در تعریف روز ولنتاین در دانشنامه ویکی پدیا آمده است: “تاریخچه کامل و دقیق والنتاین در دست نیست و آنچه از پیشینه این روز می‌دانیم با افسانه درآمیخته‌است. روز والنتاین یا روز عشاق و یا روز عشق‌ورزی، در فرهنگ مسیحی سده های میانه و سپس فرهنگ مدرن غربی روز ابراز عشق است.
این مناسبت هر سال در روز ۱۴ فوریه (۲۵ بهمن‌ماه و بعضی سال‌ها ۲۶ بهمن‌ماه) برگزار می شود.سابقه تاریخی روز والنتاین به جشنی که به افتخار قدیس والنتاین در کلیساهای کاتولیک برگزار می‌شد، باز می‌گردد ، روز والنتاین برگرفته از سُنن روم باستان و مسیحیت می باشد.”
این روز دارای سمبل هایی است که بصورت خلاصه عبارتند از: ۱- شکل یک قلب ساده و یا تیر خورده ۲- کیوپید ۳- کبوتر،قمری و مرغ عشق ۴- گل رز ۵- تور ۶- گره های عشق ۷- علامت“X” 8- روبان قرمز
این سمبل ها هر کدام دارای تعریف و فلسفه ای خاص هستند ؛ مثلا روبان قرمز به زمان های قدیم بازمی گردد که شوالیه ها هنگامی که عازم جنگ بودند نوار یا روسری از معشوقه خود دریافت کرده و آن را به یادگار با خود می بردند.
در باره نحوه پیدایش این روز این گونه قصه سازی شده است:
زمانی فرمانروای روم باستان برای حفظ آمادگی سربازانش، از ازدواج آنها جلوگیری می کرده است به این دلیل که ازدواج باعث سستی آنها خواهد شد. در این بین کشیشی به نام “ولنتاین” مبادرت به عقد سربازان با دختران می نموده است که پس از اطلاع فرمانروا، به زندان می افتد. کشیش در زندان عاشق دختر زندانبان شده و خطاب به وی کارت هایی را می نوشته است و عاقبت در روز ۱۴ فوریه به دستور شاه و به جرم اقداماتش اعدام شده و توسط غربی ها “شهید عشق” نامیده می شود!
اینکه این روز چه تاریخچه ای دارد و بر اساس چه رویدادی گرامی داشته می شود، نکته ای است که همچنان نه منابع مبدع این طرح و نه پیروانشان اطلاعات موثقی برای پایه و اساس آن ندارند و تنها قصه ای ساختگی و تایید نشده، محملی برای گرامیداشت این روز عنوان شده و جالب اینجاست که بسیاری از جوانان عزیز ما بدون اطلاع از ریشه این افسانه ساختگی، از آن پیروی نموده و این فرهنگ وارداتی را گرامی می دارند!
روز ولنتاین که برگرفته از فرهنگ غربی است روز به روز در میان جوانان جامعه ما در حال گسترش است ؛ جوانان امروز دنبال روزی می‌گردند که دوست داشتن را معنای تازه‌ای ببخشند اما به اشتباه این دغدغه درونی اشان را در روز والنتاین یافته‌اند روزی که با توجه به فلسفه وجودی آن در فرهنگ غرب هیچ شباهتی به روز عشق ندارد ؛ زیرا روز ولنتاین ویژه عشق ظاهری انسان‌ها و مربوط است به اتفاقات زندگی دو نفر و رابطه عشق آنها ولی روز عشق ما ایرانی ها مقوله ای است بسیار فراتر از این افسانه ها!
اما آنچه موجب شده تا این افسانه، به شدت توسط رسانه های خارجی و در تمام دنیا تبلیغ و ترویج شود، درونمایه ضدفرهنگی این جریان است که مبنایی برای رواج فرهنگ بی‌بند و باری و ابتذال است و هر ساله تحت عنوان “روز عشق” انواع و اقسام اعمال ناپاک و خلاف اخلاق در پوشش پاک عشق و محبت انجام می گیرد!
آنچه که پشت پرده “ولنتاین” را این روزها بیشتر نمایان می کند، تلاش و تبلیغات برای از هم پاشیدن بنیان خانواده ها، جلوگیری از ازدواج و ترویج دوست یابی و دوست گزینی به جای انتخاب همسر و تشکیل خانواده است! این اهداف در قالب سریال های ماهواره ای فارسی و کوردی و ترکی زبان که به خانواده ها هجوم بیشتری آورده است، نمود عینی تری دارد که البته همراه با واردات “ولنتاین” که سالیان سال است اتفاق افتاده، در یک سیاست تعریف و تجمیع می شوند!
شاید با بررسی و تدقیق پشت پرده این طرح بتوان به لایه های مختلف دستور اسلام مبنی بر ازدواج و تشکیل خانواده پی برد و با بررسی کلیه اقدامات اسلام هراسانه غربی ها، بتوان به هویت طراحان “روز ولنتاین” به عنوان قطره ای از دریای مهاجمان فرهنگی پی برد و این سؤال را بیش از پیش در ذهن مرور کرد که رواج چنین افسانه ای و تلاش برای فرهنگ سازی آن، چه دلیلی جز اشاعه فساد و فحشا می تواند داشته باشد و چه بسا که این روز فرصتی است برای تمدید عشق ناپاک دو نامحرم که سرنوشت بیشتر این محبت های بدون عمق و ریشه، بر کسی پوشیده نیست!
اما رواج این فرهنگ وارداتی نگران کننده تر می شود وقتی بدانیم که در میان برخی پدران و مادران هم رسوخ پیدا کرده است ؛ اگر چه مرد به همسر خود و زن به شوهرش در این روز به اصطلاح عشق می ورزد، اما این حرکت در چنین روزی در سایه تبلیغات شبکه های ماهواره ای، تنها می تواند برای جوان و فرزند خانواده به عنوان یک الگو تلقی شده و مهر تأییدی باشد بر یک فرهنگ غلط و ناپاک که حاصل آن دوری گزینی از ازدواج و حفظ روابطی است برای فروپاشی اخلاقی جامعه!
اگرچه برخی اعتقاد دارند نفوذ آیین‌هایی نظیر روز “ولنتاین” ناشی از تهاجم فرهنگی است، اما به نظر می رسد این موضوع به علت خلاء فرهنگی جامعه در این زمینه، مورد استقبال قرار گرفته است ؛ در حالی که این پدیده در فرهنگ و تاریخ ما وجود دارد اما درست و پررنگ به جوانان معرفی نشده است ؛ روز مادر، روز پدر، روز دختر، روز عشق ، را می توان در قالب بازگویی ازدواج و عشق پاک عده ای از بزرگان دین و ملت نمایش داد ، حقیقتی که نه تنها افسانه نیست و قصه سازی نشده است بلکه ریشه در تاریخ و باورهای ما دارد و حتما می تواند به استحکام خانواده و عشق حقیقی همراه با هویت کمک کند.
و نکته قابل تامل این است که مسؤولین فرهنگی ما نه تنها سعی در فرهنگ سازی صحیح، گسترده، بجا، مستمر و خلاقانه برای گسترش آیین ها و باورهای مذهبی مان به عنوان جایگزین این فرهنگ وارداتی ندارند، بلکه بعضاً نسبت به این پدیده که اتفاقا گسترش بسیار زیادی هم به دلیل اطلاع رسانی نادرست از سوی ما و اطلاع رسانی گسترده از سوی شبکه های ماهواره ای پیدا کرده است سکوت کرده اند!
هر چند مراکز فرهنگی و اجتماعی به نوعی تلاش می‌کنند تا با سکوت نسبت به آن، رسمیت و وجاهت عمومی را از این فرهنگ غربی و وارداتی بگیرند، اما متاسفانه در سایه این سکوت و در روزهای منتهی به این مراسم، ویترین بسیاری از مغازه ها منقش و مزین به هدایای “ولنتاین” می شود!
به نظر می‌رسد معرفی شایسته رسوم و آیین‌ها، اندیشه و افکار چهره‌های شاخص که الگوهای مذهبی – و ملی – ما هستند می تواند هویت‌بخش فرهنگ و تمدن ایرانی ـ اسلامی باشد ؛ ضمن اینکه تهاجم فرهنگی در سایه خلاء فرهنگی ایجاد شده است ؛ بنابراین سکوت و نادیده گرفتن واقعیات ، آن هم از جنس “ولنتاین” راه حل مناسبی برای مقابله با آن نبوده و نیست.
شاید اکنون کمتر ایرانی باشد که بداند ۲۹ بهمن ماه طبق گاه شماری ایرانیان باستان با نام ‹‹سپندارمزگان›› و یا روز عشق ایرانیان به ثبت گردیده است، اما در عوض ولنتاین تا بدانجا پیش می رود که جسته و گریخته از آن تعبیر به عید می شود و بازارها در هوس سودی سرشار و در جهت تبلیغ برای آن به حرکت در می آیند!
از این رو منطقی به نظر می رسد، با ریشه یابی، کالبد شکافی و آسیب شناسی چنین پدیده هایی ضمن احترام به توقعات و خواسته های نسل جوان، با استفاده از مبانی ملی و مذهبی، معادل سازی مناسب صورت پذیرد.
اولین چیزی که به ذهن می‌رسد اینست که چرا ما اینقدر آغوش فرهنگمان باز است؟ جامعه ما که جوان در آن نقش خیلی جدی و مهمی دارد چرا طوری شده که آدم احساس می‌کند خیلی باز است برای پذیرش فرهنگ غرب؟ سوالی که پاسخ آن در ضعف مفرط ما هویداست و صد البته نه در قوت غربی ها!
بخش پژوهش و تحقیق سوزی میحراب
منبع : اینترنت
