علمی

کرونا و پیامدهایش برای جهان مدرنیته

کرونا و پیامدهایش برای جهان مدرنیته که در خواب رسیدن به جهان نوین در آینده می باشند

 کرونا، تحیر و سرسام شدن برای جامعه ی بشریت یعنی جهان کفر و اسلام؛ از اندیشمندان و محققان تا شبانان و گاو چرانان، از زمامداران امور تا فرمانبران مأمور، از ثروتمندان مهربان تا ثروتمندان جبون و سخیف، از ساکنانِ ویلا و تالارهای آسمان خراش تا سُکنا گزیدگان مخروبه ی کوچه های تگنای جهان.

چنانچه مستحضر و مستمع هستید همگی در تکاپوی نجات خویش هستند و تعجب برانگیزتر از این، همه می ترسند! ولی ازچی؟ ازهم! چرا؟ مگر تا دیروز باهم نبودند! به یاد این آیات افتادم: «يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ وَ أُمِّهِ وَ أَبِيهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنِيهِ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ» (عبس:۳۴-۳۷) یعنی: روزى كه انسان از برادرش بگريزد و از مادر و پدرش و همسر و فرزندانش، در آن روز براى هر يك از آنان كار و گرفتارى است كه او را (از پرداختن به كار ديگران) بازدارد.

مگر تا دیروز مشغول تقویت و تداوم حیات لبریز از شادی ها، خرم ها و صفاها نبودند و با هم در دریاها و رفتن به کره ی ماه و آسمان‌ها و تحقیق بر ستاره ها و کهکشان ها و در مرتفع ترین قله ها (اورست) تا عمیق ترین دریاها با هم بازی و شادی نمی کردند؟

و مگر در خرم ترین جنگل ها از آمازون تا مازندران و در گرم ترین نقطه ی زمین تا سردترین آن از آفریقای گرمسیر تا سیبری سردسیر باهم نبودند؟ و از قطب های منجمد تا قطب های معتدل مگر باهم نبودند؟ 

 چه شد؟ یهو از‌ دور هم پریدند، به فاصله ی چند متر و چند منزل از هم به دور دویدند، مگر این رئیس نبوده و آن مرئوس؟ مگر این امیر نبود و آن مأمور؟ مگر این استاد نبود و آن شاگرد؟ مگر این مؤذن نبود و آن مُسمِع؟ مگر این خطیب نبود و آن مخطوب؟ مگر این امام نبوده و آن مأموم؟ 

 چرا یهو این طور شد؟ انسان از مفهوم واقعی خود دور شد؟ که انسان در معنای واقعی: انس، محبت، الفت و مهربانی است. چرا این طور نامهربان گشته؟ به دورشدن از هم پیام ها انگاشته، مانند: یفر من کل انس حذراً من مرض لا ملموس وهو کرونا.

جواب: به اقتضای شعر مرحوم اقبال لاهور می اندیشیم تا بتوانیم پیامدهای ویروس کرونا و اندرزهایش را دریافت نماییم. چنانچه عارف بزرگ شرق می گویند:

خدا آن ملتی را سروری داد             که تقدیرش به دست خویش بنوشت 

 به آن ملت سروکاری ندارد            که دهقانش برای دیگری کشت                                                        

یا‌ چنانچه مرحوم استاد ماموستا محمد برده رشی سروده اند:  

ز تقدیر ازل که من مجبورم، یزدانم                     که من مختار دورانم به حکم عقل و وجدانم   

بگفتا در شگفتم من، شگفتم از شگفت تو                به آیتها نگاهی کن، اگر گویی مسلمانم  

بنابراین از این قرنطینه ی دیرینه ی غافل شدن و سرگرم شدن در دنیای فعلی طبق مفاد آیه: «كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ» (قیامه:۲۰-۲۱) یعنی: نه چنين است (كه شما درباره معاد می پنداريد!) اصلاً شما دنيای گذرا را دوست می داريد و آخرت را رها می سازيد.

‏که مدت مدیدی است در فراز و نشیب آن خود را مشغول و محدود و محصور نموده ایم و وظیفه ی اصلی خویش که تعبد بندگی (و ما خلقت الجن والانس الا لیعبدان) خالصانه برای پروردگار متعال و تعمیر و آبادانی جهان وسیع کنونی طبق فرامین قرآنی بدون تبعیض و تفریق آیینی، نژادی و زبانی برای نسل بشریت که مفاد آیه های زیر می باشد: «هو أنشأکم مِنَ الأرضِ وَ استعمَرَکُم فِیها» (هود:61) یعنی: اوست که شما را از زمین آفریده است و آبادانی آن را به شما واگذار نموده است (و نیروی بهره وری و بهره برداری از آن را به شما عطا و در شما پدید آورده است).

پس از این قرنطینه ی دیرینه و علاقه مند شدن بیش از حد جهان خواهی و جهان خواری و دور شدن از خداخواهی و دلبند شدن به خودخواهی، اینقدر در این خودخواهی و بدخواهی صعود کردیم و از همه ی خوبی ها و نیکی ها به انسان ها گذر کردیم، در این هزاره ی مدرنیته مشغول سیر و سفر بودیم، یهو به ویروس مشهور کرونا رسیدیم و ما را از این همه آرزوها و سفرهای لذیذ و عزیز و نگه داشتن در یک اتاق کوچکِ مخروبه ی این جهان وسیع، محبوس و مخشوش کردند و ما را به خود و خدای خود سپردند، تا از خود پرس وجو کنیم و علت این آزمون الهی را بررسی کنیم و پیامدهای این ویروس کرونا را که حاوی درسها و پیامهای بی شماری برای انسان های هوشیار و به هوش آمده است را دریافت کنیم:

١: ویروس کرونا به عنوان سیلیِ مهربانی برای جامعه ی اسلامی و مسلمین؛ آنهایی که مشغول بندگی خالق دادارند و کسانی هم که از اطاعت پروردگار دور شده اند و دائماً سرمست، مغرور، خُمار، اهل قمار (پرانتو)، حرام احتکار، سودخوار، اهل فسق و فساد، ظلم و زور، جور و ستم و غرق در فساد اخلاقی اند و همچنین زنا: «وَلاَ تَقْرَبُواْ الزِّنَى إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاء سَبِيلاً» (اسرا:32) یعنی: «و (با انجام عوامل و انگيزه‌های زنا) به زنا نزديك نشويد كه زنا گناه بسيار زشت و بدترين راه و شيوه است» و سرقت اموال عام و خاص [عام، اموال بیت المال و خاص، یعنی اموال اشخاص] و تا رسد به قتل و قتول نابه حق از جانب خود فروخته های احمق، به عناوین مختلف برای دستیابی به مقام های نالایق و اخذ ثروت های ناشایسته؛ نه هر نام مُسلِم و مسلمان را عار کرده، بلکه خود و من تبعهای خود را نیز رسوا کرده‌ و برای نزول عذاب الهی خود را مهیا کرده اند و نزول آیه ذیل‏ را بر خود تطیبق کردند.
«ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُم بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ» ‏(الروم:۴۱)

یعنی: (هميشه چنين بوده است كه) تباهی و خرابی در دريا و خشكی به خاطر كارهایی پديدار گشته است كه مردمان انجام می داده‌اند. بدين وسيله خدا سزای برخی از كارهایی را كه انسان‌ها انجام می دهند، بديشان می چشاند تا اين كه آنان (بيدار شوند و از دست يازيدن به معاصی) برگردند.

حالا ما مسلمانان پیام را دریافت نمودیم و در خلوت خانه هایی به نام “قرنطینه” برای رهایی جان خود از کرونا و بازیابی هویت اصیل خویش قرار گرفته ایم و به هرچی دل بسته ایم، خسته ایم و منتظر روزنه ی بازگشایی خالق توانمند دادار هستی نشسته ایم؛ چون بارها در کلامش (قرآن)، پیام و نورش را برای ما در خلال ۲۳ سال توسط نبی امی(صلی الله علیه و سلم) در میان جاهلان عرب و در قلب بت پرستها و قلب غارت گران و قلب قاتلان و بی عفتان و… را روشنایی بخشیده است و سایه دیرینه ی ظلمتی که بر جهان کشیده شده بود را برطرف نموده و قلوب تار شده آنها را روشن نموده و شافی امراض روانی همه گردیده و مبین قوانین فردی و اجتماعی تغییرناپذیر برای جامعه ی بشریت گردیده است و هرچه سریعتر شرق و غرب را فرا گرفته و منشا تمدن عالی و صنعت ها و هنرها گردیده است و برای مومنان نور است. «كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِّيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ» (ص:۲۹) یعنی: ‏(ای محمّد! اين قرآن) كتاب پرخير و بركتی است و آن را برای تو فرو فرستاده‌ايم تا درباره آيه‌هايش بينديشند و خردمندان پند گيرند.

پس ما مومنان به خدا و کلامش که قرآن است، در این قرنطینه به خود و خدای خود و آزمونش، ویروس کرونا که آن را یک سیلی مهربانی تلقی می نماییم و با مقدر آزمون پیش رو به نام کرونا مواجه می گردیم و با انسان صفت فرشته ی واقعی یونس النبی علیه السلام  که در خلوت سه ظلمات متراکم بر هم قرار گرفته اند و از تمام اسباب ظاهری بریده بود و تنها چشم انتظار را به دریای لبریز کرَم پروردگار دوخته بود. فوراً به خود آمد و گذشته ی خویش را یادآور شد و از در رفتن از سنگر محراب دعوت الی الله پشیمان گشت و عمق دریا و شکم ماهی را به محراب مُحاربه با نفس تبدیل کرد و به حالت سجده درافتاده و خالصانه در این قرنطینه ی الهی مشغول راز و نیاز شده و ندای ربنا… ربنا ظلمنا انفسنا انفسنا را سرداده و به نافرمانی خویش اقرار نموده…

سرانجام پروردگارش، راز و نیازش را مستجاب کرده و از این غصه و اندوه نجاتش داده، چنانچه خداوند می فرماید:

«وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ» (انبیا:87)
یعنی: ‏(ياد كن داستان يونس ملقب به) ذوالنون را در آن هنگام كه (بر قوم نافرمان خود خشم گرفت و ايشان را به عذاب خدا تهديد كرد و بدون دريافت پيام آسمانی، از ميانشان) خشمناك بيرون رفت و گمان برد كه (با زندانی كردن و ديگر چيزها) بر او سخت و تنگ نمی گيريم. (سوار كشتی شد و كشتی به تلاطم افتاد و به قيد قرعه مسافران و كشتيبانان او را به دريا انداختند و نهنگی او را بلعيد.) در ميان تاريكی ها (ی سه‌گانه شب و دريا و شكم نهنگ) فرياد برآورد كه (كريما و رحيما!) پروردگاری جز تو نيست و تو پاك و منزّهی (از هرگونه كم و كاستی و فراتر از هر آن چيزی هستی كه نسبت به تو بر دلمان می گذرد و تصوّر می كنيم. خداوندا بر اثر مبادرت به كوچ بدون اجازه حضرت باری) من از جمله ستمكاران شده‌ام (مرا درياب!)

«فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذَلِكَ نُنجِي الْمُؤْمِنِينَ» (انبیا:88)
یعنی: دعای او را پذيرفتيم و وی را از غم رها كرديم و ما همين گونه مؤمنان را نجات می دهيم (و در برابر دعای خالصانه، آنان را از گرفتاريها می رهانيم).

حالا ما مؤمنان با اقتدا به یونس نبی علیه السلام در این قرنطینه و در این ایام که جهت نجات جان شیرین خویش، که به تایید پزشکان متخصص تنها راه علاج وپیش گیری را قرنطینه شدن برگزیده اند، خود را قرنطینه کرده ایم و از همه ی متعلقات خویش و از همه ی کسانی که با ما در ارتباط هستند، قطع مراوَدت نموده ایم.

در یک کلام معروض دارم از همه ی عزیزان و از هرچه لذیذ است و خلاصه تر گویم، در این قرنطینه و در این ایام که به تمام امیال دنیوی و زرق و برقش پشت پا زدیم و به خود و خدای خود مشغول گشته ایم، بدانیم که: در این خلوت روحانی [قرنطینه] باز هم فریب ترفندهای نفس اماره به سوء خویش را نخوریم و یونس آسا علیه السلام خود را به حالت سجده درآوریم و به تقدیر مُقدر پروردگار لا یزال – ویروس کرونا-  در این هزاره ٢١ عصر مدرنیته که جهان کفر و اسلام را سرسام کرده و تکان داده بیندیشیم و گذشته ی شرمساری و نافرمانی و کج روی خویش را یادآور شویم و طوری معذرت خواهی نماییم که تیغ تیز و برنده ی قهرِ پروردگار ما را نبرد و از این آزمون که تقدیر الهی برای نسل بشریت است، پیروزمندانه و سرفرازانه، یونس آسا علیه السلام بیرون آییم و به دیار و کاشانه ی خود و به میان قوم و خانواده ی خویش به سلامتی بازگشت نماییم و دعای قرآنی یونس النبی علیه السلام را تکرار و زمزمه نماییم.

٢- پیام دوم ویروس کرونا برای افرادی که همیار و هباز برای خدا قائل هستند، کسانی هستند که ایمان و عقیده به غیبگوها و ستاره شناس ها و فالگیرها و… دارند، همچون کسانی که در هندوستان خود را به خدایان دویتا می رسانند. حتی امروز در هند هستند که خود را فرزندان خورشید و ماه می دانند به نامهای: سورج، بنسی و جندربنسی 

٣- پیام سوم ویروس کرونا: سیلیِ قهر پروردگار به نیهلیستی و ماتریالیستی است که با تنفس های مصنوعی به حرکت درآورده شده اند. که طبق آن مکتب ها جز ماده و انرژی و جلوه های گوناگون آنها در جهان هستی چیز دیگری وجود ندارد. مثلاً خدا، روح و فرشتگان چون محسوس نیستند، وجود ندارند و نیز سیلی قهری است به مارکسیسم، لایک، فرویدیسم، دورکیسم، داریونیسم، امانیسم، فراماسونری و لیبرالیسم و… که همگی همچون قارچ های زهر انگیز سبز شده اند. مثلاً در مکتب مارکسیستی جز ماده و انرژی جلوه های گوناگون آنها و همه چیز نفی شده بود و موجود را مساوی محسوس به شمار می آورند.

نیز سیلی قهر پروردگار به امانیستی که تمام ارزش ها را جز ارزش انسان دوستی، آن هم تاحد انسان پرستی، نفی کرده است. یادآور شویم که در مکتب امانیسم، همه ی مسائل اجتماعی و مذهبی و اقتصادی و حقوقی براساس اصالت انسان بررسی می شود، انسان ها را نباید فدای تقدس کرد، بلکه هر تقدسی را باید فدای انسانها کرد؛ اگر خدایی را می پرستیم، آن خدا باید طوری باشد که هرگز به اصالت انسان  خدشه وارد نسازد و انسان نباید مثل پر کاهی در دست خدا باشد. پس انسان هم در برابر خدا و هم در برابر طبیعت، آقای خودش است. حالا بروز ویروس کرونا زنگ خطر و بیدارباشی برای تمام انسان ها و به خصوص برای نیهلیست ها و ماتریالیست ها و امانیسم ها و آتائیسم ها تلقی می گردد.

با این همه پیشرفت های امروزی در میادین مختلف سیاسی، نظامی، فرهنگی، پزشکی، تکنولوزی و… باز هم همگی ناتوان و ضعیف و ترسو و ناامید از مقابله با آن هستند و با این همه قدرت ها و این چاخان پاخان ها که تا دیروز خود را مصدر تمام خیر و شرها می دانستند و با نیروهای متنوع از ابزارهای علمی، پزشکی و قدرت های هوایی، زمینی، دریایی و از عمق دریاها و از بلندترین کهکشان ها و ستاره ها و ماه و آسمان ها، رزمایش ها انجام می دادند و به رخ همدیگر می کشدند و انسانها را قلع و قمع می کردند و از ریختن خون به ناحق آنها، قدرت طلبی بیشتری می کردند و کاخ هایشان را مرتفع تر می کردند و فقط به فکر قدرت بهتر و ثروت بیشتر و دوام حیات نامبارکشان بودند. ولی بی خبر از آن برای آنهایی که در این جهان اینقدر شیفته ی خود شدند و به خود بالیدند و سر از این تفکرهای غلط از نهلیستی گرفته تا آتائیسمی درآوردند و خدا و قانونش را فراموش کردند و در عالم بی خبری زندگی ننگین و عار خویش را سپری کردند و خدا و قدرتش را فراموش کردند که می فرمایند: «يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ» (فتح:۱۰)
یعنی: دست خدا بالای دست آنان است.

اینکه خداوند یک سرباز کوچک به نام ویروس کرونا را از لشکرو جنود بیشمار خود به آنها نشان داد، همگی با این همه ادعاهای خویش، مانند ابزارهای جنگی، الکترونی، سایبری، ماهواره ای، بیولوژوکی، پهپادی، شیمیایی و هسته ای و…  همگی در مقابل این سرباز نامرئی به نام ویروس کرونا، عقب نشینی کردند و نه اینکه دفاعی نکردند، بلکه از هم نیز پراکنده شدند و در خانه ها، خود را غائب کردند و در و پنجره ی اتاقهایشان را محکم بستند و دوربین های مدار بسته را هم فعال کردند، از ترس اینکه سرباز نامرئیِ تقدیر الهی (ویروس کرونا) تعقیبشان کند و در خانه اسیر شان کند و از فرمانراوئی و قدرت طلبی برای همیشه از صفحه ی تاریخ حذف و نابودشان کند.

برای یادآوری سنت الهی در تاریخ و تذکر به آنان (انسانها به عموم) و به خصوص به نهلیست ها تا آتائیست ها، آیه ی ١١ تا ٢٠ سوری انبیا و پند و اندرز گرفتن از آن را یادآور می‌شویم:‏ 

«وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْماً آخَرِينَ» (انبیا:۱۱)
یعنی: ‏بسيار بوده است كه (اهالی) آباديهای ستمگری را (به سبب كفرشان) نابود كرده‌ايم و پس از ايشان، گروههای ديگری را روی كار آورده‌ايم‌.

«فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ‏» (انبیا:۱۲)
یعنی: ‏آنان هنگامی كه عذاب ما را احساس كرده‌اند، ناگهان پای به فرار گذاشته‌اند (و برای نجات خويش همچون چهارپايان به اين سو و آن سو گريخته‌اند).‏

«لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَاكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْأَلُونَ» (انبیا:۱۳)
یعنی: ‏(امّا به عنوان تمسخر و استهزاء بديشان گفته شده است:) نگريزيد و باز گرديد به سوی زندگانی پرناز و نعمتی كه در آن بسر می برديد و به سوی كاخها و قصرهای پر زرق و برقتان! شايد (خدمتگزاران و اطرافيانتان به شما نياز داشته باشند و) از شما (كمكی و چيزی) خواسته شود (و به رأی و نظرتان محتاج باشند).

«قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ» (انبیا:۱۴)
یعنی: ‏می گويند: وای بر ما! ما ستمگر بوده‌ايم (و با كفر ورزيدن، بر خود ستم كرده‌ايم و هم اينك به آتش می سوزيم).

«فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِيداً خَامِدِينَ» (انبیا:۱۵)
یعنی: ‏پيوسته اين، فرياد ايشان خواهد بود (و «وای بر ما» را تكرار می كنند) تا اين كه آنان را درويده و فرو افتاده می نمائيم (و ايشان را از پای می اندازيم و هلاكشان می سازيم).

‏«وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ» (انبیا:۱۶)
یعنی: وما كه آسمان و زمين و آنچه در ميان آنها است برای بازی و شوخی نيافريده‌ايم (و بيهوده و بی هدف ساخته و پرداخته نساخته‌ايم).‏

‏«لَوْ أَرَدْنَا أَن نَّتَّخِذَ لَهْواً لَّاتَّخَذْنَاهُ مِن لَّدُنَّا إِن كُنَّا فَاعِلِينَ» (انبیا:۱۷)
یعنی: (به فرض محال) اگر می خواستيم سرگرمی انتخاب كنيم، چيزی مناسب خود انتخاب می كرديم (و لهو و لعب خدايانه‌ای برمی گزيديم) ما چنين كاری را نمی كنيم.

‏«بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ» (انبیا:۱۸)
یعنی: ‏بلكه (ما چنين نمی خواهيم و) حق را به جان باطل می اندازيم و حق مغز سر باطل را از هم می پاشد و باطل هرچه زودتر محو و نابود می شود. وای بر شما (ای كافران) به سبب توصيفی كه می كنيد (از بی هدفی جهان و از افترائی كه بر خدا و فرستاده يزدان می بنديد).

‏«وَلَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَنْ عِندَهُ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ» (انبیا:۱۹)
یعنی: ‏از آن او است هر كه و هر چه در آسمانها و زمين است، (و لذا تنها شايسته پرستش او است) و كسانی كه در پيشگاه وی هستند (و مقرّبان درگاه پروردگارند، يعنی فرشتگان) از پرستش او سر باز نمی زنند و خويشتن را بالاتر از عبادتش نمی دانند و (از بندگی شبانه‌روزی خود هرگز) خسته نمی گردند.

‏«يُسَبِّحُونَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ» (انبیا:۲۰)
یعنی: شب و روز (دائماً به تعظيم و تمجيد خدا مشغولند و پيوسته) سرگرم تسبيح و تقديسند و سستی به خود راه نمی دهند.

‏ 

و در پایان شفای عاجل برای تمامی مبتلایان به این ویروس و سلامتی برای همه ی انسان‌ها از این ویروس و دیگر مریضی ها را از درگاه خالق رحمان آرزومندم

یوسف عزیزپور-  – پیرانشهر- 
سوزی میحراب

نمایش بیشتر

یوسف عزیزپور

@ استان آذربایجان غربی- پیرانشهر @@ نویسنده و مترجم @ فعال اجتماعی و دینی

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا