گفتگو

مرحوم ماموستا محمد عزیزی پیرانشهر را بیشتر بشناسیم

عارف ربانی و استاد علوم اسلامی ماموستا محمد عزیزی پیرانشهر رحمه الله را بشناسیم

سنت الهی برای امت مسلمان همیشه چنین بوده است که  آنان را با اعطای علمای عامل و صالح، مورد ااحترام و اکرام قرار داده است ؛ کسانی که جولان فکر و اندیشه اشان در زندگی باعث ایجاد خیر و صلاح برای خود و ملت شان بوده است .

استاد علوم اسلامی حاج ماموستا محمد عزیزی از این قبیل علما بود؛ بدون تردید ایشان هدیه ای از جانب خداوند متعال برای مردم این سرزمین دور افتاده بود .

خرم آن روز کزین منزل ویران بروم

راحت جان طلبم وز پی جانان بروم

نذر کردم گر از این غم به در آیم روزی

تا در مکیده شادان و غزل خوان بروم

در عصر حاضر علمایی که زندگی خود را وقف علم و دعوت و إصلاح اوضاع اجتماعی و سیاسی مردم می کنند ، مصداق این شعر قرار می گیرند و مرگشان شرافتمندانه می شود ،هرچند الله تعالیٰ بندگانش را بهتر می شناسد و به قول عرب ها « و لا نزکی علی الله احدا).

تعریف و تمجید هر فرد ، باید طوری باشد که با سیرت و شخصیت وی مطابقت داشته باشد و از افراط و تفریط ، که خلاف عدالت و امانت داری است ، به دور باشد؛ عموماً – در بین ما کوردها- وقتی افراد از دنیا می روند محبوب تر می شوند و عده ای در توصیف آنان مبالغه می کنند و حتیٰ مخالفان نیز به تعریف و تمجید آنان می پردازند و از ارتباط نزدیک خود با آنان صحبت به میان می آورند ، بالاخص کسی که موت او باعزت و سرفرازی همراه باشد.

آن چه نوشته می شود امانتی است که می بایست آن را ادا کرد و به آن گواهی داد و بنده می خواهم این امانت را بدون اضافه و کم و کاست طبق آن چه که دیده ام بنویسم .؛ والله هو المؤید 

شرح حال  :

استاد مرحوم در سال ۱۳۳۴ قمری مطابق با ۱۳۰۳ شمسی در روستای ( گردگسپیان ) از توابع شهرستان پیرانشهر  در خانواده ای مذهبی  و روحانی دیده به جهان گشود . پدرش ( ملامصطفی) نام داشت و در این روستا به عنوان امام جماعت و روحانی خدمت می کرد وی اصالتی عراقی داشت .

ملا مصطفیٰ  پس از چند سال به روستای (زیدان) از توابع شهرستان پیرانشهر نقل مکان می کند و در همین روستا دار فانی را وداع می گوید. مادرش که فاطمه نام داشت یگانه پسرش و دو دخترش را که همه یتیم بودند با خود به عراق و نزد اقوام شوهرش می برد تا آن جا روزگار را سپری کنند؛ پس از چند سال اوضاع عراق به علت قطعی و خشکسالی رو به وخامت می آورد و او بالإجبار با سه فرزند خردسال خود به ایران باز می گردد و این بار به روستای ( سوغانلو ) که برادرزاده شوهر مرحومش به نام ( ملاعبدالله ) در آن جا سکونت داشت می آید و در این روستا ماندگار می شود.

محمد  در این اثنا طلبه و راهی مدرسه علوم دینی سنتی (حجره)می شود زیرا می خواهد راه پدر خود را در خدمت به دین ادامه دهد. ملا محمد جوان و محجوب ان قدر با حیا و و عفت بوده است که حتی در مواقعی که برای سرزدن و ملاقات مادر و دو خواهرش به روستا می آید تا هنگام غروب صبر می کند و آن وقت به خانه می آید تا مبادا کسی او را در روستا ببیند ؛استاد محمد عزیزی بسیار از آن دوران نقل می کرد و همواره قدرشناس مردم سوغانلو بود.

ایشان بعد از حدود بیست سال تحصیل و تلاش و کوشش و کوچ به شهرها و روستاهای بسیار در کردستان ایران و عراق و تلمذ در خدمت اساتیدی همچون علامه سید حسن واژی ،ماموستا حسن مدرسی و ماموستا ملا باقربالکی در سال ۱۳۳۰ شمسی از علوم دینی فارغ التحصیل شده و مدرک اجازه نامه افتاء و تدریس را بعد از چند مدت خدمت استاد عالیقدر جناب ماموستا باقر بالکی دریافت می کند .

استاد عزیزی به دلیل ارادت خاص و دستیابی به گوهر عرفان و تصوف در خدمت مرشد گرانقدر جناب ( شیخ عثمان  سراج الدین  ثانی) از مشایخ نقشبندیه  مفتخر به دریافت  اجازه  نامه شده و از خدمت ایشان هم  فارغ التحصیل می شود.

ایشان در ابتدای امر تدریس و تبلیغ در روستای سوغانلو  به عنوان مدرس و امام جماعت مشغول به خدمت می شوند و بعد از یک سال به روستای (خورینج ) یکی از روستاهای پیرانشهر نقل مکان می نماید . استاد عزیزی تا سال ۱۳۵۹ هجری شمسی حدود سی سال در روستای ( خورینج) اقامت می نماید و منشأء خیر و برکات فراوانی بوده و تدریس مستمر و دامنه داری را پایه ریزی می کند و در این دوران طلاب بسیاری از خدمتشان  استفاده نموده و فارغ التحصیل  می شوند و به همین دلیل ایشان همواره از مردم ( خورینج) به نیکی یاد می کردند.

از خرداد سال ۱۳۵۹ ایشان به شهرستان پیرانشهر آمدند و ابتدا در مسجد (زرگتن) و سپس در مسجد ( قدس) مشغول به تدریس علوم دینی در سطح عالی از جمله ماده های درسی ( تفسیر،اصول،فقه،کلام وحدیث ) و تبلیغ  در سنگر محراب شدند و این امر تا سال ۱۳۸۳شمسی که بیماری ایشان رفته رفته شدیدتر می شد ادامه پیدا کرد.

استاد همزمان با تدریس در طول نیم قرن شب های سه شنبه  و جمعه به طور منظم حلقه های ذکر و تهلیل   ( ختمه  نقشبندیه) برگزار می کرد ایشان از لحاظ عرفانی و تصوف هم در مقام والایی قرار داشت ؛ دوست و یار مهربان و قدیمی اش ( جناب استاد حاج ماموستا محمد بداقی ) از استادانشان ( ماموستا ملا باقر بالکی) نقل می کرد که فرموده بود :ایشان (ملا محمد عزیزی ) به مقام ولایت کبری نیز رسیده است و البته افراد بسیاری که از نزدیک با ماموستا ملا محمد عزیزی در ارتباط   بودند از ایشان کرامات و خوارقی را نقل می کنند.

از ویژگی های و خصایص استاد می توان  به اخلاق حسنه ، تقوی و عبادت ، صبر و استقامت ، زهد و تواضع و استمرار مبانی فکری و عملی را که از همه بارزتر هستند اشاره نمود .

از لحاظ اخلاقی آنقدر مؤدب و با وقار بود که هیچ وقت همنشین خود را آزار نمی داد و منش  آنقدر کریمانه ای داشت که مقبول دوست و دشمن بود و حضور چند ساعتی در خدمتشان هر شخصی را متحول می کرد و در یک کلام معلم اخلاق بود.

از لحاظ تقوی و عبادت ایشان نسبت به انجام واجبات یومیه خصوصاً نماز اول وقت و نماز به صورت جماعت و نوافل و ادای سنت های روزمره اصرار می ورزیدند و حضور در حجره و درس طلبه ها را از اهم وظایف می شمردند .

از لحاظ صبر و استقامت که از صفات برتر پیامبران است استاد عزیزی در زمان نسبتاً طولانی بیماریش که پنج سال طول کشید همواره صابر و شاکر بود و حتیٰ یک بار هم از بیماری شکایت نکرد شاید این حدیث این حبان درمورد وی مصداق پیدا کرده بود که خداوند می خواهد بنده خود را درجه و منزلتی عنایت کند که بنده با عمل نمی تواند به آن مقام برسد پس او را به سختی مبتلا می کند تا آن مقام را کسب کند .

استاد حاج ماموستا ملا محمد عزیزی از لحاظ  فکری  و  عملی  معتقد  به  اصول و راهی بود که از آن پیروی می کرد و پیوسته  در راه ترویج آن تلاش می کرد و آن همانا در فروع دین پیروی از مذهب  امام شافعی  رحمہ  اللہ   و در اصول دین پیروی از مذهب  امام ابوالحسن اشعری  رضی  اللہ  عنہ  بودند.

استاد در نهایت زهد و تواضع  و  فروتنی می زیست و زندگی بسیار ساده ای داشت و از ثروت و مال دنیا چیزی جز کتابخانه ی شخصی بر جای نگذاشت.

ایشان دارای چهار پسر و یک دختر هستند که سه تن از پسرانش در کسوت روحانی هستند .

استاد حاج ماموستا محمد عزیزی سرانجام پس از هشتاد و پنج سال عمر پر برکت و بیش از تیم قرن خدمات صادقانه و خالصانه به شریعت و سنت نبوی (ص) در شامگاه روز چهارشنبه ۸۸/۲/۲۲ شمسی به دیدار محبوب حقیقی خود پر کشید و با بدرقه و تشیع خیل عظیمی از شیفتگان داغدارش در گورستان زرگتن  پیرانشهر و در بهشت زمینی اش آرمید .

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد .

 

خداوند متعال جای ایشان را پر کند ، ایشان را در بهشت برین جای دهد ، اهل و خانواده و بازماندگان ایشان را صبر عنایت کند و از فتنه ها حفاظت کند و به همه توفیق دهد که در راه الله از هر چیز مایه بگذارند تا دین او احیا و گسترش یابد .

امیر خالدی

 

نمایش بیشتر

ســــۆزی میــــحڕاب

سایت ســــۆزی میــــحڕاب در آذرماه 1392 با همت جمعی از اهل قلم خوشنام و گمنام تاسیس شد ســــۆزی میــــحڕاب بدون جنجال و در اوج عملگرایی به ترویج مبانی میانه روی می پردازد ســــۆزی میــــحڕاب با هیچ جریان و هیچ احدی درگیری ندارد ســــۆزی میــــحڕاب رسالتی جز همزیستی و دگرپذیری ندارد

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا