خانواده

دایک ( شعر کوردی)

دایه

زور له مانای ژیان گه رام تا بیدوزمه وه

وشه به وشه له هونراوه یه ک دا بیهونمه وه

ببیته هیماییک له جوانی ئه وین و خوشه ویستی

له پاکی و راستی و دلسوزی و خونه ویستی

وشه یه ک پر له مانای ژیان هاته وه بیرم

له کوی لیی ده گه رام له کوی که وته گیرم

روخساریکی جوانی دایم ده م به پیکه نیین

که ناوی دایکی له سه ره ئه وه هیمای ژین

نه م دی مروفیک له و خوین شیرینتر بوخوم

که بی هیچ چاوه روانیه ک پیبکه نی بوم

له چاوی ئه ویش زیاتر شک نابه م چاوی

له دله وه فرمیسکی رژاند بی بوم تاوی

قه له م له وه سفی میهره بانی بی توانایه

دروم نه کردوه بپرسن له هه رچی زانایه

ره حمیک ئه وا خوا له دلتی ناوه ئه ی دایه

گه ر دلیشت بشکینم هیشتاش تو دلت نایه

بویه ئه لین به هه شت له ژیر پیی تو دایه

خزمه تت عیباده تیکه خیری له ژمار نایه

ئازار دانیشت قوریکه بو سه ر ده گیریته وه

نه نویژ دیلی نه روژو گشتی ئه پیچیته وه

بوونت ره حمه تیکه ئه وا خوا به خشی به من

که رووناکی کردوته وه ژیانی ره شی من

پیشکه ش بی به دایکی به ریز وخوشه ویستم وگشت دایکه ئیمانداره کان

رضا آخته

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا