خلوت شب های قدر

برادران و خواهران ایمانی السلام علیکم ورحمه الله و برکاته

در سایه ی لطف و مرحمت خدا مدتی است که همه ی ما “ایمان” را به منظور آبادنمودن درون و “اسلام” را جهت آبادنمودن برون و تنظیم زندگی برگزیده، که جای بسی شکر و سپاس است.

از همان روز که پروردگار مهربان، شیطان ناسپاس و نافرمان را به دلیل تمرد و سرپیچی اش که ناشی از حسادتش به انسان و جایگاه وی نزد خدا بود؛ از درگاه خود راند، شیطان نیز قسم خورده ی ما شد و مطمئن باشیم که از وسوسه و گمراهی ما یک لحظه هم کوتاهی نکرده و نخواهد کرد. و بازهم متاسفانه در این راه موفقیت هایی داشته است ولی این موجود شرور، متمرد و مغرور هیچ گاه حریف مخلصین و مجاهدین واقعی در راه خدا » مراد کسانی هستند که قلب خویش را طبق فرمان الهی از زنگار و غبارِ رذایل پاک کرده و آنرا با ذکر خداوند آباد می کنند و آنگاه است که مستانه وار در دل محبوب گام می نهند و جان می دهند، نگردیده و نخواهد شد.

چرا همیشه به فکر درمان جسم هستیم ولی از درمان دل غافل گشته ایم؟ مگر دل بیمار نمی شود که مداوایش کنیم؟

درحالی که پروردگار مشتری دل های باصفا، بی کینه و حسد، بی غرور و خودپسند و صاحبان  صدق و وفا است. دل نیز همچون دیده کور می شود و همچون آیینه غبار و زنگار می گیرد و همانند سنگ سخت می شود) ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُم مِّن بَعْدِ ذَلِکَ فَهِیَ کَالْحِجَارَهِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَهً  /     پس از آن ، دلهای شما سخت شد ، همچون سنگ یا سخت‌تر از سنگ  /البقره۷۴

 و این دل تنگ و گرفته می شود و یا همچون در قفل و بسته می شود (أَفَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا  / محمد ٢۴‏

‏آیا درباره قرآن نمی‌اندیشند ( و مطالب و نکات آن را بررسی و وارسی نمی‌کنند ؟ ) یا این که بر دلهائی قفلهای ویژه‌ای زده‌اند ؟

اگر سنگدان ، کوردلان ، بیمار دلان و تیره دلان به دلیل فراموشی خداوند خالق نمی دانند به چه دردی گرفتارند جای تعجب نیست. ولی بیماری و غفلت از این درها شایسته ی انسان مسلمان نیست. گاهی دل بت خانه ای می شود وتو می پنداری که خداوند در خانه ی دلت جای گرفته است، گاهی دل بیمار می گردد و حتی لذیذترین معارف قرآنی و هدایت یزدانی هم در کام جان وی مزه نمی دهد و گرانبها ترین گوهرها نیز با مزاج او نمی سازد، همانطور که خانه را از غبار و آلودگی پاک می کنی وآنرا مرتبط و منظم می سازی تا پذیرایی مهمانی عزیزی باشی؛ خانه ی دل را هم باید از ربا و گناه گردگیری کنی. پس برادر و خواهرم با چندمشت از آب توبه صورت دل را پاکیزه ساز و با تلاوت روزانه ی قرآن باطنت را قوی و با انجام اعمال صالح آنرا ایمن و مطمئن گردان.

چه دنیای شگفت انگیزی است این دل اگر امیر آن نباشی اسیر آن خواهی شد، اگر خدا را مهمانش نسازی شیطان آنرا اشغال خواهد کرد. هر آنچه را که می خوانیم ، می بینیم و می شنویم با رشته های نامرئی خواهی یا نخواهی اثراتش بر “دل” خواهد ماند ؛ پس برای داشتن قلبی پاک و مطمئن با درون مایه های متعالی و سالم باید به کنترل و مراقبت از این دریچه پرداخت. مراقبت از دیده ها، گوش ها و مواظبت بر زبان این یعنی ” دربانی ونگهبانی دل” که در نتیجه کتابچه ی دل ما از واژه ها و تعبیراتی نگاشته می شود که به وسیله ی زبان و دیده و گوش انتخاب شده اند.

 وَلاَ تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ کُلُّ أُولئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً    / اسرا ۳۶

‏از چیزی دنباله‌روی مکن که از آن ناآگاهی . بی‌گمان ( انسان در برابر کارهائی که ) چشم و گوش و دل همه ( و سایر اعضاء دیگر انجام می‌دهند ) مورد پرس و جوی از آن قرار می‌گیرد .‏

چنانچه عارف روشن دل گفته اند:

هرگز دلم از یاد تو غافل نشود                گر جان بشود مهر تو از دل نشود

افتاده ز روی تو در آینه ی دل                عکس، که به هیچ رویی زایل نشود

پس برادران و خواهران با سپری نمودن روزهای صیام و شب های قیام در خلوتِ محراب شب های رمضان قرار بگیریم و به صورت تدریجی برنامه های رایج شب گذرانی را عوض کنیم، چرا که شب زمانی بسیار مناسب برای امر جسمی و روحی است.چنانچه پروردگار در آیات مختلفی درباره ی شب می فرمایند:

هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِتَسْکُنُواْ فِیهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِراً إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَسْمَعُونَ  / یونس۶۷

‏او ( که آنچه در آسمانها و زمین است متعلّق بدو است ، همان ) کسی است که شب را برای شما پدید آورده است تا در آن بیارامید و روز را روشن گردانیده است ( تا در آن به تلاش در پی معاش بپردازید ) . بیگمان در این کار نشانه‌هائی است برای کسانی که گوش شنوا داشته باشند .‏

وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتاً ‏  / نبا ۹ ‏

‏و خوابتان را مایه آرامش و آسایشتان نکرده‌ایم‌ ؟

‏ قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلاً  / مزمل ۲ ‏‏

‏شب ، جز اندکی ( از آن ) بیدار بمان .‏

لذا بسیار حیف است که بیشترین مدت از این زمان تامیین کننده ی سلامت روح و جسم صرف مسائلی بی ارزش شود، پس با پند گرفتن از آیات زیر به مداوا کردن و پاکسازی این قلب علیل و مرباد (تیره) گشته از غبار و به حجر اصم تبدیل گشته بپردازیم:

أَفَمَن شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَى نُورٍ مِّن رَّبِّهِ فَوَیْلٌ لِّلْقَاسِیَهِ قُلُوبُهُم مِّن ذِکْرِ اللَّهِ أُوْلَئِکَ فِی ضَلَالٍ مُبِینٍ ‏/ زمر۲۲ ‏

‏آیا کسی که خداوند سینه‌اش را برای پذیرش اسلام گشاده و فراخ ساخته است و دارای ( بینشی روشن از ) نور پروردگارش می‌باشد ( و در پرتو آن ، راه را از چاه تشخیص می‌دهد ، همچون کسی است که هدایت الهی در سایه اسلام پرتوی به دل او نیفکنده است و درونش با ایمان تابان نشده است‌ ؟ ! ) . وای بر کسانی که دلهای سنگینی دارند و یاد خدا بدانها راه نمی‌یابد ( و قرآن یزدان در آنها اثر نمی‌گذارد ! ) . آنان واقعاً به گمراهی و سرگشتگی آشکاری دچارند .‏‏

‏ اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ کِتَاباً مُّتَشَابِهاً مَّثَانِیَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ ذَلِکَ هُدَى اللَّهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَمَن یُضْلِلْ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ  / زمر۲۳

‏خداوند بهترین سخن را ( به نام قرآن ) فرو فرستاده است . کتابی را که ( از لحاظ کاربرد و گیرائی الفاظ ، و والائی و هم‌آوایی معانی ، در اعجاز ) همگون و ( مطالبی چون مواعظ و براهین و قصص ، و مسائل مقابل و مختلفی همانند : ایمان و کفر ، حق و باطل ، هدایت و ضلالت ، خیر و شر ، حسنات و سیّئات ، بهشت و دوزخ ، البتّه هر بار به شکلی تازه و به شیوه‌ای نو ، در آن ) مکرّر است . از ( شنیدن آیات ) آن لرزه بر اندام کسانی می‌افتد که از پروردگار خود می‌ترسند ، و از آن پس پوستهایشان و دلهایشان ( و همه وجودشان ) نرم و آماده پذیرش قرآن خدا می‌گردد ( و آن را تصدیق و بدان عمل می‌کنند ) . این ( کتاب مشتمل بر ) رهنمود الهی است و خدا هر که را بخواهد در پرتو آن راهیاب می‌سازد ، و خدا هر که را گمراه سازد ، اصلاً راهنما و راهبری نخواهد داشت .

وَإِذَا سَمِعُواْ مَا أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَى أَعْیُنَهُمْ تَفِیضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُواْ مِنَ الْحَقِّ یَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاکْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِینَ ‏ / مائده ۸۳‏

‏و آنان هر زمان بشنوند چیزهائی را که بر پیغمبر نازل شده است ( از شنیدن آیات قرآنی متأثّر می‌شوند و ) بر اثر شناخت حق و دریافت حقیقت ، چشمانشان را می‌بینی که پر از اشک ( شوق ) می‌گردد ( و زبانشان به دعا باز می‌شود و ) می‌گویند : پروردگارا !  ( به تو و پیغمبران تو و همه کتابهای آسمانی و بدین آیات قرآنی ) ایمان داریم ( و خویشتن را در پناه تو می‌داریم ) پس ( ایمان ما را بپذیر و ) ما را از زمره ( امّت محمّدی که ) گواهان ( بر مردم در روز رستاخیزند ) بشمار آور .

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَإِذَا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْ آیَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِیمَاناً وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ / انفال۲ ‏

‏مؤمنان ، تنها کسانی هستند که هر وقت نام خدا برده شود ، دلهایشان هراسان می‌گردد ( و در انجام نیکیها و خوبیها بیشتر می‌کوشند ) و هنگامی که آیات او بر آنان خوانده می‌شود ، بر ایمانشان می‌افزاید ، و بر پروردگار خود توکّل می‌کنند ( و خویشتن را در پناه او می‌دارند و هستی خویش را بدو می‌سپارند ) .‏

کما قال نبیّ الإسرا (ص): مَن خافَ أدلَجَ وَ مَن أدلَجَ بَلَغَ المَنزِلَ، ألا إنَّ سِلمَهَ اللهِ غالیَه ، ألا إنَّ سِلمَهَ اللهِ الجَنّه

ترجمه:  کسی که می ترسد شبانه راه می رود و آنکه شب راه می رود به منزل و مقصدش می رسد، هان ، آگاه باشید کالای تجارتی خدا که بهشت است بسیار گران است.

و قبل از اینکه دَقُ الباب توبه بکنیم، درباره ی گذشته ی خود بسیار عمیق و صمیمانه فکر کنیم و در مصداق آیاتی از قبیل ( ألَم نَکُ نُطفَهً مِن مَنیّ  یُمنی /  القیامه ) خودمان را درست بشناسیم و دچار گمان هایی که مثلا : همیشه همین “من” کنونی بوده ایم و یا به رضایت از خود، با خودپسندی هایی که کُشنده ی قلب و پرورنده ی عُجب و غرورهستند، نشویم و متوجه باشیم که همین زمینی که ما در آن زندگی می کنیم در ملک عظیم خداوند ناچیز است و ماهم در این زمین چقدر کوچک! واینکه خدا می تواند در هر لحظه که اراده کند به حساب های خیال بافانه یمان خاتمه دهد و یا به انواعی از بلاها که منتهی به مرگ یا غیر آن هست ، دچار کند مثلا:

 ‏ أَفَلَمْ یَرَوْا إِلَى مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُم مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِن نَّشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَیْهِمْ کِسَفاً مِّنَ السَّمَاءِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَهً لِّکُلِّ عَبْدٍ مُّنِیبٍ / سبا٩

‏آیا به چیزهائی که پیش رو و پشت سر آنان از آسمان و زمین قرار دارد نگاه نمی‌کنند ( تا ببینند زیر پایشان کره مذاب و سوزان و در حال فوَرانی است ، و بالای سرشان اشعّه کیهانی و سنگهای سرگردانی است ، و انسانها در میان دو منبع خطر زندگی می‌کنند ؟ ) . اگر بخواهیم ایشان را به دل زمین فرو می‌بریم ، یا این که قطعه‌هائی از آسمان بر سرشان فرو می‌افکنیم . قطعاً در این ( چیزهائی که می‌بینند ) نشانه‌ای ( از عظمت و قدرت خدا ) است برای هر بنده‌ای که بخواهد خالصانه به سوی خدا برگردد .‏

و صادقانه درک کنیم که هم اکنون خداوند می تواند همین زمین زیرپایمان را بر ما بشکافد و یا همین سقف بالای سرمان را بر ما فروریزد و اگر نخواهد بمیریم مدتها ما را در سخت ترین عذاب ها و یا عکس آن در نعمت های فراوان زنده نگه دارد….

و با قلب و فکر معانی چنین آیاتی را بفهمیم:

قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِی تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِیکُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَهِ فَیُنَبِّئُکُم بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ‏/ جمعه ۸‏

‏بگو : قطعاً مرگی که از آن می‌گریزید ، سرانجام با شما رویاروی می‌گردد و شما را درمی‌یابد ، بعد از آن به سوی کسی برگردانده می‌شوید که از پنهان و آشکار آگاه است ، و شما را از آنچه کرده‌اید باخبر می‌گرداند .‏

‏ یَا قَوْمِ إِنَّمَا هَذِهِ الْحَیَاهُ الدُّنْیَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الْآخِرَهَ هِیَ دَارُ الْقَرَارِ  / غافر۳۹  ‏‏

‏ای قوم من ! این حیات دنیوی کالای ناچیزی ( و توشه اندکی و خوشی گذرائی ) است ، و آخرت سرای ماندگاری و استقرار است.

 کم کم از آرامش و سکون این شب ها آرامش روحی و روانی اخذ نماییم و سُبات پیدا کنیم و از این حرب های دیرینه ی درونی (باطنی) و ظاهری روانی گشته ای به سبب اطاعت از نفس اماره به سوء و دنبال روی بیش از حدِ دنیای فانی خود را رها سازیم و قلوب سیاه شده را روشنایی ببخشیم و ابوبکر آسا (رض) خود را سمعاً و طاعتاَ مخاطب آیه ی روح نواز و دل پرور « ألا تُحبون َ أن یغفِر اللهُ  لَکُم »  قرار بدهیم ( اشاره به قضیه ی افک و بخشیدن مسطح  نام از طرف ابوبکر صدیق(رض) ). و از اشعه ی نور افشانی در این خلوت روحانی و نورانی شب های رمضان این قلوب تاریک گشته را مجددا با دریافت پرنوی روشنایی بخش، از آیه ی « ألا تُحبون َ أن یغفِر اللهُ  لَکُم »  روشن نماییم و به صاحب اصلی خودش که خالق رحمان است مرتبطش کنیم و دست دعا و نیاز به آستان پروردگار بلند نماییم و موسی آسا (ع) استغفار کنیم:

قَالَ رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ  / قصص۱۶ ‏‏

‏( موسی از کرده خود پشیمان شد و رو به درگاه خدا کرد و ) گفت : پروردگارا ! من بر خویشتن ( با کشتن یک تن ) ستم کردم ، پس ( به فریادم رس و ) مرا ببخش .  ( خدا دعایش را اجابت کرد ) و او را بخشید ، چرا که خدا بس آمرزگار و مهربان ( درباره بندگان پشیمان و توبه‌کار ) است.

و با ارزیابی عمر و سنوات مکلفه لیستی از گناهان خفی و جلی خویش که شامل حق الله ، حق الناس، گناهان کبیره و صغیره هستند را تهیه نماییم و طبق هدایت نبوی که دعا برای استغفار انسان در موضع درست، عمل آگاهانه ی قلب است و آنچه که می گویید تعبیر مافی القلب است و ارزشش تابع ارزش آن است. چنان که گفته اند:

إن المَعانی فی الفُؤادِ ولکن جُعِلَ اللِسانُ علی الفُؤادِ دَلیلاً

ترجمه: صفات پسندیده ی هر فرد در دل و قلب وی قرار گرفته اند لیکن خداوند زبان را برهان و حجتی برآن (قلب) قرارداد.

یا چنانکه امام موسی کاظم (ع) فرموده اند: مَن یَستغفِر بلِسانِهِ وَ لَم یَستَغفِر بِقَلبِهِ فَقد استَهزَأَ بِنَفسِهِ

هرکس با زبان طلب توبه کند و استغفارش قلبی نباشد پس به نفس خودش استهزا و شوخی کرده است.( چه شوخی بیجا و زیانباری است).

 چنانچه خداوند در سوره انعام آیه ۱۲۰ فرمده اند:

وَذَرُواْ ظَاهِرَ الإِثْمِ وَبَاطِنَهُ إِنَّ الَّذِینَ یَکْسِبُونَ الإِثْمَ سَیُجْزَوْنَ بِمَا کَانُواْ یَقْتَرِفُونَ ‏

‏گناهان آشکار و بزهکاریهای پنهان را ترک کنید ( و در هیچ حال خویشتن را به معصیت نیالائید ) . بیگمان کسانی که به دنبال گناه راه می‌افتند ، هرچه زودتر کیفر ارتکاب معاصی ایشان داده می‌شود .‏

و جهت استغفار از گناهانمان که شامل حق الله و حق الناس ، کبیره و صغیره هستند آماده شویم همانطور که پروردگار فرموده اند:

إِن تَجْتَنِبُواْ کَبَآئِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرْ عَنکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَنُدْخِلْکُم مُّدْخَلاً کَرِیماً  / نساء ۳۱‏

‏اگر از گناهان کبیره‌ای بپرهیزید که از آن نهی شده‌اید ، گناهان صغیره شما را ( با فضل و رحمت خود ) از شما می زدائیم و ( به شرط استغفار از کبائر و عدم اصرار بر صغائر ) شما را به جایگاه ارزشمندی ( که بهشت برین است ) وارد می‌گردانیم .‏

و یا پیامبر(ص) که فرموده اند:

الصّلواتُ الخمسُ و الجُمُعَهُ إلی الجُمُعَهِ و رمضان الی رمضان مَکَفِّراتٌ لِما بَینهنَّ إذا اجتنبت الکبائر ( رواه مسلم)

نمازهای پنجگانه در طول روز و روز جمعه تا روز جمعه ی بعدی وهمچنین ماه رمضان تا رمضان سال بعدی همه پوشاننده ی گناهانی هستند که در بینشان انسان مرتکب می شود زمانی که گناه های کبیره دور شوند.

به تعریف گناه کبیره طبق آرا علمای اسلام می پردازیم:

الکِبره : هی کلُ معصیهٍ نصٌّ علی کونها کِبرَه من الکتابِ أو السنّه أو الإجماعِ علیها أو ورد فیها حدٌّ و تهدیدٌ و توعِدَ علَیها بالنّارِ أو لَحقَ مُرتَکِبُها الوَصف بالَّعَنِ وَ الفِسقِ .

ترجمه: گناه کبیره شامل هر نافرمانی و گناهی می شود که آیه ای از قرآن ، حدیث نبوی یا اجماع علما وفقها بر کبیره بودن آن گناه موجود باشد یا اینکه در برابر آن تهدید شدیدی آمده یا حد شرعیِ معینی در نظر گرفته شده و یا کیفر آن جهنم لحاظ شده است و یا اینکه کسی که آنرا انجام دهد منفور(ملعون) و فاسق در میان مردم خوانده شود.

ذکر بخشی ازانواع گناه کبیره ی  پنهان و آشکار:

گناهان کبیره ی پنهان مانند: کفر، شرک ، الحاد ، نفاق ، کِبر ، حسودی ، بغض ، کینه و حقد ، سوء ظن( گمان بد) ، افتقارالناس (جدایی افکندن بین مردم) ، بخل و تنگ نظری، ایثار حیاه الدنیا علی الآخره ، راضی نبودن از قضا و قدر الهی ، دوست نداشتن ایمانداردان ، نداشتن کینه نسبت به کافران ، ناامید شدن از رحمت خداوند ، بداندیشی در مقابل امورات خداوند جلّ جلاله و…

گناهان کبیره ی آشکار مانند: هر گفتاری که موجب کفر و شرک و نفاق بشود ، جادوگری ، قتل به ناحق، اکل الربا و سود، خوردن اموال یتیم، ریا کردن، لواط، فرار کردن از ترس دشمن هنگام هجوم او ، بهتان کردن، دزدی، قاطع الطریق، دروغ، شراب خوردن، قسم خوردن به دروغ، شهادت به ناحق، پیمان شکنی، خیانت در امانت، قمار، استهزا به دیگران، خودپسندی، فخرفروشی، غیبت کردن، نسبت دادن القاب زشت به مردم، دشنام دادن، خجالت کردن مردم، منت نهادن بر دیگران به خاطر نیکی کردن به آنان ، نمامی کردن (سخن چینی) ، کمک نکردن به فقیران، حمایت نکردن از مسلمانان، ستم و ظلم کردن و…

و در پایان خودم و شما برادران و خواهران ایمانی جهت نیایش و ارتباط مجدد با پروردگارمان و کسب آرامش از شب های رمضانی  برای آرمیدن روح آشتفته شده و جسم علیل گشته به سبب عصیان و فراموش کردن خالق و صاحب اصلی مان( الله ) ، با اقتدا و اقتباس به عابدان راستی و قائدان خلوت نشین واقعی محرابِ عبادت و نیایش همانند حضرت موسی کلم الله (ع) و حضرت محمد مصطفی(ص) برای توبه و استغفار در خلوت شبهای معنوی این ماه مبارک قرار بگیریم و دعای مشهور نبینا موسی (ع) را که از دست ظالمان وقت ناگزیر به فرار می شود و در دیار غربت دست نیازمندی و نیایش به سوی پروردگارش بلند می کند و دعای ذیل را زمزمه می کند:

فَقَالَ رَبِّ إِنِّی لِمَا أَنزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ  / قصص۲۴ ‏

 و عرضه داشت : پروردگارا ! من نیازمند هر آن چیزی هستم که برایم حواله و روانه فرمائی .

‏

و شکوه ی خود را از ظالمان و مستکبران زمان خود این چنین عرضه می دارد: ‏

 فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ / دخان ۲۲‏

‏موسی ( وقتی که از ایمان آوردن فرعون و فرعونیان و سایر کفّار و مشرکان مأیوس گردید ، رو به درگاه خدا کرد و ) پروردگار خود را به فریاد خواند و گفت : اینان مردم گنهکار ( و کفرپیشه ) هستند ( و امیدی به هدایتشان باقی نمانده است . تو خود دانی که در حق ایشان چه می‌کنی ) .

و دعای مأثور پیامبر رحمت(ص) را زمزمه کنیم :

 قالَ رسولُ اللهِ (ص) : أللهُمَّ لَکَ أسلَمتُ وَبِکَ آمَنتُ وَ عَلیکَ تَوَکَّلتُ وإلیکَ أنَبتُ وَ بِکَ خاصَمتُ وَ إلَیکَ حاکَمتُ فاغفِر لی ما قَدَّمتُ  وَ ما أخَّرتُ وما أسرَرتُ وَ ما أعلَنتُ أنتَ المُقَدَمُ وَ المُؤخَّر لاإله إلا أنت . (رواه امام بخاری عن ابن عباس)

ویا دعای مشهور حضرت فاطمه (س) : یاحَیُّ یا قَیّوم …. ویا قصیده ی مشهور امام بصیری را بخوانیم.

و درپایان نیایش عارف ربانی عطار نیشابوری را برای دفع خستگی و آشفتگی روحی و جسمی ، باهم زمزمه میکنیم:

پادشاها جرم ما را درگذر                   ما گنه کاریم و تو آمرزگار

دائما در فسق و عصیان مانده ایم           هم قرین نفس و شیطان مانده ایم

چشم دارم از گنه پاکم کنی                     پیش از کاندر لحد، خاکم کنی

اندر آن دم کز جانم بری                     از جهان با نور ایمانم بری .       

   با آرزوی قبولی طاعات و عبادات همگی شما عزیزان / والخَیرُ کلُّه بیدِ الله –

 یوسف عزیزپور- پیرانشهر / رمضان۹۸