لوط که در زمان حضرت ابراهیم می زیست پسر برادر آن حضرت و پیامبر الهی در شهر سدوم بود ، او مردم شهر خود را به توحید و پاکی و درستی دعوت می کرد ، ثمره ده ها سال تبلیغ و فراخوانی او، گرایش افرادی اندک بود ، در میان مردم آن شهر، فساد اخلاق و آلودگی به اوج رسید به گونه ای که پیشتر سابقه نداشت ، لوط که مردم را از گناه باز می داشت، تهدیدش کردند که اگر از تبلیغ دست برندارد او را از شهر بیرون می کنند ، و گاه به نشانه تمسخر به او می گفتند: اگر راست می گویی عذاب الهی را برای ما بیاور، لوط دست به دعا برداشت و گفت: رَبِّ انْصُرْنی عَلَی الْقَوْمِ المُفْسِدینَ
بارالها، مرا بر قوم تبه کار و هرزه پیروز فرما. عنکبوت آیه 30
لوط به مردم اعلام کرد من با کردار ناشایست شما دشمنم و دست به دعا برداشت و گفت: رَبِّ نَجّنی وَأَهْلی مِمّا یعْمَلوُنَ؛ بارالها، من و خاندانم را از کردار ناشایست آنها نجات بخش.شعراء آیه 169
عذاب الهی بر آن مردم در رسید. لوط و خاندان و پیروان اندکش شبانه از شهر بیرون رفتند و صبحگاهان فرشتگان الهی عذاب آسمانی را بر مردم فاسق و تبه کار شهر سدوم فرود آوردند.
دعای سربازان طالوت
یکی از داستان های قرآنی داستان طالوت و جالوت است ، بنی اسرائیل پس از دوره حضرت موسی علیه السلام به پیغمبر خود می گویند: «فرمانده ای را بر ما بگمار تا به فرمان او در راه خدا پیکار کنیم.» از جانب حق تعالی، طالوت به فرماندهی آنان گماشته می شود، در آغاز آنان از این انتصاب رخ بر می تابند و نمی پذیرند، سرانجام با تأکید پیامبر الهی به آن تن می دهند و در رکاب او برای نبرد باجالوت کافر تبه کار و لشکر او حرکت می کنند.
دولشکر مقابل یکدیگر صف آرایی می کنند و آماده نبرد می شوند، سربازان موحّد طالوت در این هنگام دست به دعا بر می دارند و می گویند: رَبَّنا أَفْرِ غْ عَلَینا صَبْراً وَثَبِّتْ أَقْدامَنا وَانْصُرْنا عَلَی الْقَومِ الکافِرینَ؛(بارالها، صبر و پایداری بر ما فروریز، و گام های ما را استوار دار، و ما را بر کافران پیروز فرما.
و سپس به کارزار می پردازند، موحّدان پیروز، و کافران فراری می شوند.
سوزی میحراب
