کەس بێ، نەوەک شێوێندراو.

عمر کاموسی – “چەختی”
لاجان . گەرگوولی خوارێ . تاوهەڵاتی ڕۆژی چوارشەممۆ

۱۳۹۸/۱۲/۲۱هەتاوی

سۆزی میحڕاب – ش

نمایش بیشتر

عمر کاموسی

@نویسنده و مترجم و شاعر @ آذزبایجان غربی - پیرانشهر @ شغل : امام جماعت و خطیب

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا