1- دوستان چه زیادند وقتی آن ها را می شماری؛ ولی به هنگام گرفتاری ها و حوادث ناگوار چه اندک هستند.
2- هیچ خیر و نفعی در دوستی انسان چند چهره و بوقلمون صفت نیست؛ زیرا باد به هر طرفی بوزد به همان آنجا میل خواهد کرد.
3- هر گاه انسان با زبان رازش را آشکار کند و دیگران را به خاطر آن راز ملامت نماید، احمق است؛ زیرا هر گاه انسان برای حفظ راز درونش تاب و توان خویش را از دست دهد، حتماً سینه ی کسی که راز به امانت نزدش نهاده می شود کم توان تر و عاجزتر خواهد بود.
4-هرگاه دوستی پرهیزگار را نیابم، تنها ماندنم، لذت بخش تر و گواراتر از دوستی و همنشینی با انسانی گمراه و منحرف است و تنها نشستن برای عبادت از هم نشینی که از او می ترسم، آرام بخش تر و شادی آورتر است.
حمید محمودپور
