اصول

علایم و لوازم دوست داشتن رسول الله(ص)

نشانه های دوست داشتن پیامبر(صلی الله علیه وسلم)

اگر کسی واقعا کس دیگری را دوست داشته باشد، در همه کارها او را جلو می اندازد و رضایت او را همیشه قبل از خواست خود می خواهد در غیر این صورت، او در مورد دوست داشتنش راست نمی گوید، بلکه محبتش نسبت به او فقط یک حرف و ادعاست و بس. کسی که به راستی پیامبر را دوست داشته باشد، باید نشانه های این دوست داشتن در او ظاهر شود که عبارتند از:

۱- اول از همه باید پیرو ایشان باشد و سنت هایش را اجرا کند، گوش به فرمان گفتار و کردارش باشد و از هر آنچه نهی کرده دوری نماید، در هر زمان و مکانی که باشد، باید مطابق راه و روش ایشان عمل کند، چه در سختی و چه در راحتی و آرامش، هم در تلخی و هم شیرینی. دلیل آن هم این آیه از قرآن کریم است: «قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّه» (آل عمران/۳۱) یعنی: «بگو اگر شما خداوند را دوست دارید به راستی، پس از من پیروی کنید تا خداوند شما را دوست داشته باشد».

همچنین باید گفتار و فرموده های ایشان را بر هوا و آروزهای خودش ترجیج دهد، خداوند بزرگ می فرماید: «وَالَّذِینَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالْإِیمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ یُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَیْهِمْ وَلَا یَجِدُونَ فِی صُدُورِهِمْ حَاجَهً مِمَّا أُوتُوا وَیُؤْثِرُونَ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَهٌ ۚ وَمَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»(سوره الحشر/۹) یعنی: «آنانی که پیش از آمدن مهاجران خانه و کاشانه (آئین اسلام) را آماده کردند و ایمان را (در دل خود استوار داشتند) کسانی را دوست می‌دارند که به پیش ایشان مهاجرت کرده‌اند و در درون احساس و رغبت نیازی نمی کنند به چیزهایی که به مهاجران داده شده است و ایشان را بر خود ترجیح می‌دهند، هر چند که خود سخت نیازمند باشند. کسانی که از بخل نفس خود، نگاهداری و مصون و محفوظ گردند، ایشان قطعاً رستگارند».

۲- همچنین انسان به خاطر کسب رضایت خداوند، نباید به سخنان و رضایت مردم اهمیت داده و گوش فرا دهد.

انس بن مالک(رضی الله عنه) می فرماید: پیامبر(صلی الله علیه و سلم) فرمود: ای فرزند دلبندم هرگاه خواستی از خواب بیدار شوی و یا شب بخوابی، دلت را صاف و نسبت به همه بی کینه باش. همچنین فرمود: ای فرزند دلبندم این سنت من است و هر کس که سنت من را احیا کند، یقینا دوستدار من است و دوستدار من با من در بهشت است.

پس هر کس دارای این خصلت باشد، به درستی خدا و پیامبر را دوست دارد و هر کس برخلاف این خصلت ها باشد، او نسبت به دوست داشتن پیامبر، نقصانی و کم و کاستی دارد، اما در ظاهر از محبت پیامبر(صلی الله علیه و سلم) خارج نمی شود. با توجه به این دلیل که یک بار پیامبر(صلی الله علیه و سلم) شخصی را به خاطر شراب خواری، تازیانه می زد، یکی از صحابی گفت: نفرین بر این شخص که برای بار چندم است که چنین کاری را تکرار می کند. پیامبر(صلی الله علیه و سلم) فرمود: او را نفرین مکن، او خدا و پیامبر را دوست دارد.

۳- نشانه دیگر دوست داشتن پیامبر(صلی الله علیه و سلم) این است که بسیار او را یاد کنید، زیرا هنگامی که انسان کسی را دوست داشته باشد، از او بسیار یاد می کند.

۴- همچنین بسیار مشتاق دیدار ایشان باشد، زیرا هر عاشقی مشتاق دیدار محبوب خویش است. همانگونه که در احادیث اشعری آمده است، زمانی که برای دیدار پیامبر(صلی الله علیه و سلم) به مدینه آمده بودند، این سرود را می خواندند: «غدا نلقی ألاحبه محمدا و صحبه» یعنی: «فردا به دیدار محبوبمان محمد و صحابی ایشان خواهیم رسید».

همچنین بلال در آن لحظه که جان به جان آفرین تسلیم می کرد، همان گفته را تکرار کرده و عمار نیز قبل از شهادتش، آن را می سرود.

۵- نشانه دیگر حب رسول خدا(صلی الله علیه و سلم) احترام و اکرام ایشان در هنگام یاد کردنش و فرمانبردار و تواضع در مقابل فرموده هایش است. اسحاق التجیبی می گوید: هرگاه صحابی پیامبر(صلی الله علیه و سلم) از ایشان یاد می کردند، فرمانبردار و متواضع می شدند و پوستشان سیغ شده و به گریه می افتادند.

همچنین بیشتر تابعین، هرگاه نزد آنها از پیامبر یاد می شد، از شدت محبت و اشتیاق نسبت به پیامبر، در مقابل بزرگواری و هیبت ایشان، فرمانبردار و متواضع می گشتند.

۶- نشانه دیگر محبت پیامبر(صلی الله علیه و سلم) آن است که هر کس را که محبوب پیامبر باشد و همچنین خانواده ایشان و اصحاب مهاجر و انصار را دوست بداریم و با دشمنانش مخالفت کرده و دوست نداشته باشیم. زیرا زمانی که انسان، کسی را دوست داشته باشد، محبوبان او را نیز دوست دارد.

پیامبر(صلی الله علیه و سلم) درباره حسن و حسین می فرماید: خدایا هر کس آنها را دوست بدارد، دوستشان بدار و در روایتی دیگر می فرماید: خدایا من آنها را دوست دارم، تو هم کسانی را دوست بدار که من دوست دارم.

و همچنین می فرماید: هر کس آنها را دوست داشته باشد، من را دوست داشته است و هر کس من را دوست داشته باشد، آنها را نیز دوست دارد. هر کس از آنها بیزار باشد، از من بیزار است و هر کس از من بیزار باشد، از خداوند بیزار است.

همچنین می فرماید: خدایا پیروانم بعد از من مورد هدف قرار نگیرند و سخن زشتی به آنها گفته نشود. هر کس آنها را دوست داشته باشد، بداند که من آنها را دوست دارم و هر کس از آنها بیزار باشد، بداند که من از او بیزارم، هر کس به آنها طعنه زند، به من طعنه زده است و هر کس به من طعنه زند، به خدا طعنه زده است و هر کس به خداوند طعنه زند، در سریع ترین زمان نابود خواهد شد.

در مورد فاطمه(رضی الله عنها) می فرماید: او بخشی از من است که هر آنچه او را به خشم آورد، مرا به خشم خواهد آورد.

در مورد اسامه بن زید به عایشه(رضی الله عنها) فرمود: تو او را دوست بدار که من او را دوست دارم.

همچنین می فرماید: از نشانه های ایمان، دوست داشتن انصار و از نشانه های نفاق، بیزاری از انصار است.

روزی انس، پیامبر(صلی الله علیه و سلم) را دید که دنبال کدو می گشت برای غذا. انس می گوید، از آن روز، کدو غذای مورد علاقه من است.

یک بار حسن بن علی و عبدالله بن عباس و ابن جعفر، به نزد سلمی آمدند و گفتند: از آن غذایی برایمان درست کنید کە پیامبر(صلی الله علیه و سلم) دوست دارند.

ابن عمر کفش نعال سبتی می پوشید و واکس زرد می زد، زیرا پیامبر(صلی الله علیه و سلم) را دیده بود که چنین می کرد.

۷- همچنین نشانه دیگر دوست داشتن پیامبر(صلی الله علیه و سلم)، مخالفت و جهاد با دشمنان خدا و پیامبر و همچنین دوری کردن از کسانی است که در دین بدعت می گذارند و طبق سنت پیامبر عمل نمی کنند. همچنین هر چیزی را که مخالف شریعت باشد، زشت و ناپسند بداند.

خداوند می فرماید: «لَا تَجِدُ قَوْماً یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ» (المجادله‌/۲۲) یعنی: «مردمانی را نخواهی یافت که به خدا و روز قیامت ایمان داشته باشند، ولی کسانی را به دوستی بگیرند که با خدا و پیغمبرش دشمنی ورزیده باشند».

آنها اصحاب پیامبر بودند که برای رضایت خداوند، عزیزان خود را می کشتند و با پدر و پسر خویش به کارزار می پرداختند.

عبدالله بن عبدالله بن ابی به پیامبر(صلی الله علیه و سلم) گفت: اگر راضی باشی، پدرم را گردن خواهم زد. (زیرا منافق بود و با پیامبر(صلی اللە علیه و سلم) مخالفت می کرد)

۸- همچنین دوست داشتن قرآن مجیدی که بر پیامبر(صلی الله علیه و سلم) نازل گشته و ایشان نیز بدان عمل کرده و اخلاق و رفتارش را با پیروی از این قرآن خجسته زینت داده است.

همانگونه که عایشه(رضی الله عنها) می فرماید: «کان خلقه القرآن» یعنی: «رفتار و کردار پیامبر، قرآن بود» و اینکه قرآن را دوست داشته باشیم و با عمل از آن پیروی کنیم و پیامش را درک کنیم.

۹- از نشانه های دیگر محبت پیامبر(صلی اللە علیه و سلم) عبارت است از دوست داشتن سنت های پیامبر و سرپیچی نکردن از آنها.

سهیل بن عبدالله می گوید: نشانه دوست داشتن خدا، دوست داشتن قرآن است و نشانه دوست داشتن پیامبر، دوست داشتن سنت هایش می باشد و نشانه دوست داشتن سنت، دوست داشتن آخرت است و نشانه دوست داشتن آخرت، دل نبستن به دنیاست و نشانه دنیا نطلبیدن نیز این است که هیچ گامی برندارد، مگر آنکه برای آخرتش سودمند بوده و به فریاد آخرتش برسد.

ابن مسعود می گوید: سوالی از خودش نپرسد، مگر در مورد قرآن. اگر قرآن را دوست داشته باشد، خدا و پیامبرش را نیز دوست دارد.

۱۰- از نشانه های دیگر محبت به پیامبر این است که امت او را دوست داشته و آنها را نصیحت کرده و در راستای تأمین منافع و دفع نارحتی ها و مشکلات مسلمانان تلاش نماید. همانگونه که پیامبر(صلی اللە علیه و سلم) دلسوز و غمخور مسلمانان بود.

۱۱- نشانه دیگر محبت پیامبر(صلی الله علیه و سلم) عبارت است از بی نیاز شدن از این دنیا و دوست داشتن فقیری و نمایاندن خود با این صفات است.

پیامبر(صلی الله علیه و سلم) به ابو سعید خدری فرمود: فقیری به پیروانم رو می کند، همانگونه که جوی آب از بالای کوه به سوی پایین سرازیر می شود.

همچنین عبدلله بن مغفل روایت می کند: روزی مردی به پیامبر(صلی الله علیه و سلم) گفت: ای پیامبر خدا من تو را دوست دارم. پیامبر(صلی الله علیه و سلم) فرمود: در این گفته ات تفکر کن. مرد گفت: به خدا سوگند تو را دوست دارم (سه بار آن را تکرار کرد). پیامبر(صلی الله علیه و سلم) فرمود: اگر مرا دوست داری، خودا را برای فقیری آماده کن.

ترجمه به کردی: عبدالعزیز هرکی
ترجمه به فارسی: بیانه احمدی

نمایش بیشتر

بیانه احمدی

آذربایجان غربی - مهاباد فعال دینی - مترجم

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا