اندیشه

دعوت براساس حکمت بهترین راهکار اصلاح- بخش اول

 

سپاس خدایی را که پروردگار عالمیان است وسلام و درود خداوند بر روح سرورمان اشرف رسولان حضرت محمد ص وبر خاندان ویاران ورهروانش باد.

امابعد؛

پدیده ی آفت در روند دعوت واصلاح ، یک پدیده ی عمومی، زیانبار و دائمى است ؛ بنابراین، شناخت خاستگاههای آن و دستیابی به عوامل و نقشهای کلیدی و عمده ای که در پس آن قرار دارند، نیازمند تأمل، مطالعه ی عمیق وکار علمی دقیق و مخلصانه است.

درحقیقت دعوت به سوی حق همان هدف اصلی پیامبران علیهم السلام بوده است. چنین دعوتی نیز در رأس کار خلفای رسول خدا وارثان آنان یعنی علمای عامل ومردان راستین راه خدابوده است.

آری دعوت به سوی خدای یگانه بعد از ایمان به خدای سبحان از مهم ترین وبرترین اعمال بشمار می آید، چون میوه وثمرات آن، هدایت وارشاد مردم به سوی حقیقت وتشویق آنان در انجام حسنات وتنفیرشان از امور باطل وبیهوده می باشد.

بی گمان دعوت به سوی خدا، دعوت به پیروی از کتاب و سنت، وتحکیم راه راست پروردگار در روی زمین است. دعوت یعنی مبارزه و جهاد در راه خدا برای آزادی اندیشه های بندگان خدا، یا به عبارتی دیگر فراخواندن مردم بسوی اسلام بطور کامل و خالص، بدون آمیختگی ونا تمامی.

چگونه عقل های جامد وقلب های بیمار و یا آنانی که هوا و هوس دل هایشان را منحرف ساخته اند چنین دعوتی را می پذیرند؟

بدین خاطر بزرگان ما گفته اند که: این دعوت عظیم و همه جانبه باید از طرف افرادی نیرومند و پر مایه ای انجام گیرد که با بزرگی و شمولیت آن تناسب داشته باشند ؛ بدون تردید این داعیان مطلوب و مورد نظر به مثابه ی همان نیروی موتور متحرک ویا دستگاه مولد ایمانی هستند برای عملی ساختن اهداف دعوت و تعیین مسیر حرکت آن در راستای امانت داری و خیرخواهی مخلصانه است.

امر-به-معروف

اینجاست که لازم است برای دعوتگری که می خواهد درمیدان پیکار و مبارزه اش علیه جهل وآرزوهای شیطانی وخرافه پرستی ها پیروز گردد ، باید به سلاح های گوناگونی که در دفاع و هجوم بدان ها نیاز دارد مسلح شود.

نخستین واساسی ترین سلاح دعوتگر همان نیروی ایمان است. نیرویی که بدون داشتن آن هر سلاح دیگری باطل وبی اثر وهر اندوخته ای سست و ناتوان خواهد بود.

می توان گفت: از مهم ترین لوازم وپایه های ایمان راستین وثمره ی آن اخلاق نیکو و حسنه است.اخلاقی که پروردگار مهرورز پیامبرمان (ص) را با آن توصیف وتمجید می فرماید (اشاره است به آیات ۴ سوره ی قلم و ۱۵۸ سوره ی آل عمران).

افزون بر سلاح های قبل آگاهی از فرهنگ مردمان اطرافش ، برای دعوتگر بسیار لازم است، این آگاهی همان آمادگی فکری درکنار آمادگی های روحی و اخلاقی است.

به تعبیری دیگر دعوت یعنی بخشش وعطا، وطبیعی است کسی که این لوازم را اخذ نکرده باشد چگونه می تواند از آن ببخشد، همچنانکه عرب ها گفته اند: (فاقد چیزی نمی تواند آن را ببخشد)!

یا کسی که دارائى اش به نصاب زکات نرسیده باشد چگونه زکات می پردازد؟

                                      ادامه دارد……

تحقیقی از : عبدالواحد رحمت الله

 

نمایش بیشتر

عبدالواحد رحمت الله

نویسنده و شاعر و مترجم آذربایجان غربی - مهاباد خطیب و دعوتگر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا