خانوادهزن

روز عروسی در کشور سودان و چند نکته …

روز عروسی

در کشور سودان ، شب عروسی، چیزهایی درست محسوب می شود که در غیر آن شب درست نیست؛ آن هم با این توجیه که در زندگی تنها یک شب است و دیگر تکرار نمی شود، به همین خاطر از‌ بسیاری از اشتباهات و گناهان چشم پوشی می شود، در حالی که انجام دادن همین کارها در غیر شب‌عروسی خطایی نابخشودنی محسوب می شود.

در شب عروسی اسراف و ریخت و پاش و خریدن چیزهایی که هیچ احتیاجی به آن نیست، مشکلی ندارد؛ حتی داماد و عروس با حالتی تکبر و خودنمایی خود را نمایان می کنند، هر چند از خانواده ای فقیر باشند.

مهم نیست که آنچه در شب عروسی خرج کرده اند، احتمالا چهل سال برای جمع آوری آن زحمت کشیده اند، بلکه آنچه مهم است این است که در آن شب عروس و داماد و فامیل و بستگان خوش بگذرانند!!

تبعات آن شب طوری است که موجب می شود بسیاری از عروس و دامادها، دیگر آن طعم خوش را در زندگی مشترک نچشند.

دیگران با رقص و پایکوبی و مصرف مشروبات الکلی و… در آن شب و خرج های گزاف دیگر، بار سنگینی از بدهی و طلب کاری را بر دوش تازه عروس و داماد می گذارند و حتى سبب اختلافات بعد از شب عروسی در بین خانواده عروس و داماد و در بسیاری موارد منجر به طلاق و جدایی می شود!!

آوردن تیپ موسیقی در آن شب از واجبات است و اگر تیپ موسیقی به دلیل حرمت و یا ناتوانی مالی آورده نشود، فامیل و دوستان (سنگ دوستی به سینه می زدند) از آنها دوری جسته و باید جور این نیاوردن موسیقی را بکشند.

تنها حالتی که مردم از موسیقی و رقص دست برمی دارند، به دلیل فوت یکی از فامیل های نزدیک عروس و داماد است نه ترس از خداوند متعال!!

حتی از کسی که تعزیه دار بوده و در مراسم عروسی شرکت می‌کند، با لحنی کنایه‌ و گلایه می گویند مگر تو تعزیه دار نیستی؟!

هنگام برگزاری مجالس رقص و پایکوبی، همسایه ها را مراعات نمی کنند و تا دیر وقت از شب، صدای ناههنجار موسیقی و رقص با بالاترین صوت برگزار می شود، در حالیکه ممکن است در آن حوالی مریض و یا افرادی خسته که دارای کار سنگین هستند، موجود باشند و متأسفانه اهمیتی برای آنان فایل نیستند و اگر اعتراضی صورت گیرد، کسی نیست که جوابگو باشد، هرچند که در تمام دنیا، بلند کردن صدا تنها در مکان های سرپوشیده جایز می باشد.

اما آوازهایی که در این شب خوانده و گوش داده می شود، در غیر شب عروسی اگر کسی به آن گوش دهد، از افراد سبک عقل شمرده می شود. حتی به این آوازها صفتی که عامل تنزل شخصیت است نسبت داده می شود.

عجیب نیست اگر ببینی پیرمردی که روی سرش عمامه دارد، این آوازها را زیر لب می خواند و سرش را همزمان با آن تکان داده‌ و در جو آن قرار می گیرد، این در حالی است که همسر و بچه ها و عروس، همراه او و در کنار او هستند و بعضی اوقات خود را داخل مجلس پایکوبی می اندازد و تا کمی پیشتر در صف نماز جماعت مغرب حضور داشته است!!

اما وقت برگزاری مراسم عروسی، از عصر روز قبل که به حنابندان مشهور است، شروع می شود و تا فردای آن روز و بعد از نماز عشاء و تا دیر وقتی از شب ادامه دارد و هیچ جای شگفتی نیست که در همسایگی مسجد صدای آواز و قرآن، بدون هیچ شرم و حیایی با هم قاطی شود!!

 در شب عروسی که بعضاً تا سپیده دم صبح ادامه دارد، برای عروس هیچ مشکلی نیست که با لباسی خود را نمایان کند که بیشتر اعضای او دیده شود و به تبع او فامیل و مدعوین هم با انواع لباس های شرم آور ظاهر می شوند و فیلمبردار هم از همه زوایا مشغول فیلمبرداری است!!

 و در شب عروسی بعضی چیزها را به عروس و داماد و حتی در پشت سر آنها آویزان می کنند و معتقد هستند که آویزان کردن این چیزها جلوی ناباروری عروس و داماد را‌ ‌می گیرد!!

به گفته خودشان تنها یک شب است در زنگی آنها و دیگر تکرار نمی شود و اما نمی دانند که تبعات بد این مراسم و کسانی که در این مراسم شرکت کرده اند، دنیا و آخرتشان را بر باد خواهد داد. شاید همین شب، آخرین شب زندگانی باشد، همچنان که پیامبر اکرم(ص) می فرمایند: «إنما الأعمال بالخواتیم».

شبکه مشکاه الإسلامیه
نوشته:على صالح طمبل
ترجمه عبدالله احمدی
ویراستار: سوزی میحراب

نمایش بیشتر

عبدالله احمدی

نویسنده و مترجم و فعال دینی ✅ ساکن : آذربایجان غربی - مهاباد - روستای حمزاباد

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا