سؤال: چرا عيسى(عليه السلام) گفت: شما را به پیامبری بشارت می‌دهم که نام او (أحمد) است و نگفت: نام او (محمّد) است؟
چنان که در این فرموده ی خداوند آمده است: «وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ» یعنی: «شما را به پیامبری مژده می‌دهم که نام او احمد است».
جواب: در زبان عربی، «أحمد» اسم تفضيل است (افعل تفضيل) است.
مانند اینکه بگویی: (زيد حامد لربه و لكن عمر أحمد منه) یعنی: زید حمد کننده‌ی پروردگارش است، ولی عمر بیشتر از او حمد کننده است. در این مثال در صفت حمد کردن، عمر بر زید برتری داده شده است.
اما (محمد) اسم مفعول است. مانند اینکه بگوییم: (علي من كثرة حمده لله و ذكره. صار محمدا بين الناس) یعنی: علی به خاطر ستایش زیادی که برای خداوند می‌نماید و او را یاد می‌کند، در بین مردم به محمد -ستوده شده- تبدیل شده است و اسم مفعول تنها بر چیزی که موجود است اطلاق می‌شود!!
اگر قرآن كريم بر زبان عيسى علیه السلام می‌گفت: «يأتي من بعدي اسمه محمد»؛ پیامبری بعد از من می‌آید که «محمد» نام دارد، اشکالی لغوی روی می‌داد. زیرا «محمّد» زمانی جایز است که بر شخصی اطلاق شود که در میان مردم موجود باشد.
اما بعد از آنکه به دنیا آمد و به پیامبری رسید و حمد و ستایش خدا را به جا آورد و به سپاسگزارترین فرد روی زمین تبدیل شد… در اینجا بود که در نهایت «محمد» گردید.
سیدنا محمد(صلی الله علیه و سلم) در این آیه که نام وی ذکر شده، در زمان حضرت عیسی موجود نبود و به این خاطر بود که عیسی(علیه السلام) در هنگام بشارت به آمدن وی، لقب «احمد» را برایش انتخاب کرد.
گویا به پیروان خود می‌گوید: «رسول يأتي من بعدي هو أحمد مني لرب العالمين»؛ بعد از من پیامبری خواهد آمد که بیشتر از من پروردگار رب العالمین را حمد و ستایش می‌کند.
این آیه بیانگر اعجاز بلاغی و احترام قائل شدن عیسی(علیه السلام) برای مقام پیامبر عظیم اسلام(صلی الله علیه و سلم) می‌باشد.
صلى الله عليه وسلم
ترجمه: واحد ترجمه و تحقیق سایت سوزی محراب
