به فرزند خود برچسپ شیطان ، لجباز و … نزنید ؛ چون کمکی به حل مسأله نمی کند زیرا این برچسپ ها کلی هستند . بنابراین رفتار خاصی را که مورد نظرتان است مشخص کنید و از ابراز احساسات زیاد خودداری کنید .
دقت کنید فرزند شما به چه علت آن رفتار بخصوص را انجام می دهد و شما را عصبانی می کند . رفتار او را به بخش های کوچکتر تقسیم کنید مثلا اگر فرزند شما اتاق خود را مرنب نمی کند و تکالیفش را به طور کامل انجام نمی دهد ، نگویید که هیچ کاری را درست انجام نمی دهد .
از فرزندتان بابت کوچک ترین و ساده ترین کارها تشکر کنید .
وجود اعتماد و اعتقاد در فرزندان باعث می شود که آنها در مقابل مشکلات ناامید نشوند . برای ایجاد این اعتماد در فرزندان باید در رفتار خود تجدید نظر کنید ، اگر فرزندان اشتباهی انجام دادند آنها را با کلماتی مثل : بچه لوس ، بچه بد ، احمق ، خجالتی ، و … تنبیه نکنید ؛ چون این کار شما باعث می شود که فرزندان گمان کنند که شما به آنها اعتماد ندارید و این باعث عدم اعتماد به نفس در آنها می شود .
بچه ها دارای یک انرژی هستند که باعث می شود در مقابل توهینی که به آنها می شود مقاومت کنند و آن را نپذیرند.
این بچه ها ممکن است با تحت تاثیر قرار گرفتن از این توهین ها از تلاش دست بردارند و در جامعه فردی بی ادب شوند . اعتقاد و اعتماد در رفتار شما تاثیر زیادی در رشد شخصیت بچه های شما دارد ، همواره به بچه هایتان بیاموزید که چگونه رفتار کنند و آنها را مورد تشویق قرار دهید ( حداقل 5 تا 10 مرتبه در روز ) این عمل ممکن است که چند ثانیه از وقت شما را بگیرد ولی تاثیر شگرفی دارد .
همواره از فرزندتان بابت ساده ترین و کوچک ترین کارها تشکر کنید ؛ مثلا آرام بازی کردن ، مهربانی کردن با گربه ها ، از کتاب درست استفاده کردن ، از تلفن به طور صحیح استفاده کردن و رعایت کردن نوبت دیگران . وقتی که بچه ها بزرگتر شدند و شخصیت آنها شکل گرفت دیگر احتیاج نیست که مرتب آنها را تشویق کنیم ؛ ولی تشویق را هرگز به طور کامل قطع نکنید ؛ حتی جوان ها هم احتیاج دارند که مورد تشویق و تشکر قرار گیرند . زمانی که کارهای خیرخواهانه انجام می دهند یا حتی در حال گوش دادن به صحبت های شما هستند آنها را تشویق کنید.
منبع کتاب موفق ترین پدر محسن تنه کار
دستت دردنکند
خیلی ممنون از یادآوریتان
جالب بود جزاکم الله