مرحوم ماموستا محمد عزیزی پیرانشهر را بیشتر بشناسیم
عارف ربانی و استاد علوم اسلامی ماموستا محمد عزیزی پیرانشهر رحمه الله را بشناسیم
سنت الهی برای امت مسلمان همیشه چنین بوده است که آنان را با اعطای علمای عامل و صالح، مورد ااحترام و اکرام قرار داده است ؛ کسانی که جولان فکر و اندیشه اشان در زندگی باعث ایجاد خیر و صلاح برای خود و ملت شان بوده است .
استاد علوم اسلامی حاج ماموستا محمد عزیزی از این قبیل علما بود؛ بدون تردید ایشان هدیه ای از جانب خداوند متعال برای مردم این سرزمین دور افتاده بود .
خرم آن روز کزین منزل ویران بروم
راحت جان طلبم وز پی جانان بروم
نذر کردم گر از این غم به در آیم روزی
تا در مکیده شادان و غزل خوان بروم
در عصر حاضر علمایی که زندگی خود را وقف علم و دعوت و إصلاح اوضاع اجتماعی و سیاسی مردم می کنند ، مصداق این شعر قرار می گیرند و مرگشان شرافتمندانه می شود ،هرچند الله تعالیٰ بندگانش را بهتر می شناسد و به قول عرب ها « و لا نزکی علی الله احدا).
تعریف و تمجید هر فرد ، باید طوری باشد که با سیرت و شخصیت وی مطابقت داشته باشد و از افراط و تفریط ، که خلاف عدالت و امانت داری است ، به دور باشد؛ عموماً – در بین ما کوردها- وقتی افراد از دنیا می روند محبوب تر می شوند و عده ای در توصیف آنان مبالغه می کنند و حتیٰ مخالفان نیز به تعریف و تمجید آنان می پردازند و از ارتباط نزدیک خود با آنان صحبت به میان می آورند ، بالاخص کسی که موت او باعزت و سرفرازی همراه باشد.
آن چه نوشته می شود امانتی است که می بایست آن را ادا کرد و به آن گواهی داد و بنده می خواهم این امانت را بدون اضافه و کم و کاست طبق آن چه که دیده ام بنویسم .؛ والله هو المؤید
شرح حال :
استاد مرحوم در سال ۱۳۳۴ قمری مطابق با ۱۳۰۳ شمسی در روستای ( گردگسپیان ) از توابع شهرستان پیرانشهر در خانواده ای مذهبی و روحانی دیده به جهان گشود . پدرش ( ملامصطفی) نام داشت و در این روستا به عنوان امام جماعت و روحانی خدمت می کرد وی اصالتی عراقی داشت .
ملا مصطفیٰ پس از چند سال به روستای (زیدان) از توابع شهرستان پیرانشهر نقل مکان می کند و در همین روستا دار فانی را وداع می گوید. مادرش که فاطمه نام داشت یگانه پسرش و دو دخترش را که همه یتیم بودند با خود به عراق و نزد اقوام شوهرش می برد تا آن جا روزگار را سپری کنند؛ پس از چند سال اوضاع عراق به علت قطعی و خشکسالی رو به وخامت می آورد و او بالإجبار با سه فرزند خردسال خود به ایران باز می گردد و این بار به روستای ( سوغانلو ) که برادرزاده شوهر مرحومش به نام ( ملاعبدالله ) در آن جا سکونت داشت می آید و در این روستا ماندگار می شود.
محمد در این اثنا طلبه و راهی مدرسه علوم دینی سنتی (حجره)می شود زیرا می خواهد راه پدر خود را در خدمت به دین ادامه دهد. ملا محمد جوان و محجوب ان قدر با حیا و و عفت بوده است که حتی در مواقعی که برای سرزدن و ملاقات مادر و دو خواهرش به روستا می آید تا هنگام غروب صبر می کند و آن وقت به خانه می آید تا مبادا کسی او را در روستا ببیند ؛استاد محمد عزیزی بسیار از آن دوران نقل می کرد و همواره قدرشناس مردم سوغانلو بود.
ایشان بعد از حدود بیست سال تحصیل و تلاش و کوشش و کوچ به شهرها و روستاهای بسیار در کردستان ایران و عراق و تلمذ در خدمت اساتیدی همچون علامه سید حسن واژی ،ماموستا حسن مدرسی و ماموستا ملا باقربالکی در سال ۱۳۳۰ شمسی از علوم دینی فارغ التحصیل شده و مدرک اجازه نامه افتاء و تدریس را بعد از چند مدت خدمت استاد عالیقدر جناب ماموستا باقر بالکی دریافت می کند .
استاد عزیزی به دلیل ارادت خاص و دستیابی به گوهر عرفان و تصوف در خدمت مرشد گرانقدر جناب ( شیخ عثمان سراج الدین ثانی) از مشایخ نقشبندیه مفتخر به دریافت اجازه نامه شده و از خدمت ایشان هم فارغ التحصیل می شود.
ایشان در ابتدای امر تدریس و تبلیغ در روستای سوغانلو به عنوان مدرس و امام جماعت مشغول به خدمت می شوند و بعد از یک سال به روستای (خورینج ) یکی از روستاهای پیرانشهر نقل مکان می نماید . استاد عزیزی تا سال ۱۳۵۹ هجری شمسی حدود سی سال در روستای ( خورینج) اقامت می نماید و منشأء خیر و برکات فراوانی بوده و تدریس مستمر و دامنه داری را پایه ریزی می کند و در این دوران طلاب بسیاری از خدمتشان استفاده نموده و فارغ التحصیل می شوند و به همین دلیل ایشان همواره از مردم ( خورینج) به نیکی یاد می کردند.
از خرداد سال ۱۳۵۹ ایشان به شهرستان پیرانشهر آمدند و ابتدا در مسجد (زرگتن) و سپس در مسجد ( قدس) مشغول به تدریس علوم دینی در سطح عالی از جمله ماده های درسی ( تفسیر،اصول،فقه،کلام وحدیث ) و تبلیغ در سنگر محراب شدند و این امر تا سال ۱۳۸۳شمسی که بیماری ایشان رفته رفته شدیدتر می شد ادامه پیدا کرد.
استاد همزمان با تدریس در طول نیم قرن شب های سه شنبه و جمعه به طور منظم حلقه های ذکر و تهلیل ( ختمه نقشبندیه) برگزار می کرد ایشان از لحاظ عرفانی و تصوف هم در مقام والایی قرار داشت ؛ دوست و یار مهربان و قدیمی اش ( جناب استاد حاج ماموستا محمد بداقی ) از استادانشان ( ماموستا ملا باقر بالکی) نقل می کرد که فرموده بود :ایشان (ملا محمد عزیزی ) به مقام ولایت کبری نیز رسیده است و البته افراد بسیاری که از نزدیک با ماموستا ملا محمد عزیزی در ارتباط بودند از ایشان کرامات و خوارقی را نقل می کنند.
از ویژگی های و خصایص استاد می توان به اخلاق حسنه ، تقوی و عبادت ، صبر و استقامت ، زهد و تواضع و استمرار مبانی فکری و عملی را که از همه بارزتر هستند اشاره نمود .
از لحاظ اخلاقی آنقدر مؤدب و با وقار بود که هیچ وقت همنشین خود را آزار نمی داد و منش آنقدر کریمانه ای داشت که مقبول دوست و دشمن بود و حضور چند ساعتی در خدمتشان هر شخصی را متحول می کرد و در یک کلام معلم اخلاق بود.
از لحاظ تقوی و عبادت ایشان نسبت به انجام واجبات یومیه خصوصاً نماز اول وقت و نماز به صورت جماعت و نوافل و ادای سنت های روزمره اصرار می ورزیدند و حضور در حجره و درس طلبه ها را از اهم وظایف می شمردند .
از لحاظ صبر و استقامت که از صفات برتر پیامبران است استاد عزیزی در زمان نسبتاً طولانی بیماریش که پنج سال طول کشید همواره صابر و شاکر بود و حتیٰ یک بار هم از بیماری شکایت نکرد شاید این حدیث این حبان درمورد وی مصداق پیدا کرده بود که خداوند می خواهد بنده خود را درجه و منزلتی عنایت کند که بنده با عمل نمی تواند به آن مقام برسد پس او را به سختی مبتلا می کند تا آن مقام را کسب کند .
استاد حاج ماموستا ملا محمد عزیزی از لحاظ فکری و عملی معتقد به اصول و راهی بود که از آن پیروی می کرد و پیوسته در راه ترویج آن تلاش می کرد و آن همانا در فروع دین پیروی از مذهب امام شافعی رحمہ اللہ و در اصول دین پیروی از مذهب امام ابوالحسن اشعری رضی اللہ عنہ بودند.
استاد در نهایت زهد و تواضع و فروتنی می زیست و زندگی بسیار ساده ای داشت و از ثروت و مال دنیا چیزی جز کتابخانه ی شخصی بر جای نگذاشت.
ایشان دارای چهار پسر و یک دختر هستند که سه تن از پسرانش در کسوت روحانی هستند .
استاد حاج ماموستا محمد عزیزی سرانجام پس از هشتاد و پنج سال عمر پر برکت و بیش از تیم قرن خدمات صادقانه و خالصانه به شریعت و سنت نبوی (ص) در شامگاه روز چهارشنبه ۸۸/۲/۲۲ شمسی به دیدار محبوب حقیقی خود پر کشید و با بدرقه و تشیع خیل عظیمی از شیفتگان داغدارش در گورستان زرگتن پیرانشهر و در بهشت زمینی اش آرمید .
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد .
خداوند متعال جای ایشان را پر کند ، ایشان را در بهشت برین جای دهد ، اهل و خانواده و بازماندگان ایشان را صبر عنایت کند و از فتنه ها حفاظت کند و به همه توفیق دهد که در راه الله از هر چیز مایه بگذارند تا دین او احیا و گسترش یابد .
امیر خالدی