ئــه ی خـۆشه ویــست فریـاد ره ســم ، ئـه ی ڕزگارکه ری سـه رجه م مرۆفایه تی، پێش هاتنت پێش بڵاوبوونه وە ی نورت، ون بوویه ک بووم، له بیرمه ئازیزه که م، پێش ته شریف هێناتنت،من ژیانم ڵی زه وت کرابوو، به هه مووشێوازیک دیل کرابووم،بگره به له دایک بوونم باب و براو بنه ماڵه م شه رمه زار بوون،یادووریان ده خستمه وه بۆبیابان،یاده یاننکردم به هاوڕێی خاک و زینده به چاڵیان ده کردم،یاده یانهێشتمه وه له ژیاندا،به ڵام چۆن ژیانیک دیل و زه لیل و ژێر ده سته،بی ماف و بێ که س وکاس،هه ندێکیش کڕین و فرۆشتنیان پێ ده کردم،هه ندێکی ترتە نها هه ر له زە تـیـان ڵی ده بـــردم،له ناو ئه وانیــشدا هـه بوو بـه وه یـشوم و شـه یتان نـاویـان ده بـردم، گـه لێکی تـریـش هـه بوون وە کــ مـیـراتـی بـه شیـان ده کردم،بـه هه رجـۆرو سـتـه میک بوایه ده کـرام بـه دایک،دیـسان هه ر ژیێرده ستە و بی ده سـه ڵات و بـێ رێزبـووم،کاتێک له پێش چاوم کچه که م زیـنـده به چـاڵ ده کـرا نـه مــده توانی بـه ره نگـاربم بـۆ ئه وکارە نامـۆیه،کاتێک کیـژه کە م خـراپـه ی بـه رامبـه ر ده کـرا، نـه مـدە تـوانی هـه ڵوێست ده ربرم ئـه مان و نه مانم نه بـوو، وه ک ســه رابـێک ده رکه وتـم، له بـیاباندا له به ین ده چووم ده بوومـه سـوتووی جـه وروستـه م،ئـه مـه هه مـووبــونی مـن بـوو وه کـ بـوونـه وه رێـکـ لـه م بـوونـه دا جـێگـه و شـوێنم وونکـرا بـوو بـه رگێکی نـاشێرین وناشایـسته و نـا مـۆو سـیام بـۆ دوورابـوو، نـه مـده تـوانی لـه جـێگـه و شـویـنی پـاکـ و جـوان بـمـێنمـه وه، هـه روه ک پـیـاوان مـافـم هه بێت، بـۆیه ده ڵێم ژیـانـم لـه هه مـوو بواره کاندا سـه راپـا تاریکستان و شه وه زنگی بێکۆتا و خنکێنرا بوو.
پێـشهاتنت هـه واڵم بیـست کـه فریـادره س بـه ڕێوه یه،ڕزگارکە رو مـژده ده ری مرۆفـه کان بـه ڕێوە یه، چـاوە ڕێکه ن، هـه ر ئـه وکاتە ئـازیزه که م نـه ک هه ر چاوو گویم به ڵکو هه مـوو جـه سـته و جـومـگـه و ئـه نـدامـێکم کـرده بـیناوبیـسا بـۆ تـۆی ئـازیـز، تا بـزانم لـه کـوێیت تا بـێم بـۆڵات و گوێ بیست و گوێ ڕایـه ڵت بم، چـۆن دە مزانـی ئـه ی سـه روە رم تـۆ ڕزگـارکـه رو فـروسـتـاده ی بۆگشـت بـه شه ر……..
ئـه و ڕۆژه ی مـژده ی له دایکـ بـونـت درا،مـن چاوە ڕێ بـووم سـات و هـه ناسـه کانـم ده بـژارد، زۆرپه ڵه م بـوو،ئـه وڕۆژه خـۆر ڕوناکیـه کـه ی ئـێجگار جوان و ده م به خە نده و کـێوە کانیش له خۆشـییان شـاییان دە کـــرد و هه وره کـان سـیبـه ریان دروسـت ده کرد، هه ر ئه وکاته کە نوور ده رکه وت…..ژیـان گـۆرا…… تاقـه کانـی کێسـراو قـه یسـه ر لێک تـرازان،ده سه ڵاتی جـه ورو ستە م له بیابانی تاریکیدا ڕاپێچ کراو له ناوبرا،ئه و گۆڕانه به جۆرێک بوو هه موو بوونه وه ر به یه کجار ژیاییه وه، شاروده شت و ده غڵ و دان و زینده وه ران گوڵی نێرگزیان هه ڵ گرتبوو، مـنـیش گـوڵاوی نێرگزم ده ڕشت و له پێشـه وه ی کـاروانە که نـێرگزاوی رێگه م ده کـرد.
بـه هـاتـنـت ئـه ی خـۆشه ویـسـت مـنـی بـیـابـانی زه ردو وشـک هـه ڵگـه ڕاو بـوومـه کـانی و ڕووبـارو ده ریا،ڕێگه ی دووری نـه هامـه تی و ژێر ده سـتـه ی و بێمافیمان بـرایه وه و له ت له تمکرد، بـه هـاتـنـت ئـه ی سـه روە رم مـافی مرۆڤ بـوونم خـه ڵات کرا،فـه رمووت مرۆڤە کان هه موو یه کن مـه گه ر له پله ێ پـارێزگاریدا جـیاوازبن،ئه وه ی له درێژایی مـێژوو له بـیـرم برایه وه و لێم زه وتکرا تـۆی ئـازیزو خـۆشه ویـیسـتتم پـێتدامـە وه ، تـاجی ڕێزی دایکایه تی و خـسـتـه سـه رم بـه هـه شـتـیـشـت خـسـتـه ژێرپــێم هـاوشانـت کـردم له گـه ڵ پـیاوان، ئـه وه ی له ژیـن بێبه شی ده کـردم بـه زیـنـدووی بۆ چاڵی ده بـردم بـه بـکوژناوزە ند ده کرد، ئـه وه ی به چاوی سـوک سـه یری بـکردمایه ده تفه رمـوو{ مااکرمهن الا کریم و لا اهانهن الا لئیم} ئه گه ر جیاوازی بکـرامایه له گه ڵ کوڕدا ده تفه رمـوو{ اتق الله واعدلوا بین اولادکـــم} ئه ی پێغه مبه ر….. له یادمه ، کاتێک هـاتـیـت پـێشبـرکـێم ده کرد له گه ڵ پـیاوان و له هـه وڵی یـه کـه میندا بووم ، خـۆشـه ویـستم لـۆمـه م مـه که، چـونـکـە له بـیـابـانی وشـکی بێ ڕه حـم و سـۆزدا بـه ند کرابــووم.
به ڵی قـوربـان خـۆت و پـه یـامـه کـه ت بـیـابـانی ژیـنمتان کرده بـاخ و بـێسـتانی چـڕو جـوان، بـه رزو نـه خشـین و ئـاودان،چـۆن پـه له نـه کـە م و وازنـاهـێنـم له هـه موو کـارێک بـۆ خـواناســین له پـێشـه وە ی مـروڤـه کـانم، مـنیش هـاتـووم ئه ی سه رکرده م پشـکی خـۆم و ژیـنـی فـه وتاوم بـه رمـه وە…… کـیژه کانی دایـکـه حە وا له ناسـۆری و چـه وسـاوە یی ژیـنی تـاریـک بـدۆزمـه وە ، ئـه ی محه مە د{ درودی خوای له سه ربیت} ببمه قـوربـانی ڕیـگه ی خـۆت و بـه رنامه که ت هـه تـا ژیـنم مـابـێت له ژیان له ڕێگه ی به رزی مـرۆڤ دۆسـتـیـت قـه ت لاناده م، خـزمه تکـاری بـانگـه که تم، هـه ڵگری سـونە تـه کـە تم، بـه ڵێ ئـه ی خــۆشـه ویـسـتی خــوا…… ئـێمه هـاتووین بـه خـۆم و ده سـتـە خـوشـکـه کانـمه وه بـه یه ک ده نگ ده ڵێن خـۆشـمـان ده وێیـت، ڕێبـازه جوان و شـیریـنـە کە ت هـیچ کات بـه رناده ین.
نـا ئـازیزم له وانه نـیـم بـه تـۆی پێشـه واو پـایـه بـه رز له ئـاسـمان و زه مـین گـاڵته بـکـه م ژیـنـم کـوێرکه م بـه پشت کـردنه بـه رنامه که ت خـۆم ڕسواکە م، بـه خـوا قـوربـان لێیـان دوورم بـه ئـه ندازه ی دووری ڕه حـم و سـۆزو ئـه ویـنی تـۆی مـه زن کـه ده تفه رموو{ استوصوا بالنسا ٕخیرا} به ڵێ قـوربـان من له وانە م له ئوحودا له بـه ر خاتری زاتی تۆ جه سته م ده یان سـه ره ڕمی لێدراو نـه سله میمه وه و هه ر خه می تۆو بـه رنـامه کـه تـم بـوو، ئـه ی سـه روه رو پێغه مبه رو پێشه وای سـه رجه م مـرۆڤه کان، ئـێمه قـوتـابی و شـاگـردوو فێرخــــوازی بـه رده رگـای دە ســـتـورو پـه یـامه کـه تین، ئـومێدده کـە ین له سـه ر حـه وزی کـه وسـه ر چـاوە کـانـمان له کـوێرێتی ڕزگار بکه ین دڵه کانمان له تـیـنوییه تی تـاسـه ی ده رکـه ین.
هه لاله محه مه د
