مترجم: رسول رسولی کیا
سلیم بن جابر الهجیمی نزد پیامبر صلی الله علیه و سلم آمد و به او گفت: ای رسول خدا، مرا نصیحت کن، پس خطاب به وی گفت: تقوای خدا را داشته باش و هیچ کار نیکویی را اندک مشمار، حتی اگر آب سطل خود را برای دیگری خالی کنی و با چهره ای خنذان با اطرافیانت سخن بگو، مواظب باش که دامن شلوارت-را به نشان خودبینی- بلند نگذاری که این علامت فخرفروشی است و خداوند آن را نمی پسندد!
اگر شخصی تو را با چیزی که از شما می داند- و در تو سراغ دارد- سرزنش کرد، از مقابله به مثل پرهیز کن و با چیزی که در باره وی می دانی او را سرزنش نکن، بگذار پايان غم انگيز آن به ضرر وی باشد و پاداش آن برای تو نوشته شود و به هیچ چیز دشنام مده!
جابر می گوید: دیگر پس از این توصیه پیامبر به هیچ جنبنده و انسانی دشنام ندادم!
هیچ کار نیکویی را اندک مشمار، چرا که تو نمی دانی کدام کار خوب باعث ورود تو به بهشت می شود!
اینکه خودروی خود را متوقف کنی تا گربه سر راهی، از جاده عبور کند، کار نیکویی است! اینکه دست سالمندی را بگیری و کمکش کنی تا از خیابان عبور کند، کار پسندیده ای است! اینکه معلولی را بر ویلچرش برانی کاری پسندیده است، اینکه یک ظرف آب به کارگر بدهی کاری معروف است، اینکه به مرد سالمندی کمک کنی و محموله ای که خسته اش می کند را بجای او حمل کنی کار پسندیده ای است، اینکه بین زن و شوهری میانجیگری و صلح کنی کار خداپسندی است، اینکه از اشتباه همسرت چشمپوشی کنی کار نیکویی است، اینکه از فرزندانت گذشت کنی کار خوب و پسندیده ای است، اینکه به همسایه ات هدیه ای بدهی کار پسندیده ای است، اینکه در معالجه به بیماری کمک کنی کار پسندیده ای است..
کار خوب پایانی ندارد، راه های منتهی به خالق به اندازه نَفَس های مخلوقات می باشد، چقدر بدبخت است کسی که راه های زیادی جلوی خود دارد ولی حرکت نمی کند!
هرگز مردم را معیاری برای رفتار خود قرار مده؛ اگر نیکی کردند نیکی کنی و اگر بدی کردند بدی کنی؛ چون اگر قرار باشد هر گونه بدی را با بدی پاسخ دهیم کی بدکاری پایان می پذیرد؟
اینکه خودت را از هم سطح شدن با انسان های فرومایه دورنگهداری یک خلاق عالی است، منظور این است که به کسی اجازه ندهی تو را به سطح اخلاق خود تنزل دهد. شایسته تو نیست در هر مجادله ای که بدان فراخوانده می شوی شرکت کنی، شایسته نیست در هر نبردی که جلوی تو راه انداخته می شود مشارکت نمایی که بیشتر نبردهای روزانه زندگی پوچ و بی ارزش اند و در آنها اگر هم پیروز شوی لذت پیروزی وجود ندارد ولی اگر شکست بخوری تلخی شکست در آن ها فراوان است، وقتی اخلاق خود را کنار می گذاریم تا با کسی که اخلاق خود را کنار گذاشته است مقابله کنیم، در این صورت چه تفاوتی با او داریم جز این که او آغازگر بوده است؟!
انسان دانا فقط بهشت را برای خود به عنوان قیمت به رسمی می شناسد، هر کاری که راهی به بهشت نداشته باشد ، آن را ترک کن و هر نتیجه ای حاصل شود، باز تو پیروز هستی و خداوند به وسیله گذشتی که بنده اش انجام می دهد او را سربلند می کند!
روزها می گذرد و صاحب حق، در نهایت پیروز است و کسی که بر باطل است شکست خورده است، این قانون خدا در بین مردم است، دست هایی که یوسف علیه السلام را با چند درهم فروخت، در نهایت به سوی او دراز شده شد و از او درخواست صدقه کرد! و کسانی که پیامبر صلی الله علیه و سلم را با جنون و دروغ متهم کردند، سرانجام در مقابل او ایستاده و تقاضای رحمت و گذشت کرده و گفتند: یک برادر و یک برادرزاده سخاوتمند!
نویسنذده: ادهم شرقاوی
