اندیشهداستان

قدردان نعمت های خدادادی مان باشیم

ابو علی قاری در شاهکار خود ( الامالی ) روایت می کند : ابو جعفر منصور با برادر زاده اش ابراهیم مشغول غذا خوردن بود ، متوجه شد که ابراهیم لقمه ای از غذایش را کنار سفره گذاشت ، منصور به وی گفت : پسرم چرا این لقمه را آنجا گذاشتی ؟ ابراهیم گفت : داخل آن مویی هست ، ابو جعفر لقمه را برداشته و مو را از آن برکشید و لقمه را تناول نمود و گفت : بی نیازی ، تو را بد عادت داده است !

وقتی که این داستان را خواندم به یاد انباشته شدن غذاهای اضافه در سطل های آشغال ها افتادم ، منظره ای که موی بدن انسان از آن سیخ می شود و نشان از کفران نعمت دارد ، این در حالی ست که کفران نعمت باعث زوال آن گشته ، همانطور که در مقابل ، شکر نعمت موجب نگهداری و ازدیاد آن خواهد شد .

در قرآن می خوانیم : ( لئن شکرتم لٲزیدنکم و لئن کفرتم ٳن عذابی لشدید ) اگر سپاسگزار نعمتهای خدادادی بودید برایتان افزایش می دهم و اگر کفران نعمت کنید و ناسپاس باشید بیگمان عذاب من بسیار سخت خواهد بود !

شکرگزاری هم دو نوع دارد 

اول : شکر زبانی با گفتن کلمه الحمد لله و سپاس گویی خداوند بخاطر اینکه ما را از طبقه محرومان و تنگدستان قرار نداده است .

دوم : شکر دیگر اعضای بدن و آنهم با بکار گیری هر عضوی در راستای تحقق دستورات خداوندی از قبیل صدقه دادن به مستمندان ، یاری رساندن به مستضعفان ، انتشار علم و راهنمایی سرگشتگان و … که آنهم عبارتست از فضل خدا برای بقای نعمتهایی که به بندگانش ارزانی داشته است !

اسراف نمودن در پختن غذاهایی که روزانه در منازل و یا مناسبات و مهمانی ها تهیه می گردد به بازنگری و موضعگیری جدی نیاز دارد ، زیرا هم زیاده روی در تهیه نمودن غذاهای متنوع و هم دور ریختن غذاهای اضافی ، کاری ناپسند و منافی رهنمودهای شرع مقدس اسلام می باشد ، این در حالیست که بیشتر شهرها و حتی محلاتمان مملو از کسانی است که برای لقمه ای نیازمند می باشند !

رسول اکرم ( ص ) یک عدد خرما را مشاهده فرمود که روی زمین افتاده بود ، آنرا برداشته گرد و غبارش را پاک نموده و خواست آنرا بخورد ولی بخاطر اینکه نکند از خرمای صدقه افتاده باشد که پیامر ( ص ) از اموال صدقه نمی خورد ، خرما را به آنشخص داد که آنجا حضور داشت !

زیرا قضیه یک عدد خرما نیست که بر زمین افتاده است ، بلکه اصل قضیه بجا آوردن سپاسگزاری نعمتی از نعمتهای خدادادیست ، موقعی هم که پیامبر ( ص ) آنرا برداشت به خاطر نیازمندیش به این یک عدد خرما نبود بلکه خواست ما را بیاموزد که چگونه شکر نعمتها را بجا آوریم !

ام المومنین میمونه بنت حارث ( رض ) یک دانه انار را دید که روی زمین افتاده بود ، فرمود : خداوند فساد در زمین را دوست ندارد ، آری ایشان تا این حد از نعمتها محافظت می نمودند !

چند روز قبل در مورد یکی از رستورانها چیزی خواندم که تابلویی نصب کرده و در آن خطاب به مشتریانش مرقوم نموده : ٭ هر چقدر خواستی غذا سفارش بده ، ولی سعی کن همه آنچه را که سفارش داده ای بخوری ، ما هر روز غذای دویست نفر را دور می ریزیم ٭ !

پر واضح است غذایی که دور ریخته می شود امکان جدا کردن و توزیع نمودن آن وجود ندارد ، فلذا نوشتار به نمایش گذاشته شده آن رستوران ، پیشنهاد و رهنمودی بجاست که در خور تحسین می باشد !

پس در حد کفایت غذا تهیه کنید ، مهمانان را هم به هر نحوی که خواستید اکرام نمایید ، زیرا آنهم ثواب دارد ، ولی هر آنچه از غذاها اضافه آمد ، آنرا به همسایه ای نیازمند بدهید که دو تا پاداش در بر خواهد داشت یکی پاداش صدقه و دیگری پاداش حفاظت از نعمتهای خدادادی ، ولی دور ریختن غذای باقیمانده کفران نعمت خواهد بود و در نتیجه زوال نعمتها را بدنبال دارد !

نویسنده : ادهم شرقاوی
مترجم : امید سلیمانی ـــ بانه

از طريق
امید سلیمانی
منبع
سوزی میحراب
نمایش بیشتر

امید سلیمانی

# استان کردستان- بانه @@ فعال دینی و اجتماعی @@ نویسنده و مترجم

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا