31 سعی می کند تکیه کلام نداشته باشد.
۳۲– بین دانش آموزان رقابت سالم ایجاد می کند.
33- به خوبی ایجاد انگیزه می کند.
۳۴ در کلاس و تدریس ، جذابیت ایجاد می کند.
۳۵– در کلاس از افکار شاگردان بهره می گیرد و با آن ها مشورت می کند.
۳۶– به تفاوت های فردی اهمیت می دهد.
۳۷– از فرآیند تقسیم کار خوب استفاده می کند.
۳۸– از لبخند به عنوان یک ابزار قوی استفاده می کند.
۳۹– به فضای فیزیکی اهمیت می دهد و تنوع را دوست دارد.
۴۰– از روش های مختلف تشویق و تنبیه به موقع استفاده می کند.
۴۱– امتحان و ارزشیابی های مختلف را در اوقات معین و مشخص به عمل می آورد.
۴۲– امتحان و ایام امتحانات را با دیگر معلمان هماهنگ می کند زیرا دلیلی ندارد دانش آموزان از چند جهت آماج امتحان قرار گیرند. امتحان را طوری طراحی و برنامه ریزی می کند که خوشایند برای شاگردان باشد.
۴۳– امتحان را وسیله ای برای گرفتن زهر چشم از شاگردان نمی داند بلکه امتحان را به عنوان ابزاری جهت رفع معایب تدریس خود می داند.
۴۴– امتحان را پایان کار آموزش به حساب نمی آورد بلکه آن را مبنای کار آینده آن ها می داند.
۴۵– امتحان و ارزشیابی را از قبل مشخص و چگونگی و هدف آن را بیان می کند.
۴۶– امتحان را طوری برگزار می کند استرس و اضطرابی ایجاد نکند.
۴۷– امتحان و نتایج آن را وسیله مجازات کردن و سرافکنده ساختن دانش آموزان نمی داند.
۴۸– امتحان و ارزشیابی را صرفاً برای نمره نمی داند و نمرات را بیهوده بالا نمی برد و قبول دارد که دانش آموز فراتر از نمره است.
۴۹– امتحان را مختصر و مفید به انجام می رساند زیرا این چیزی است که بچه های امروزی به آن عادت دارند.
۵۰– راز نگه دار است و می تواند مشاور خوبی برای درد دل شاگردان باشد.
۵۱– تا جایی که امکان دارد از تنبیه بدنی خودداری می کند.
۵۲– شاگردانش را با القاب بد صدا نمی کند بلکه با احترام از آن ها یاد می کند.
۵۳– لباسی می پوشد ، که نه بدآموزی داشته باشد و نه پیروی از مدهای آنچنانی باشد.
۵۴– به نظافت خود، کلاس، شاگردان و مدرسه اهمیت می دهد.
۵۵– به درست گفتن، درست نشستن، درست نوشتن، درست راه رفتن شاگردان توجه دارد.
۵۶– به حضور و غیاب دانش آموزان اهمیت می دهد و علل غیبت و تأخیر آن ها را بررسی می کند.
۵۷ – به داشتن طرح درس اهمیت می دهد.
۵۸ – در صورتی که در چهره شاگردان احساس خستگی مشاهده کند از ادامه تدریس خودداری و سعی می کند کلاس را با شیوه های دیگر پر بار نماید.
۵۹ – در هنگام تدریس حالت یکنواخت ندارد و در یکجا نمی نشیند بلکه گاهی بلند شده و تحرک دارد و تن صدا را هم عوض می کند.
۶۰ – اسیر کتاب های درسی نیست و دانش آموزان را به مطالعه سایر کتب تشویق و راهنمایی می کند.
61- به ارزش علم و اثر آن در زندگی تأکید دارد و از علمای علمی و اسلامی با احترام یاد می کند.
62- در تدریس به استفاده از وسایل کمک آموزشی اهمیت می دهد و سعی می کند مدرسه، وسایل آزمایشگاهی و کارگاهی مجهز داشته باشد.
63- مهارت های زندگی را به فراگیران می آموزد.
64- علاوه بر تدریس آنان را تشویق به پرورش بدن و تقویت قوای جسمانی می نماید.
65- علاوه بر تدریس، دانش آموزان را فعال و منظم بار می آورد.
66- علاوه بر تدریس، قوه ابتکار و خلاقیت را در آنان تقویت می کند.
67- علاوه بر تدریس به نظرات و پیشنهادهای دانش آموزان توجه می کند و عقاید صحیح آنان را می پذیرد.
68- علاوه بر تدریس، در گروه های آموزشی و شوراهای مختلف مدرسه فعالانه شرکت می کند.
69- در پرورش اخلاق و تقویت روحیه مذهبی دانش آموزان می کوشد.
70- علاوه بر تدریس، مشکلات را ساده می سازند و هرگز چیزهای ساده را مشکل نمی کنند.
علی معروفی
