نامه‌ای که بعد از مرگ دخترم  بدستم رسید .

سلام علیکم: من مادر مریم هستم، دخترم مریم ، پارسال ١٦ مرداد ٩٢، روز بیست‌ونهم ماه مبارک رمضان در حادثه تصادف به همراه پدرش از دنیا رفت. امیدوارم که روحشان قرین رحمت گردد و خداوند آنها را و همه‌ى أموات مؤمنان را جنت الفردوس عطا فرماید(آمین یارب)

دخترم مریم دوازده ساله بود که از دنیا رفت. در مدت کمی که زندگی کرد من از او خیلی راضی بودم. دختری باهوش و درس‌خوان و با تقوا بود…

چند روز پیش تو قفسه کتاب های مریم دنبال کتاب تجوید قرآن می‌گشتم، چشمم افتاد به دفترش. دیدم تو دفترش خیلی چیزا نوشته بود؛ نامه به من و پدرش، نامه به کودکان فلسطین و خاطره‌هایی که با دوستاش در مدرسه داشته و خیلی چیزای دیگر.

حیفم اومد که نامه‌اش به برادران  و خواهران فلسطینی را همین جوری بزارم. گفتم کاش می‌شد این نامه به طریقی بدست کودکان مظلوم و بی‌دفاع فلسطین برسد ؛ شاید مرحمی برای زخم‌هایشان باشد ؛ مریم همیشه سر نماز برای تمام کودکان مسلمان، خصوصاً کودکان فلسطینی دعا می‌کرد. الان دوست دارم نامه‌ی مریم را به اطلاع شما خوبان برسانم ومنتشرکنم شاید از این طریق… .

نامه دخترم مریم، به کودکان فلسطینی

با سلام و احوالپرسی به شما خواهران و برادران فلسطینی؛

می‌دانم که سالیان زیادی هست که در فلسطین جنگ است و اسرائیل شما را می‌آزارد. من برای شما آرزوی سلامتی و تندرستی دارم و امیدوارم که هر چه زودتر اسلام پیروز شود. از شما می‌خواهم که با شجاعت و ایمان به خدا در برابر ظلم مقاومت کنید و نا امید نشوید. هیچگاه دست از مبارزه برندارید و تسلیم نشوید چون خدا با شماست. من می‌دانم که به امید خدا اسلام پیروز است و فلسطین آزاد می‌شود. و شما هم مثل ما می‌توانید راحت در کشورتان زندگی کنید. ما ایرانیان همیشه پشت شما هستیم و همیشه برایتان آرزوی موفقیت و پیروزی می‌کنیم. آدم‌های بد و مخصوصاً اسرائیلی‌ها هیچ‌وقت پیروز نمی‌شوند و هم در این دنیا خوار و زبون هستند و هم در آن دنیا تقاص کارهایشان را پس خواهند داد.

 با آرزوی پیروزی اسلام در سرتاسر دنیا شما عزیزان را به خدا می‌سپارم.

مریم تقی پور 10 ساله از استان فارس، شهر عمادده

سمیره دانشور مادر مریم تقی پور